کنسرت رسوایی ( آلمانی: Skandalkonzert ) ، کنسرتی بود که توسط آرنولد شونبرگ در ۳۱ مارس ۱۹۱۳، برگزار شد. این کنسرت توسط «انجمن کنسرت وین»[ الف] در سالن بزرگ «موزیک ورین»[ ب] در وین برنامه ریزی شده و آثاری از آهنگسازان دومین مکتب موسیقی وین به اجرا درآمد.
در طول کنسرت، مخاطبان که از موسیقی اکسپرسیونیستی و تجربه گرایی جدیدِ این نوع موسیقی شوکه شده بودند، شورش را آغاز کردند و کنسرت به صورت زودرس، به پایان رسید. گفته می شود که در میان این ناآرامی ها، ارهارد بوشبک[ پ] ، برگزارکنندهٔ کنسرت، به یکی از معترضان که از مهمانان کنسرت بود، سیلی زده است و سرانجام این امر به شکایت علیه بوشبک، منجر می شود، اما این رویداد باعث شد تا نام دیگری برای «کنسرت رسوایی» انتخاب شود و به عنوان «کنسرت سیلی»[ ت] نیز نامیده شود. اسکار اشتراوس[ ث] ( آهنگساز وینی اپرت ) که شاهد این حادثه بوده است، اظهار داشت که صدای سیلی، هماهنگ ترین صدای کنسرت در آن شب بود.
برنامه های عنوان شده در این کنسرت، بدین شرح بود:
• آنتون وبرن: شش قطعه برای ارکستر، اپوس ۶.
• الکساندر فن تسملینسکی: «چهار ترانهٔ ارکسترال روی اشعاری از موریس مترلینگ»[ ج] ، اپوس ۱۳.
• آرنولد شونبرگ: سمفونی مجلسی شماره ۱، اپوس ۹.
• آلبان برگ: پنج ترانهٔ ارکسترال پس از کارت پستال های پتر آلتنبرگ، اپوس ۴.
• این اجرا، قبل از شروع یک کنسرت برنامه ریزی شدهٔ دیگر با نام «ترانه های کودکانه برای مردگان»[ چ] ، اثرِ گوستاو مالر، به پایان رسید.
آغاز درگیری در این کنسرت، هنگام اجرای قطعهٔ آوازهای ارکسترال ساختهٔ آلبان برگ بود و مخاطبان خواستار فراخوان آهنگساز و شاعر شدند. [ ۱] پتر آلتنبرگ که به بیمارستان روانی سپرده شده بود، در این کنسرت حضور نداشت ولی در تمرین قبل از اجرای ارکستر که در صبح همان روز برگزار شده بود، به وی اجازه دادند تا حضور داشته باشد ( سه روز بعد آلتنبرگ به نوشتن طرحی نثرگونه پرداخت که حضور آلما مالر را نیز در تمرین به تصویر کشیده بود ) . [ ۲] اما علی رغم اینکه این آگاهی وجود داشت که شاعر در کنسرت حضور ندارد اعتراضات ادامه یافت و بدین ترتیب بود که اسکار اشتراوس، در دادگاه شهادت داد که در این کنسرت صدای سیلی زدنِ ارهارد بوشبک ( برگزارکنندهٔ کنسرت ) به یکی از مهمانان، هماهنگ ترین صدای کنسرت در آن شب بود. [ ۱] همچنین «کنسرت رسوایی» برای آلبان برگ، عواقبی طولانی در پی داشت و پس از آن تا سال ۱۹۵۲، این اثر اجرا نشد و پارتیتور کاملِ آن نیز تا سال ۱۹۶۶، چاپ نشد. [ ۳]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدر طول کنسرت، مخاطبان که از موسیقی اکسپرسیونیستی و تجربه گرایی جدیدِ این نوع موسیقی شوکه شده بودند، شورش را آغاز کردند و کنسرت به صورت زودرس، به پایان رسید. گفته می شود که در میان این ناآرامی ها، ارهارد بوشبک[ پ] ، برگزارکنندهٔ کنسرت، به یکی از معترضان که از مهمانان کنسرت بود، سیلی زده است و سرانجام این امر به شکایت علیه بوشبک، منجر می شود، اما این رویداد باعث شد تا نام دیگری برای «کنسرت رسوایی» انتخاب شود و به عنوان «کنسرت سیلی»[ ت] نیز نامیده شود. اسکار اشتراوس[ ث] ( آهنگساز وینی اپرت ) که شاهد این حادثه بوده است، اظهار داشت که صدای سیلی، هماهنگ ترین صدای کنسرت در آن شب بود.
برنامه های عنوان شده در این کنسرت، بدین شرح بود:
• آنتون وبرن: شش قطعه برای ارکستر، اپوس ۶.
• الکساندر فن تسملینسکی: «چهار ترانهٔ ارکسترال روی اشعاری از موریس مترلینگ»[ ج] ، اپوس ۱۳.
• آرنولد شونبرگ: سمفونی مجلسی شماره ۱، اپوس ۹.
• آلبان برگ: پنج ترانهٔ ارکسترال پس از کارت پستال های پتر آلتنبرگ، اپوس ۴.
• این اجرا، قبل از شروع یک کنسرت برنامه ریزی شدهٔ دیگر با نام «ترانه های کودکانه برای مردگان»[ چ] ، اثرِ گوستاو مالر، به پایان رسید.
آغاز درگیری در این کنسرت، هنگام اجرای قطعهٔ آوازهای ارکسترال ساختهٔ آلبان برگ بود و مخاطبان خواستار فراخوان آهنگساز و شاعر شدند. [ ۱] پتر آلتنبرگ که به بیمارستان روانی سپرده شده بود، در این کنسرت حضور نداشت ولی در تمرین قبل از اجرای ارکستر که در صبح همان روز برگزار شده بود، به وی اجازه دادند تا حضور داشته باشد ( سه روز بعد آلتنبرگ به نوشتن طرحی نثرگونه پرداخت که حضور آلما مالر را نیز در تمرین به تصویر کشیده بود ) . [ ۲] اما علی رغم اینکه این آگاهی وجود داشت که شاعر در کنسرت حضور ندارد اعتراضات ادامه یافت و بدین ترتیب بود که اسکار اشتراوس، در دادگاه شهادت داد که در این کنسرت صدای سیلی زدنِ ارهارد بوشبک ( برگزارکنندهٔ کنسرت ) به یکی از مهمانان، هماهنگ ترین صدای کنسرت در آن شب بود. [ ۱] همچنین «کنسرت رسوایی» برای آلبان برگ، عواقبی طولانی در پی داشت و پس از آن تا سال ۱۹۵۲، این اثر اجرا نشد و پارتیتور کاملِ آن نیز تا سال ۱۹۶۶، چاپ نشد. [ ۳]
wiki: کنسرت رسوایی