کمربندِ ایمنی یک وسیلهٔ ایمنیِ کنش گیر در وسایل نقلیه است. این وسیله به منظور حفظ ایمنی سرنشین خودرو در برابر جنبش های آسیب آور که ممکن است در اثر تصادف یا توقف ناگهانی به وجود آید، طراحی شده است.
کمربند ایمنی به صورت تسمه ای متحرک به عنوان بخشی از سیستم ایمنی خودرو، نیم تنه بالای هر یک از سرنشینان را تحت مهار خود قرار می دهد، تا در صورت تصادف یا توقف ناگهانی خودرو، سرنشینان از صندلی جدا نشده و از برخورد آنان به شیشه جلو یا دیگر اجزای درونی خودرو یا پرتاب شدن آن ها به خارج جلوگیری شود. استفاده از کمربند ایمنی در هواپیماها برخلاف وسایل نقلیه جاده ای نه برای محافظت در برابر تصادفات بلکه برای خنثی سازی اثر آشفتگی یا همان چاله هوایی است. همچنین کمربند ایمنی خودرو توسط یکی از کارکنان شرکت ولوو اختراع و ثبت شد اما به دلیل ضروری و حیاتی بودن کمربند ایمنی به تمام شرکت های خودروسازی اجازه استفاده از آن را دادند. [ ۱]
کمربند ایمنی در ابتدا به صورت دونقطه ای ( مانند کمربند ایمنی در هواپیماهای مسافربری ) در دهه چهل میلادی طراحی و توسط برخی شرکت های آمریکایی در خودروهای تولیدی کارگذاری شد. پس از آن در دهه پنجاه میلادی، کمربندهای دو نقطه ای طراحی شدند که برخلاف کمربندهای معمول آن زمان نه از روی لگن که به صورت اریب از روی سینه سرنشین خودرو رد می شد. اما این طرح نیز پس از آزمایش های اولیه به دلیل بالابودن خطر مصدومیت اعضای داخلی بدن، کنار گذاشته شد. سرانجام در سال ۱۹۵۸ با به کارگیری سه نقطه اتکا توسط یک مهندس سوئدی صنایع هواپیماسازی به نام نیلس بوهلین تحول بزرگی در طراحی و تولید کمربند ایمنی به وجود آمد.
کمربند ایمنی سه نقطه ای طوری طراحی شده بود که با استفاده از یک دست بسته می شد. ویژگی این کمربند این است که به شکل V از روی لگن و قفسه سینه سرنشین رد می شود و در قفلی که در کنار صندلی تعبیه شده، قرار می گیرد. شرکت ولوو به عنوان ثبت کننده این اختراع، ضمن خارج ساختن انحصار تولید این وسیله به منظور ترویج و پیشبرد آن، از سال ۱۹۵۹ به عنوان نخستین شرکت خودروسازی، به کارگیری آن در اتومبیل های تولیدی خود آغاز کرد. مطالب منتشرشده در فضاهای مجازی مبنی براینکه یک ایرانی به اسم غلامرضا اسکندریان مبدع کمربند ایمنی بوده است کاملاً دروغ و شایعه و حاصل توهمات نویسنده است.
استفاده از کمربند ایمنی در ردیف جلو، تقریباً در تمامی کشورهای جهان و در هر دو ردیف جلو و عقب در اروپا اجباری است.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفکمربند ایمنی به صورت تسمه ای متحرک به عنوان بخشی از سیستم ایمنی خودرو، نیم تنه بالای هر یک از سرنشینان را تحت مهار خود قرار می دهد، تا در صورت تصادف یا توقف ناگهانی خودرو، سرنشینان از صندلی جدا نشده و از برخورد آنان به شیشه جلو یا دیگر اجزای درونی خودرو یا پرتاب شدن آن ها به خارج جلوگیری شود. استفاده از کمربند ایمنی در هواپیماها برخلاف وسایل نقلیه جاده ای نه برای محافظت در برابر تصادفات بلکه برای خنثی سازی اثر آشفتگی یا همان چاله هوایی است. همچنین کمربند ایمنی خودرو توسط یکی از کارکنان شرکت ولوو اختراع و ثبت شد اما به دلیل ضروری و حیاتی بودن کمربند ایمنی به تمام شرکت های خودروسازی اجازه استفاده از آن را دادند. [ ۱]
کمربند ایمنی در ابتدا به صورت دونقطه ای ( مانند کمربند ایمنی در هواپیماهای مسافربری ) در دهه چهل میلادی طراحی و توسط برخی شرکت های آمریکایی در خودروهای تولیدی کارگذاری شد. پس از آن در دهه پنجاه میلادی، کمربندهای دو نقطه ای طراحی شدند که برخلاف کمربندهای معمول آن زمان نه از روی لگن که به صورت اریب از روی سینه سرنشین خودرو رد می شد. اما این طرح نیز پس از آزمایش های اولیه به دلیل بالابودن خطر مصدومیت اعضای داخلی بدن، کنار گذاشته شد. سرانجام در سال ۱۹۵۸ با به کارگیری سه نقطه اتکا توسط یک مهندس سوئدی صنایع هواپیماسازی به نام نیلس بوهلین تحول بزرگی در طراحی و تولید کمربند ایمنی به وجود آمد.
کمربند ایمنی سه نقطه ای طوری طراحی شده بود که با استفاده از یک دست بسته می شد. ویژگی این کمربند این است که به شکل V از روی لگن و قفسه سینه سرنشین رد می شود و در قفلی که در کنار صندلی تعبیه شده، قرار می گیرد. شرکت ولوو به عنوان ثبت کننده این اختراع، ضمن خارج ساختن انحصار تولید این وسیله به منظور ترویج و پیشبرد آن، از سال ۱۹۵۹ به عنوان نخستین شرکت خودروسازی، به کارگیری آن در اتومبیل های تولیدی خود آغاز کرد. مطالب منتشرشده در فضاهای مجازی مبنی براینکه یک ایرانی به اسم غلامرضا اسکندریان مبدع کمربند ایمنی بوده است کاملاً دروغ و شایعه و حاصل توهمات نویسنده است.
استفاده از کمربند ایمنی در ردیف جلو، تقریباً در تمامی کشورهای جهان و در هر دو ردیف جلو و عقب در اروپا اجباری است.
wiki: کمربند ایمنی