کین اختن

لغت نامه دهخدا

( کین آختن ) کین آختن. [ ت َ ] ( مص مرکب ) کین کشیدن. کینه کشیدن. انتقام گرفتن :
دگر اسب شبدیز کز تاختن
نماندی به هنگام کین آختن.

فردوسی.

همی برد بر هر سویی تاختن
بدان تاختن بود کین آختن.

فردوسی.

یلانی که شان پیشه کین آختن
شبانروز خو کرده بر تاختن.

اسدی.

( کین آختن ) کین کشیدن ٠ کینه کشیدن ٠ انتقام گرفتن ٠

پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید