فلاویوس والریوس کنستانتیوس ( به لاتین: Flavius Valerius Constantius ) ( زادهٔ در حدود ۳۱ مارس ۲۵۰ – درگذشتهٔ ۲۵ ژوئیه ۳۰۶ ) مشهور به کنستانتیوس یکم یا کنستانتیوس کلوروس، امپراتور روم از ۲۹۳ تا ۳۰۵ ( باعنوان سزار ) و از ۳۰۵ تا ۳۰۶ ( باعنوان آگوستوس ) و آغازگر دودمان کنستانتینی بود.
فلاویوس والریوس کنستانتیوس در ۳۱ مارس و در حدود سال ۲۵۰ پس از میلاد در یک خانوادهٔ ایلیری زاده شد. نخستین همسر او هلنا بود و کنستانتین بزرگ از او زاده شد. کنستانتیوس دارای سابقهٔ درخشانی در ارتش روم بود و در ۲۸۸ به عنوان فرماندهٔ پرتورینها به خدمت ماکسیمیان، امپراتور روم غربی درآمد.
در ۱ مارس ۲۹۳، دیوکلتیان با اعطای عنوان سزار ( امپراتور کوچک ) به گالریوس، او را همکار و جانشین خود در روم خاوری ساخت و کنستانتیوس نیز با دریافت همین عنوان همکار و جانشین ماکسیمیان در غرب شد. بدین ترتیب دیوکلتیان با این کار، حکومتی چهارنفری را به وجود آورد که نه تنها باعث تقویت موضع دو امپراتور می شد، بلکه احتمال وقوع جنگ بر سر جانشینی را نیز از بین می برد. همچنین به منظور تقویت رابطه بین ماکسیمیان و سزارش، کنستانتیوس از هلنا جدا شده و با تئودورا، دختر خواندهٔ ماکسیمیان ازدواج کرد که شش فرزند حاصل این ازدواج بود. او همچنین برای تقویت ارتباطش با گالریوس و دیوکلتیان، به گالریوس اجازه داد تا پسرش کنستانتین را به عنوان گروگان پیش خود نگاه دارد.
کنستانتیوس کلوروس در تابستان ۲۹۳ وارد جنگ با کاروسیوس شد. کاروسیوس فرماندهٔ ناوگان دریایی ماکسیمیان بود که علیه او شورید و خود را امپراتور خواند و بریتانیا و نواحی شمالی گل نیز با او همراه شدند. کنستانتیوس با بیرون راندن نیروهای کاروسیوس موفق شد تا سرزمین های شمالی گل را بازپس گیرد. کاروسیوس پس از حملهٔ کنستانتیوس یه بونونیا به قتل رسید و آلکتوس قدرت را در بریتانیا در دست گرفت. اما کنستانتیوس در ۲۹۶ به بریتانیا حمله کرد و با سرکوب شورش آلکتوس بار دیگر آن سرزمین را به امپراتوری روم بازگرداند. او سپس در فاصلهٔ ۳۰۰ تا ۳۰۵ رویارویی های پیروزمندانه ای با قبایل مختلف ژرمانی داشت و در ۳۰۳، هنگامی که دیگر امپراتوران دست به اعدام گستردهٔ مسیحیان زده بودند او تنها به خراب کردن چند کلیسا بسنده کرد.
