کورگان

لغت نامه دهخدا

کورگان. ( ترکی -مغولی ، اِ ) آنکه از جانب مادر هم پادشاه زاده باشد و در لغات ترکی نوشته که شخصی که نسبتش به سلاطین رسد و نسبت دامادی هم داشته باشد و به کاف اول فارسی و کاف دوم عربی به معنی پادشاهی که دختر خاقان چین در حباله نکاح او باشد. ( از آنندراج ) ( از غیاث ). گورگان. کورکان. ( فرهنگ فارسی معین ). و رجوع به گورکان شود.

کورگان. ( اِخ ) ناحیه ای است در جنوب روسیه کنونی و در آنجا مقبره هایی از سکاها کشف گردیده که غالباً در میان سنگ کنده شده است. ( از ایران باستان ج 1 ص 578 ).

فرهنگ فارسی

شهریست در کشور اتحاد جماهیر شوروی واقع در سیبری غربی در کنار رود [ توبول ] دارای ۳٠۴٠٠٠ تن سکنه .
آنکه از جانب مادر هم پادشاه زاده باشد و در لغات ترکی نوشته که شخصی که نسبتش به سلاطین رسد و نسبت دامادی هم داشته باشد و به کاف اول فارسی و کاف دوم عربی به معنی پادشاهی که دختر خاقان چین در حباله نکاح او باشد. گورگان

دانشنامه عمومی

کورگان ( به روسی: курга́н ) گونه ای گورپشته است. آرامگاه زیر این کورگان ها به طور معمول از جنس چوب می باشد؛ کهن ترین کورگان ها مربوط به هزارهٔ چهارم پیش از میلاد می باشند و در شمال قفقاز یافت شده اند و مربوط به مردمان هندواروپایی می باشند. فرهنگ کورگان به چند زیرفرهنگ از جمله فرهنگ گورالواری و فرهنگ گورچالی همچنین اقوامی چون سکاها، سرمتی ها، هون ها، کومان ها و قپچاق ها تعلق دارد. پراکنش کورگان ها بیشتر از دریای سیاه تا دریاچه بایکال است.