کهرم

کُهْرَم
در شاهنامۀ فردوسی دو تن بدین نام خوانده شده اند؛ ۱. پسر اَرجاسپ تورانی که در جنگ اَرجاسپ با ایرانیان سپهدار لشکر او بود. شیدَسپ پسر گشتاسپ پس از کشته شدن برادرانش، اورمَزد و اَردَشیر، در این جنگ، کُهَرم را به پیکار خواند. کهرم به نیزۀ شیدسپ از اسب کنده شد و شیدسپ سر او را برید. در شاهنامۀ فردوسی از قول دقیقی آمده که ارجاسپ کهرم را به هزار مرد دلیر تورانی به بلخ فرستاد تا بلخ را ویران کند و به آتش بکشد و کاخ گُشتاسپ را نابود کند. کهرم در بلخ لُهراسپ را کشت و ۸۰ تن آتش پرست را در آتش سوزاند و در نبرد با ایرانیان فَرشیدوَرد را کشت و سرانجام، هنگامی که اسفندیار به یاری گشتاسپ آمد، کهرم فرار کرد و به رویین دژ پناه برد. اما ارجاسپ پس از چندی کهرم و طرخان را به رویارویی با پَشوتَن که رهسپار رویین دژ بود فرستاد. طرخان را نوش آذر کشت و بار دیگر کهرم به رویین دژ پناه برد. اسفندیار پس از کشتن ارجاسپ و تصرف رویین دژ با کهرم روبه رو شد. در این جا، تَهَمتن، کهرم را از زین کند و بر زمین کوفت. دست هایش را بستند و سپس او را به دستور اسفندیار همراه اَندَریمان جلو دروازۀ رویین دژ بر دار آویختند. در برخی از نسخه های شاهنامه کهرم برادر ارجاسپ است؛ ۲. دلاوری تورانی، که پس از کشته شدن سیاوش فرمانده میسرۀ سپاه افراسیاب بود و در نبرد یازده رخ به تیغ برته، دلاور ایرانی، کشته شد.