ای مهر تو مرهم دل خسته من
وی مهر تو بر لب فروبسته من
عفو و کرم و عطاست زیبنده تو
جرم و گنه و خطاست شایسته من.
( از مجمع الفصحاء ج 2 ص 426 ).
کوکب خراسانی. [ ک َ ک َ ب ِ خ ُ ] ( اِخ ) میرزا محمدباقر. اصلش از خاوران و از مردم راز و قوشخانه خبوشان بود. در آغاز جوانی به تهران آمد و به کسب علم و ادب پرداخت ودر علوم ریاضی و طبیعی نیز مقامی یافت. محمدحسین خان قاجار مروزی و سایر رجال دربار فتحعلی شاه را در حق او عنایتی بود. وی در هفتادسالگی به سال 1272 هَ. ق. درگذشت. دیوانش جمع نگردیده است. از قصاید اوست :
شب دوشین به هجر روی دلبر
نهادم سر به زانو دیده بر در
ز شور آن نگار پرنیان پوش
ز خار و خاره ام بالین و بستر...
( از مجمع الفصحاء ج 2 صص 426-427 ).
و رجوع به همان مأخذ شود.