اوورتور

/~overtur/

فرهنگ معین

(وِ ) [ فر. ] (اِ. ) ۱ - یک قطعه موسیقی که در آغاز اپرا یا نمایش نواخته می شود. ۲ - قطعة توصیفی مستقلی که موضوع یا داستان خاصی را بیان کند.

فرهنگ عمید

قطعه موسیقی که در مقدمۀ اپرا یا آواز دسته جمعی نواخته می شود.

دانشنامه آزاد فارسی

اووِرتور (overture)
در موسیقی، قطعۀ آغازگر یک کنسرت یا اپرا، که هم وظیفۀ مستقرکردن و آماده سازی شنوندگان را دارد و هم به رهبر ارکستر و نوازندگان فرصتی می دهد تا به آکوستیک محل اجرای برنامه خو بگیرند. (← پرلود). در قرن ۱۷، استفاده از اوورتور در اپرا آغاز شد؛ اوورتور «ایتالیایی» حاوی دو موومان سریع است که یک موومان آهسته آن دو را از هم جدا می کند، و اوورتور «فرانسوی» یک موومان سریع دارد که بین دو موومان آهسته قرار گرفته است. برخی از اوورتورهای مشهور عبارت اند از اوورتور اگمونت (بتهوون)؛ اوورتور ۱۸۱۲ (چایکوفسکی)؛ اوورتور دون ژوان (موتسارت).

پیشنهاد کاربران

بپرس