کیوان قزوینی. [ ک َی ْ / ک ِی ْ ن ِ ق َزْ ] ( اِخ ) عباسعلی. از فضلای قرن سیزدهم و چهاردهم هجری. وی در 24 ذی الحجه 1277 هَ. ق. در شهر قزوین در خانواده ای روحانی متولد گردید و پس از فراگرفتن مقدمات سطح و اندکی درس خارج به تهران آمد و به تحصیل حکمت پرداخت و سپس موعظه و خطابت را اختیار کرد و در سال 1306هَ. ق. از تهران به نجف رفت و به تحصیل اصول و فقه و اخبار اشتغال ورزید و در سال 1312 هَ. ق. به خراسان بازگشت و به ارشاد پرداخت و در سال 1344 هَ. ق.پس از مدتی سیر و سیاحت در تهران مقیم شد و عزلت اختیار کرد و به نشر عقاید و تألیف کتب پرداخت. آثار چاپ شده او بدین شرح است : 1 - رازگشا. 2 - بهین سخن.3 - جلد دوم کیوان نامه. 4 - استوار. در این چهار جلد اهم اسرار تصوف را تشریح کرده است. دیگر آثار کیوان : 1 - تفسیر کیوان در 5 جلد. 2 - اختلافیه. 3 - ثمرةالحیات. 4 - فریاد بشر. 5 - عرفان نامه. 6 - میوه زندگانی و شرح رباعیات خیام. کیوان در 22 مهرماه 1317 هَ. ش. درگذشت و در سلیمان داراب رشت مدفون گردید.
