کوردوتومی ( یا جراحی کوردوتومی ) نوعی عمل جراحی است که بر روی شاخه های مخصوص درد در نخاع انجام می شود تا درد و توانایی درک حرارت را در ناحیه ای منتخب در نخاع غیرفعال کند. این روش معمولاً در بیمارانی انجام می شود که به دلیل سرطان یا سایر بیماری های غیرقابل علاج درد شدیدی دارند. کوردوتومی آنترولترال برای تسکین درد یک طرفه و جسمی مؤثر است در حالیکه ممکن است برای درد احشایی یا دو طرفه، کوردوتومی دو طرفه لازم باشد.
کوردوتومی برای بیمارانی انجام می شود که درد شدید و غیرقابل تحملی دارند، دردی که معمولاً ولی نه همیشه به دلیل وجود سرطان ایجاد می شود. کوردوتومی به علت برگشت ناپذیری و تهاجمی بودن، منحصراً برای دردهایی استفاده می شود که درمان سطح ۳ تعریف شده در نردبان درد سازمان جهانی بهداشت ( یعنی استفاده از مواد افیونی عمده مانند مرفین ) برای تسکین آنها ناکافی باشد. کوردوتومی به ویژه برای درد ناشی از سرطان های مرتبط با آزبست مانند مزوتلیومای جنبی و صفاقی استفاده می شود.
اغلب کوردوتومی ها در حالت بیداری و با بی حسی موضعی، از طریق پوست، با فلوروسکوپی یا هدایت سی تی اسکن انجام می شوند. راه نخاعی - تالاموسی به طور معمول در سطح C1 - C2 جدا می شود.
کوردوتومی باز، که نیاز به لامینکتومی ( برداشتن بخشی از یک یا چند مهره ) دارد، تحت بیهوشی عمومی انجام می شود و زمان بهبودی در آنها طولانی تر و خطر عوارض جانبی از جمله ضعف دائمی نیز بیشتر است. با این وجود، کوردوتومی باز بعضی اوقات در مواردی که کوردوتومی از راه پوست قابل انجام نیست، به ویژه در کودکان یا سایر بیمارانی که قادر به همکاری نیستند، به کار می رود. در کوردوتومی باز، جراحی از طریق قفسه سینه انجام می شود تا مسیر نخاعی که عضلات تنفسی را کنترل می کنند در معرض خطر قرار نگیرند.
کوردوتومی می تواند در تسکین درد بسیار مؤثر باشد، اما عوارض جانبی قابل توجهی دارد. این عوارض شامل دیزستزی ( احساس غیرطبیعی ) ، [ ۱] احتباس ادرار و ( برای کوردوتومی دو طرفه گردن ) آپنه در هنگام خواب ( نشانگان کاهش دمی مرکزی یا سندرم هیپوونتیلاسیون مرکزی اکتسابی ) ناشی از قطع سهوی مسیر رتیکولواسپاینال است. [ ۲]
کوردوتومی برای اولین بار در۱۹۱۲ توسط جراحان مغز و اعصاب آمریکایی، ویلیام گیبسون اسپیلر ( ۱۹۳۸ – ۱۸۶۳ ) و ادوارد مارتین ( ۱۹۳۸ – ۱۸۵۹ ) انجام شد. [ ۳] به دلیل خطرهای ناشی از این جراحی، این روش به صورت نادر باقی ماند تا اینکه در ۱۹۶۵ روش از راه پوست رواج یافت. [ ۴] در دهه ۱۹۹۰ این روش کمتر به کار می رفت، بخشی به این دلیل که گزینه های کنترل درد در پزشکی قدری بهبود یافته بود و بخشی نیز به دلیل وجود نگرانی از عوارض جانبی آن بود. با این وجود، کوردوتومی کماکان درمانی مؤثر برای دردهای شدید در نظر گرفته می شود.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفکوردوتومی برای بیمارانی انجام می شود که درد شدید و غیرقابل تحملی دارند، دردی که معمولاً ولی نه همیشه به دلیل وجود سرطان ایجاد می شود. کوردوتومی به علت برگشت ناپذیری و تهاجمی بودن، منحصراً برای دردهایی استفاده می شود که درمان سطح ۳ تعریف شده در نردبان درد سازمان جهانی بهداشت ( یعنی استفاده از مواد افیونی عمده مانند مرفین ) برای تسکین آنها ناکافی باشد. کوردوتومی به ویژه برای درد ناشی از سرطان های مرتبط با آزبست مانند مزوتلیومای جنبی و صفاقی استفاده می شود.
اغلب کوردوتومی ها در حالت بیداری و با بی حسی موضعی، از طریق پوست، با فلوروسکوپی یا هدایت سی تی اسکن انجام می شوند. راه نخاعی - تالاموسی به طور معمول در سطح C1 - C2 جدا می شود.
کوردوتومی باز، که نیاز به لامینکتومی ( برداشتن بخشی از یک یا چند مهره ) دارد، تحت بیهوشی عمومی انجام می شود و زمان بهبودی در آنها طولانی تر و خطر عوارض جانبی از جمله ضعف دائمی نیز بیشتر است. با این وجود، کوردوتومی باز بعضی اوقات در مواردی که کوردوتومی از راه پوست قابل انجام نیست، به ویژه در کودکان یا سایر بیمارانی که قادر به همکاری نیستند، به کار می رود. در کوردوتومی باز، جراحی از طریق قفسه سینه انجام می شود تا مسیر نخاعی که عضلات تنفسی را کنترل می کنند در معرض خطر قرار نگیرند.
کوردوتومی می تواند در تسکین درد بسیار مؤثر باشد، اما عوارض جانبی قابل توجهی دارد. این عوارض شامل دیزستزی ( احساس غیرطبیعی ) ، [ ۱] احتباس ادرار و ( برای کوردوتومی دو طرفه گردن ) آپنه در هنگام خواب ( نشانگان کاهش دمی مرکزی یا سندرم هیپوونتیلاسیون مرکزی اکتسابی ) ناشی از قطع سهوی مسیر رتیکولواسپاینال است. [ ۲]
کوردوتومی برای اولین بار در۱۹۱۲ توسط جراحان مغز و اعصاب آمریکایی، ویلیام گیبسون اسپیلر ( ۱۹۳۸ – ۱۸۶۳ ) و ادوارد مارتین ( ۱۹۳۸ – ۱۸۵۹ ) انجام شد. [ ۳] به دلیل خطرهای ناشی از این جراحی، این روش به صورت نادر باقی ماند تا اینکه در ۱۹۶۵ روش از راه پوست رواج یافت. [ ۴] در دهه ۱۹۹۰ این روش کمتر به کار می رفت، بخشی به این دلیل که گزینه های کنترل درد در پزشکی قدری بهبود یافته بود و بخشی نیز به دلیل وجود نگرانی از عوارض جانبی آن بود. با این وجود، کوردوتومی کماکان درمانی مؤثر برای دردهای شدید در نظر گرفته می شود.
wiki: کوردوتومی