اپرت

اُپِرِت ( به فرانسوی: Operétte ) به گونه ای از نمایش آوازی یا اپرای سبُک گفته می شود که همراه با آواز فراوان است و گفتگو یا رسیتاتیو کمتری نسبت به اپرا دارد.
گاه به کمدی موزیکال ( به انگلیسی: Musical Comedy ) نیز «اپرت» گفته می شود .
از اپرت های نوشته شده به زبان فارسی می توان به عنوان نمونه به اپرت کلاسیک رودابه با نقش بنیادین رودابه دختر مهراب کابلی در سه اکت[ ۱] ( به انگلیسی: ( Rudabe Operetta, Composed by: Kia Khosravi ) ) اشاره کرد که بر مبنای داستانی از شاهنامه فردوسی نوشته و آهنگسازی شده است.

اُپِرِت (operetta)
فرم سَبُک اپرا، دارای موسیقی، رقص، و گفت وگو. خط داستانی آن رمانتیک و احساساتی است و اغلب عناصر هزل و هجو را نیز در خود دارد. ریشه های آن را در اپرا کمیک قرن ۱۹ می توان یافت و هدف آن فقط ایجاد سرگرمی و شادمانی است. از نمونه های اپرت عبارت اند از اورفه در جهنم۱ اثر اوفِنباخ۲ (۱۸۵۸)، خفاش۳ اثر یوهان اشتراوس۴ (۱۸۷۴)، و دزدان دریایی پِنتسانچه۵ (۱۸۷۹) و میکادو۶ (۱۸۸۵) اثر گیلبرت۷ و سالیوان۸. در ایران میرزادۀ عشقی (با تلقی مخصوص به خود از این اصطلاح) اپرت های مشهوری همچون رستاخیز سلاطین ایران (خرابه های مدائن) و بچۀ گدا را تصنیف کرد و به روی صحنه برد.