در ۱ مه ۳۰۵، دیوکلتیان به دلیل بیماری در نیکومدیا و ماکسیمیان به اجبار او در مدیولانوم ( میلان امروزی ) از امپراتوری کناره گیری کردند و قدرت خود را به سزارهای خود انتقال دادند. در نتیجه گالریوس در شرق و کنستانتیوس کلوروس در غرب با عنوان آگوستوس به امپراتوری روم رسیدند و فلاویوس والریوس سوروس و ماکسیمینوس دایا را به عنوان سزارهای جدید حکومت چهارنفره برگزیدند. کنستانتیوس سپس به بریتانیا رفت تا به تاخت و تاز پیکتها درآنجا پایان دهد اما در همانجا در ایبوراکوم ( یورک امروزی ) در ۲۵ ژوئیه ۳۰۶ درگذشت.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلففلاویوس والریوس کنستانتیوس در ۳۱ مارس و در حدود سال ۲۵۰ پس از میلاد در یک خانوادهٔ ایلیری زاده شد. نخستین همسر او هلنا بود و کنستانتین بزرگ از او زاده شد. کنستانتیوس دارای سابقهٔ درخشانی در ارتش روم بود و در ۲۸۸ به عنوان فرماندهٔ پرتورینها به خدمت ماکسیمیان، امپراتور روم غربی درآمد.
در ۱ مارس ۲۹۳، دیوکلتیان با اعطای عنوان سزار ( امپراتور کوچک ) به گالریوس، او را همکار و جانشین خود در روم خاوری ساخت و کنستانتیوس نیز با دریافت همین عنوان همکار و جانشین ماکسیمیان در غرب شد. بدین ترتیب دیوکلتیان با این کار، حکومتی چهارنفری را به وجود آورد که نه تنها باعث تقویت موضع دو امپراتور می شد، بلکه احتمال وقوع جنگ بر سر جانشینی را نیز از بین می برد. همچنین به منظور تقویت رابطه بین ماکسیمیان و سزارش، کنستانتیوس از هلنا جدا شده و با تئودورا، دختر خواندهٔ ماکسیمیان ازدواج کرد که شش فرزند حاصل این ازدواج بود. او همچنین برای تقویت ارتباطش با گالریوس و دیوکلتیان، به گالریوس اجازه داد تا پسرش کنستانتین را به عنوان گروگان پیش خود نگاه دارد.
کنستانتیوس کلوروس در تابستان ۲۹۳ وارد جنگ با کاروسیوس شد. کاروسیوس فرماندهٔ ناوگان دریایی ماکسیمیان بود که علیه او شورید و خود را امپراتور خواند و بریتانیا و نواحی شمالی گل نیز با او همراه شدند. کنستانتیوس با بیرون راندن نیروهای کاروسیوس موفق شد تا سرزمین های شمالی گل را بازپس گیرد. کاروسیوس پس از حملهٔ کنستانتیوس یه بونونیا به قتل رسید و آلکتوس قدرت را در بریتانیا در دست گرفت. اما کنستانتیوس در ۲۹۶ به بریتانیا حمله کرد و با سرکوب شورش آلکتوس بار دیگر آن سرزمین را به امپراتوری روم بازگرداند. او سپس در فاصلهٔ ۳۰۰ تا ۳۰۵ رویارویی های پیروزمندانه ای با قبایل مختلف ژرمانی داشت و در ۳۰۳، هنگامی که دیگر امپراتوران دست به اعدام گستردهٔ مسیحیان زده بودند او تنها به خراب کردن چند کلیسا بسنده کرد.
در ۱ مه ۳۰۵، دیوکلتیان به دلیل بیماری در نیکومدیا و ماکسیمیان به اجبار او در مدیولانوم ( میلان امروزی ) از امپراتوری کناره گیری کردند و قدرت خود را به سزارهای خود انتقال دادند. در نتیجه گالریوس در شرق و کنستانتیوس کلوروس در غرب با عنوان آگوستوس به امپراتوری روم رسیدند و فلاویوس والریوس سوروس و ماکسیمینوس دایا را به عنوان سزارهای جدید حکومت چهارنفره برگزیدند. کنستانتیوس سپس به بریتانیا رفت تا به تاخت و تاز پیکتها درآنجا پایان دهد اما در همانجا در ایبوراکوم ( یورک امروزی ) در ۲۵ ژوئیه ۳۰۶ درگذشت.
wiki: کنستانتیوس کلوروس