کودک کار در نپال ( انگلیسی: Child labour in Nepal ) به کودکی گفته می شود که در سنین کودکی در این کشور بکار گرفته می شود. پدیده کودکان کار در نپال بیش از سایر کشورهای جنوب شرقی آسیا رایج است. [ ۱]
سازمان بین المللی کار ILO توضیح می دهد: «کار کودک او را از گذراندن طبیعی دوران کودکی محروم می کند، ظرفیت و شخصیت او را پایمال می کند، و به رشد طبیعی قوای جسمی و روانی او آسیب می رساند. » این شامل کاری که مانع تحصیل کودک می شود، کاری که او را از دامن خانواده دور می کند یا کارهایی که او را در معرض خطر قرار می دهد، نیز است. درحالیکه معیار سن و سال کودک در هر کشوری فرق می کند، بنیاد حمایت از کودکان سازمان ملل ( یونیسف ) UNISEF می گوید کودک کار کسی است که سن او بین ۵ تا ۱۴ سال است و در کار اقتصادی یا خانگی درگیر است. [ ۲]
در نظرسنجی نیروی کار نپال در سال ۲۰۰۸، مشخص شد، ۸۲٪ کودکانی که کار می کردند به مدرسه هم می رفتند و ۱۳٪ کودکان فقط کار می کردند. بیشتر کودکان ( ۶۰٫۵٪ ) حداکثر ۱۹ ساعت در هفته کار می کنند، در حالیکه ۳۲٫۲٪ کودکان بین ۲۰ تا ۴۰ ساعت در هفته درگیر کار هستند و ۷٫۳٪ هم بیش از ۴۰ ساعت در هفته کار می کنند. این موضوع هم دربارهٔ کودکان شهری و هم کودکان روستایی صادق است. در بررسی مؤسسه ادموند سال ۲۰۰۶ کودکان دختر بیش از کودکان پسر بکار گرفته می شوند و اکثر کودکان کار در مزارع یا کارهای خانگی بکار گرفته می شوند. [ ۳]
اداره ممیزی نیروی کار نپال NLFS دریافت که ۸۸٫۷٪ کودکانی که کار می کنند، در بخش کشاورزی استخدام می شوند. توزیع نیروی کار کودکان در بخش های دیگر بشرح زیر است: ۱٫۴٪ در بخش صنایع تولیدی، ۰٫۳٪ در کارهای ساختمانی، ۱٫۶٪ در عمده فروشی ها یا خرده فروشی ها، ۱٪ در هتل ها و رستورانها، ۱٪ در کارهای خانگی و شخصی و ۶٫۹٪ در سایر انواع صنایع. [ ۴]
در نپال علت اصلی کار کودک فقر است و اکثراً همراه با محروم شدن از تحصیل است. زیرا هزینه تحصیل خیلی گران است و دستمزد نقدی که از کار کردن بدست می آید انگیزه اصلی کودک برای روی آوردن به کار است. کودکانی که به مدرسه می روند اکثراً مجبورند که برای تأمین هزینه مدرسه کار هم بکنند. بنا بر گزارش نظرسنجی آماری استانداردهای زندگی در نپال ( جلد دوم ) در سال های ۲۰۰۳ تا ۲۰۰۴ بیشترین درصد کودکان کار ( ۱۸٫۷٪ ) مربوط به فقیرترین خانواده ها بودند که در هفته بیش از ۴۰ ساعت بکار گرفته می شدند. [ ۵]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفسازمان بین المللی کار ILO توضیح می دهد: «کار کودک او را از گذراندن طبیعی دوران کودکی محروم می کند، ظرفیت و شخصیت او را پایمال می کند، و به رشد طبیعی قوای جسمی و روانی او آسیب می رساند. » این شامل کاری که مانع تحصیل کودک می شود، کاری که او را از دامن خانواده دور می کند یا کارهایی که او را در معرض خطر قرار می دهد، نیز است. درحالیکه معیار سن و سال کودک در هر کشوری فرق می کند، بنیاد حمایت از کودکان سازمان ملل ( یونیسف ) UNISEF می گوید کودک کار کسی است که سن او بین ۵ تا ۱۴ سال است و در کار اقتصادی یا خانگی درگیر است. [ ۲]
در نظرسنجی نیروی کار نپال در سال ۲۰۰۸، مشخص شد، ۸۲٪ کودکانی که کار می کردند به مدرسه هم می رفتند و ۱۳٪ کودکان فقط کار می کردند. بیشتر کودکان ( ۶۰٫۵٪ ) حداکثر ۱۹ ساعت در هفته کار می کنند، در حالیکه ۳۲٫۲٪ کودکان بین ۲۰ تا ۴۰ ساعت در هفته درگیر کار هستند و ۷٫۳٪ هم بیش از ۴۰ ساعت در هفته کار می کنند. این موضوع هم دربارهٔ کودکان شهری و هم کودکان روستایی صادق است. در بررسی مؤسسه ادموند سال ۲۰۰۶ کودکان دختر بیش از کودکان پسر بکار گرفته می شوند و اکثر کودکان کار در مزارع یا کارهای خانگی بکار گرفته می شوند. [ ۳]
اداره ممیزی نیروی کار نپال NLFS دریافت که ۸۸٫۷٪ کودکانی که کار می کنند، در بخش کشاورزی استخدام می شوند. توزیع نیروی کار کودکان در بخش های دیگر بشرح زیر است: ۱٫۴٪ در بخش صنایع تولیدی، ۰٫۳٪ در کارهای ساختمانی، ۱٫۶٪ در عمده فروشی ها یا خرده فروشی ها، ۱٪ در هتل ها و رستورانها، ۱٪ در کارهای خانگی و شخصی و ۶٫۹٪ در سایر انواع صنایع. [ ۴]
در نپال علت اصلی کار کودک فقر است و اکثراً همراه با محروم شدن از تحصیل است. زیرا هزینه تحصیل خیلی گران است و دستمزد نقدی که از کار کردن بدست می آید انگیزه اصلی کودک برای روی آوردن به کار است. کودکانی که به مدرسه می روند اکثراً مجبورند که برای تأمین هزینه مدرسه کار هم بکنند. بنا بر گزارش نظرسنجی آماری استانداردهای زندگی در نپال ( جلد دوم ) در سال های ۲۰۰۳ تا ۲۰۰۴ بیشترین درصد کودکان کار ( ۱۸٫۷٪ ) مربوط به فقیرترین خانواده ها بودند که در هفته بیش از ۴۰ ساعت بکار گرفته می شدند. [ ۵]
wiki: کودک کار در نپال