کوری کورتکسی

کوری قشری، کوری از دست دادن کامل یا بخشی بینایی در یک چشم به ظاهر نرمال است که ناشی از آسیب به قشر اکسیپیتال مغز است. [ ۱] کوری قشری می تواند اکتسابی یا مادرزادی و نیز ممکن است در برخی موارد گذرا باشد. [ ۲] کوری قشری اکتسابی که اغلب ناشی از کاهش جریان خون به قشر اکسیپیتال به دلیل انسداد از هر یک طرف یا دو طرف عروق مغزی خلفی ( سکته مغزی ایسکمیک ) یا توسط عمل جراحی قلب باشد. در بسیاری از موارد از دست دادن کامل بینایی دائمی نیست و بیمار ممکن است مقداری از دید خود را خود را ( اختلال بینایی قشر مغز ) دوباره به دست بیاورد. کوری قشری مادرزادی اغلب ناشی از سکته مغزی پری ناتنال، آنسفالیت و مننژیت باشد. [ ۳] به ندرت یک بیمار کوری قشری بداند که دید خود را از دست داده و این پدیده به عنوان Anton–Babinski سندرم شناخته شده است.
نابینایی قشری و اختلال بینایی قشر مغزی ( CVI ) که اشاره به از دست دادن بخشی از بینایی ناشی از آسیب های قشری است، هر به عنوان زیر مجموعه ای از اختلال بینایی عصبی ( NVI ) . دسته بندی می شوند. ( NVI و سه زیرگروه آن: نابینایی قشری و اختلال بینایی قشر مغز و تأخیر در ویژوال بلوغ—باید از اختلال بینایی چشمی از منظرهای مختلف مانند علت و محل اصلی، که آن به ترتیب کانون مغز و چشم است، متمایز شود. یک مارکر تشخیصی این است که مردمک افراد با کوری قشری دارای پاسخ نوری است در حالی که کسانی که دارای اختلال بینایی چشمی هستند واکنشی به نور ندارند.
شایع ترین علائم به کوری قشری اکتسابی و گذرا عبارتند از:
• از دست دادن کامل حس بصری و حس دید
• باقی ماندن یا اختلال کم توانایی درک نور و/یا اشیای متحرک اما نه اشیا استاتیک ( steven marwick سندرم )
• عدم تثبیت بصری و ردیابی[ ۴]
• انکار از دست دادن بینایی ( Anton–Babinski سندرم )
• توهم بصری
• ماکولا اسپارینگ که در آن، مقدار کمی دید در ماکولا از کوری در امان است.
شایع ترین علت از کوری قشری ایسکمی ( محرومیت از اکسیژن ) لوب اکسیپیتال ناشی از انسداد یک یا هر دو شریان های خلفی مغزی است. اما در شرایط دیگر نیز کوری قشری گذرا و اکتسابی را باعث می شوند:
• ضایعات دو جانبه قشر بینایی
• عارضه جانبی برخی از داروهای ضد صرع ( aedها )
• بیماری کروتزفلد جاکوب مرتبط با شروع سریع زوال عقل
• عفونت[ ۵]
• ضربه به سر به لوب اکسیپیتال مغز
• ناهنجاری های مادرزادی از لوب اکسیپیتال
• اکلامپسی[ ۶] و به ندرت پره اکلامپسی[ ۷] [ ۸]
• هیپرآمونمی[ ۹]