کنگره. [ ک ُ گ ُ رَ / رِ ] ( اِ ) بلندیهای هر چیز را گویند عموماً و آنچه بر سر دیوار حصار و قلعه و دیوارهای دیگر سازند خصوصاً و عربان شرفه خوانند.( برهان ) ( آنندراج ). شرفه دیوار و منظره و کوشک و برج. ( صحاح الفرس ). شرفة. ( دهار ). شرفه و برآمدگیهای محرابی شکلی که بر بالای دیوار شهر و حصار سازند و دندانه های بالای دیوارها و بلندیهای هر چیزی. ( ناظم الاطباء ) : فرمودش تا بر چهار حد شارستان بنای خانه ها سازند مر غله را و سلاح را و کنگره ها را باز آبادان کنند و دری آهنین نهند. ( ترجمه تاریخ طبری ).
آن روز نخستین که ملک جامه بپوشید
بر کنگره کوشک بدم همچو غلیواچ.
ابوالعباس ( از لغت فرس اسدی چ اقبال ص 68 ).
از فروغش شب تاری شده مر نقش نگین
ز سر کنگره برخواند مرد کلکا.
ابوالعباس.
به حلقه درآمد سر کنگره برآمد ز بن تا به سر یکسره.
فردوسی.
کمندی بدان کنگره در ببست گره زد برو چند بپسود دست.
فردوسی.
فروهشت گیسو بدان کنگره بدل گفت زال این کمندی سره.
فردوسی.
بزرگ شهری و در شهرکاخهای بزرگ رسیده کنگره کاخها به دوپیکر.
فرخی.
خشت او از کوه برگیرد همی تیغ بلندناوک او کنگره برباید از برج حصار.
فرخی.
چون صفیری بزند کبک دری در هزمان بزند لقلق بر کنگره بر ناقوسی.
منوچهری.
هر یک از دندانه های حصار و باره و دیواری و چندانکه کنگره قلعه ارک بود از هر کنگره جوشن سواری و خودی و... نهاده بودند. ( تاریخ سیستان ).ره کوشک یکسر ز ساده رخام
زمین مرمر و کنگره عود خام.
اسدی.
معلق بدو چارصد کنگره ز جزع و بلور و گهر یکسره.
اسدی.
هر وقت که بر تو دست یابم سرت ببرم و بر کنگره قلعه نهم. ( اسکندرنامه نسخه سعید نفیسی ). و دوازده کنگره از ایوان کسری درافتاد و دریای ساوه خشک شد. ( فارسنامه ابن البلخی صص 96 - 97 ). و بالای دیوار آن بهشت سیصد گز برآوردند وخشتی از سیم و خشتی از زر و کنگره ها از مروارید و مرجان. ( قصص الانبیاء ). و از این رکن تا بدان رکن هفتادکنگره بود. ( قصص الانبیاء ).بیشتر بخوانید ...
