کنش انسانی: رساله ای در اقتصاد ( به انگلیسی: Human Action: A Treatise on Economics ) بزرگ ترین اثر لودویگ فن میزس ( ۱۸۸۱–۱۹۷۳ ) اقتصاددان اتریشی و سردمدار مکتب اقتصادی اتریش است. میزس در این کتاب از مبانی معرفت شناختی و مفهوم کنش ارادی می آغازد و گام به گام با استنتاج منطقی به مفاهیم و مسائل مختلف کنش شناختی و اقتصادی می پردازد. این اثر را یکی از جانانه ترین دفاعیات از اقتصاد آزاد و یکی از مهلک ترین حربه های نظری علیه سوسیالیسم دانسته اند. چاپ اول کتاب به سال ۱۹۴۹ میلادی و توسط انتشارات دانشگاه ییل صورت گرفت. این کتاب خلف کتاب دیگری است از میزس به زبان آلمانی با عنوان کامل اقتصاد، نظریهٔ کنش و تدبیر معاش. [ ۱] میزس بخش بندی کتاب پیشین را در کتاب کنش انسانی حفظ کرد ولی بسیاری از مطالب را بازنویسی کرد. کتاب شامل یک مقدمه و هفت بخش است: ۱ - کنش انسانی، ۲ - کنش در چهارچوب جامعه، ۳ - محاسبهٔ اقتصادی، ۴ - علم تسعیر یا اقتصاد جامعهٔ بازار، ۵ - تعاون اجتماعی بدون بازار، ۶ - اقتصادِ بازارِ درقید، ۷ - جایگاه اقتصاد در جامعه.
میزس در این کتاب می گوید که گسترهٔ کنش شناسی تبیین مقولهٔ کنش انسانی است. آنچه برای استنتاج قضایای کنش شناختی لازم است دانستن جوهرِ کنش انسانی است. این دانش درون ماست چرا که ما انسانیم. همانگونه که دانشی که به کمک آن قضایای منطقی و ریاضی را استنتاج می کنیم در درون ماست، دانش دربایسته برای استنتاجات کنش شناسی هم در درون ماست. قضایای کنش شناسی جهان شمول اند، به این معنا که اگر فرض های قضیه صادق باشد نتیجهٔ قضیه نیز صادق است — در هر زمان و برای هر بشری؛ ولی از آنجا که هدفِ علمْ شناخت واقعیت است و نه تمرین فکری و بازی منطقی، کنش شناسی و به تبع آن اقتصاد، در پی قضایایی می رود که به کار جهان واقعی بیاید و نه قضایایی که مبتنی بر پیش فرض هایی است که منطبق با واقعیت بیرونی نیست؛ بنابراین مثلاً اقتصاد به توسعه قضایایی می پردازد که در آن ها کار کردن نامطلوب است — یعنی اگر رسیدن به هدفی برتر مدنظر نباشد کسی ترجیح نمی دهد که کار کند. گرچه می توان جهانی را فرض کرد که در آن کار کردن موجب ناراحتی — به معنی عدم راحتی — نیست، قضایایی که از چنین فرضی استنتاج می شوند به کار جهان واقعی نمی آیند. [ ۲]
لودویگ فن میزس از پاییز سال ۱۹۳۴م تا تابستان ۱۹۴۰ کرسی روابط اقتصادی جهانی را در آموزشگاه عالی مطالعات بین المللی در شهر ژنو در سوئیس در اختیار داشت. در آنجا بالاخره فرصت یافت که رساله ای جامع در اقتصاد، که سال ها مصمم به نوشتنش بود، تألیف کند. این رساله به زبان آلمانی با عنوان Nationaloekonomie, Theorie des Handelns und Wirtschaften در مهٔ ۱۹۴۰ در ژنو به چاپ رسید.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفمیزس در این کتاب می گوید که گسترهٔ کنش شناسی تبیین مقولهٔ کنش انسانی است. آنچه برای استنتاج قضایای کنش شناختی لازم است دانستن جوهرِ کنش انسانی است. این دانش درون ماست چرا که ما انسانیم. همانگونه که دانشی که به کمک آن قضایای منطقی و ریاضی را استنتاج می کنیم در درون ماست، دانش دربایسته برای استنتاجات کنش شناسی هم در درون ماست. قضایای کنش شناسی جهان شمول اند، به این معنا که اگر فرض های قضیه صادق باشد نتیجهٔ قضیه نیز صادق است — در هر زمان و برای هر بشری؛ ولی از آنجا که هدفِ علمْ شناخت واقعیت است و نه تمرین فکری و بازی منطقی، کنش شناسی و به تبع آن اقتصاد، در پی قضایایی می رود که به کار جهان واقعی بیاید و نه قضایایی که مبتنی بر پیش فرض هایی است که منطبق با واقعیت بیرونی نیست؛ بنابراین مثلاً اقتصاد به توسعه قضایایی می پردازد که در آن ها کار کردن نامطلوب است — یعنی اگر رسیدن به هدفی برتر مدنظر نباشد کسی ترجیح نمی دهد که کار کند. گرچه می توان جهانی را فرض کرد که در آن کار کردن موجب ناراحتی — به معنی عدم راحتی — نیست، قضایایی که از چنین فرضی استنتاج می شوند به کار جهان واقعی نمی آیند. [ ۲]
لودویگ فن میزس از پاییز سال ۱۹۳۴م تا تابستان ۱۹۴۰ کرسی روابط اقتصادی جهانی را در آموزشگاه عالی مطالعات بین المللی در شهر ژنو در سوئیس در اختیار داشت. در آنجا بالاخره فرصت یافت که رساله ای جامع در اقتصاد، که سال ها مصمم به نوشتنش بود، تألیف کند. این رساله به زبان آلمانی با عنوان Nationaloekonomie, Theorie des Handelns und Wirtschaften در مهٔ ۱۹۴۰ در ژنو به چاپ رسید.
wiki: کنش انسانی