کودک کار در افریقا

کودک کار در آفریقا. کودک کار در آفریقا ( انگلیسی: Child labour in Africa ) به خردسالان ساکن آفریقا که در سنین کودکی به کار گرفته می شوند گفته می شود، و آن ها را از گذراندن دوران کودکی به صورت طبیعی محروم می کند و به جسم و روان آن ها آسیب می رساند. در آفریقا حضور کودکان کار بیش از همه جا در دنیا رایج است. گزارش سازمان بین المللی کار ( ILO ) در سال ۲۰۱۶ می گوید از هر ۵ کودک آفریقایی یکنفر کودک کار است. این مشکل در بخش آفریقای سیاه ( sub - saharan Africa ) جدی تر است، در اینجا بیش از ۴۰٪ کودکان در سنین ۵ تا ۱۴ ساله، که بالغ بر ۴۰ میلیون نفر می شوند، برای تأمین معیشت و زنده ماندن کار می کنند. [ ۱]
آفریقا یک تاریخچه طولانی در زمینه کودکان کار، دارد. در سالیان دراز کودکان در مزارع یا خانه نزد والدین خود کار می کرده اند. این فقط منحصر به آفریقا نیست، در سایر نقاط آمریکا و اروپا و جاهای دیگر بسیاری از کودکان در طول تاریخ تا قبل از سالهای ۱۹۵۰ در کارهای کشاورزی و خانگی کار می کردند. محققان می گویند که این کار مخصوصاً در مناطق روستایی یک رسم رایج آموزش برای کودکان بوده تا از کودکی نزد والدین خود شیوه های کار را آموزش ببینند، و در رشته کار والدین خود خبره شوند که تا وقتی بزرگ شدند همان شغل پدران خود را ادامه دهند؛ لذا گفته می شود جوانان از بزرگسالان یادمی گیرند. [ ۲]
با باز شدن پای استعمارگران نظیر دولتهای انگلستان، فرانسه، بلژیک، آلمان و هلند، از سالهای ۱۶۵۰ تا ۱۹۵۰ به آفریقا، این استعمارگران برای بهره کشی از ساکنین مستعمرات همان شیوه سنتی و قبیله ای و کار کردن کودکان با خانواده را تداوم دادند و بزرگسالان را جدا نکردند؛ و بدین ترتیب میلیون ها کودک در سنین بین ۵ تا ۱۴ سال در مستعمرات آفریقایی در مزارع، معادن، خدمات خانگی و صنایع مورد بهره کشی قرار می گرفتند. در این مستعمرات کودکان ۵ تا ۱۴ ساله را به عنوان کارآموز بدون پرداخت مزدی برای آموزش حرفه ای کرایه می کردند. برای مثال قوانین مستعمراتی بریتانیا پیشنهاد می کند که در ازای مالکیت بومیان به برخی از سرزمین های مادریشان، زنان و کودکانشان در مواقع نیاز به عنوان کارگر در جاهایی مانند مزرعه و به عنوان پیکانینز ( کودکان کار آفریقایی ) بکار گرفته شوند. با قوانین مالیاتی جدید کار کودکان تشویق می شدند. دولتهای استعمارگر انگلیس و فرانسه قوانین مالیاتی جدیدی برای تأمین هزینه های مستعمراتی وضع کردند که یکی از این قوانین مالیات سرانه نام داشت که هر فرد آفریقایی بالاتر از ۸ سال باید مالیات بدهد. مردم بومی علیه چنین مالیاتی شورش کردند، و کودکان خود را مخفی می کردند، اما در بیشتر نقاط مردم مجبور بودند کودکان خود را به کار وادارند و مالیات را هم بپردازند، تا بتوانند هزینه معیشت خود را فراهم کنند. [ ۳]