کوریولان

کوریولان (بتهوون). اوورتور کوریولان ( به آلمانی: Coriolan - Ouvertüre یا Ouvertüre zu Coriolan ) در دو مینور، اُپوس ۶۲، قطعه ای برای ارکستر اثر لودویگ فان بتهوون است که در سال ۱۸۰۷ برای تراژدی کوریولان ( ۱۸۰۴ ) از هاینریش یوزف فون کُلین ( ۱۷۷۱–۱۸۱۱ ) ، نمایش نامه نویس اتریشی، ساخته شده است.
نمایش نامهٔ کوریولان داستان یک نجیب زادهٔ جنگجوی مغرور اهل جمهوری روم به نام نیائئوس مارکیوس کوریولانوس ( یا کوریولان ) است که قصدِ تصرفِ شهر زادگاهش، روم، را دارد. کشمکش های درونیِ کوریولان سرانجام موجب می شود که او به زندگی خود پایان دهد. واگنر شخصیت کوریولانوس را «مردِ نیروی رام نشدنی ای که با انسانیتِ ریاکار ناسازگار است» توصیف کرده است. اوورتور کوریولان، مانند سمفونی شمارهٔ ۵، از آن دسته آثار ارکستریِ بتهوون است که در کلید دو مینور تصنیف شده است. با این حال، برخلاف سمفونی شمارهٔ ۵، کوریولان دارای پایانی تراژیک است. وجود مایه هایی قهرمانانه در کوریولان، آن را در کنار ساختهٔ مشابه دیگرِ بتهوون، اوورتور اِگمونت ( اپوس ۸۴ ) قرار داده است. [ ۱] [ ۲]
اوورتور کوریولان نخستین بار در مارس ۱۸۰۷ در کنسرتی خصوصی در خانهٔ شاهزاده فرانتس یوزف فون لبکُویتس، همراه با سمفونی شمارهٔ ۴ و کنسرتو پیانو شمارهٔ ۴ بتهوون اجرا شد.