کیسهٔ هوا یا ایربگ یک وسیلهٔ ایمنی مدرن در خودروها است که در زمان تصادف خودرو پرباد شده و به شکل بالش میان سرنشین و بدنه خودرو در نقش حفاظی نرم قرار می گیرد. برخی از پژوهش ها نشان می دهد که اگر کمربند ایمنی بسته شود کیسهٔ هوا تا ۸ درصد امکان مرگ سرنشین را می کاهد. کیسه های هوا هرساله درحال ارتقا کارایی می باشد. امروزه کیسه های هوا بعد از برخورد خودرو با موانع سخت در کسری از ثانیه باد شده و میان سر و بدن سرنشینان با اجزاء درون خودرو حائل می شود. در این میان کمربند ایمنی با ایجاد شتاب منفی روی بدن مسافرین، باعث کاهش یافتن ضربه وارده می شود.
گواهی ثبت اختراع کیسه هوا در ۱۹۱۹ و با هدف «محافظت از هواپیما و دیگر قطعات آن» توسط دو دندان پزشک با نام های هارولد روند و آرتور پروت از برمینگام انگلستان، در آمریکا ثبت شده[ ۱] و در سال ۱۹۲۰ تأیید شد. [ ۲]
در دهه ۱۹۸۰ نخستین کیسه هوا برای خودروها ساخته شد. پس از سال ۱۹۹۸، تمام خودروهای تولیدشده ملزم به داشتن کیسه های هوا در سمت راننده و مسافر گردیدند. آمارها نشان می دهد، استفاده از کیسه هوا در خودروها باعث کاهش ۳۰ درصدی خطر مرگ در تصادف های رو در رو می گردد. [ نیازمند منبع]
هر کیسه هوا از ۳ قسمت اصلی تشکیل شده است:
• خود کیسه هوا که از پارچه نایلونی و سبک ساخته شده و در بین فرمان، داشبورد، در صندلی ها و درها جاسازی شده است.
• حسگر ( سنسور ) وسیله ای است که به کیسه فرمان می دهد تا پر از گاز مخصوص شده و باد شود. باد شدن زمانی صورت می گیرد که نیرویی معادل با نیروی برخورد خودرو با سرعت ۱۶ تا ۲۴ کیلومتر بر ساعت، به دیوار آجری باشد. در اثر برخورد، یک جزء در این سامانه تغییر مکان داده، باعث بسته شدن یک مدار الکتریکی شده و به سنسور فرمان می دهد که تصادف اتفاق افتاده است. سنسور، اطلاعات لازم را از شتاب سنج دریافت می کند.
• سامانه بادکننده، با ترکیب سدیم آزید و نیترات پتاسیم جامد، اشتعال صورت می گیرد و در کسری از ثانیه گاز نیتروژن تولید می شود. جریان گاز نیتروژن گرم، کیسه را باد می کند. کیسه نیز با سرعتی در حدود ۳۲۲ کیلومتر بر ساعت از محل خود خارج می شود. چون گاز تولید شده سمی می باشد، طی یک واکنش شیمیایی به چند گاز بی اثر تبدیل می گردد که حجم گازهای تولید شده بسیار کمتر می باشد.
• در برخی خودرو ها نیز رایانه ای برای عملکرد بهتری ایربگ وجود دارد.
گواهی ثبت اختراع کیسه هوا در ۱۹۱۹ و با هدف «محافظت از هواپیما و دیگر قطعات آن» توسط دو دندان پزشک با نام های هارولد روند و آرتور پروت از برمینگام انگلستان، در آمریکا ثبت شده[ ۱] و در سال ۱۹۲۰ تأیید شد. [ ۲]
در دهه ۱۹۸۰ نخستین کیسه هوا برای خودروها ساخته شد. پس از سال ۱۹۹۸، تمام خودروهای تولیدشده ملزم به داشتن کیسه های هوا در سمت راننده و مسافر گردیدند. آمارها نشان می دهد، استفاده از کیسه هوا در خودروها باعث کاهش ۳۰ درصدی خطر مرگ در تصادف های رو در رو می گردد. [ نیازمند منبع]
هر کیسه هوا از ۳ قسمت اصلی تشکیل شده است:
• خود کیسه هوا که از پارچه نایلونی و سبک ساخته شده و در بین فرمان، داشبورد، در صندلی ها و درها جاسازی شده است.
• حسگر ( سنسور ) وسیله ای است که به کیسه فرمان می دهد تا پر از گاز مخصوص شده و باد شود. باد شدن زمانی صورت می گیرد که نیرویی معادل با نیروی برخورد خودرو با سرعت ۱۶ تا ۲۴ کیلومتر بر ساعت، به دیوار آجری باشد. در اثر برخورد، یک جزء در این سامانه تغییر مکان داده، باعث بسته شدن یک مدار الکتریکی شده و به سنسور فرمان می دهد که تصادف اتفاق افتاده است. سنسور، اطلاعات لازم را از شتاب سنج دریافت می کند.
• سامانه بادکننده، با ترکیب سدیم آزید و نیترات پتاسیم جامد، اشتعال صورت می گیرد و در کسری از ثانیه گاز نیتروژن تولید می شود. جریان گاز نیتروژن گرم، کیسه را باد می کند. کیسه نیز با سرعتی در حدود ۳۲۲ کیلومتر بر ساعت از محل خود خارج می شود. چون گاز تولید شده سمی می باشد، طی یک واکنش شیمیایی به چند گاز بی اثر تبدیل می گردد که حجم گازهای تولید شده بسیار کمتر می باشد.
• در برخی خودرو ها نیز رایانه ای برای عملکرد بهتری ایربگ وجود دارد.
wiki: کیسه هوا
کیسه هوا (فیلم). کیسه هوا ( انگلیسی: Airbag ) فیلمی در ژانر اکشن است که در سال ۱۹۹۷ منتشر شد. از بازیگران آن می توان به ماریا د مدایروش، فرانسیسکو رابال، لوئیس کوئنکا و روسی د پالما اشاره کرد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف
wiki: کیسه هوا (فیلم)