در طراحی فضاپیما، وظیفه سیستم کنترل حرارتی ( TCS ) این است که تمام سیستم اجزای فضاپیما را در طول تمام مراحل مأموریت در بازه دمایی قابل قبولی نگه دارد. این فضاپیما باید با محیط بیرون سازگار شود که می تواند در طیف وسیعی متفاوت باشد زیرا فضاپیما در اعماق فضا در معرض شار خورشیدی یا سیاره ای قرار می گیرد و گرمای داخلی تولیدشده توسط خود فضاپیما به فضا ساطع شود.
کنترل حرارتی برای عملکرد بهینه و موفقیت در مأموریت ضروری است زیرا اگر یک قطعه درمعرض دماهای خیلی بالا یا خیلی پایین قرار گیرد، ممکن است آسیب ببیند یا عملکرد آن به شدت تحت تأثیر قرار گیرد. کنترل حرارتی همچنین برای پایدار نگه داشتن اجزای خاص ( مانند سنسورهای نوری، ساعت های اتمی و… ) در شرایط دمایی معین ضروری است تا اطمینان حاصل شود که آنها تا حد امکان کارآمد هستند.
سیستم کنترل حرارتی می تواند از هر دو قسمت فعال و غیرفعال تشکیل شده باشد و به دو روش کار کند:
• از تجهیزات در برابر گرمای بیش از حد محافظت می کند، چه با استفاده از عایق حرارتی در برابر شارهای حرارتی خارجی ( مانند خورشید یا شارمادون قرمز سیاره ای و شارآلبیدو ) ، یا با حذف مناسب گرما از منابع داخلی ( مانند گرمای ساطع شده توسط تجهیزات الکترونیکی داخلی ) .
• از تجهیزات در برابر دماهای بسیار پایین، با عایق حرارتی از سینک های خارجی، با افزایش جذب حرارت از منابع خارجی، یا با انتشار گرما از منابع داخلی محافظت می کند.
سیستم کنترل حرارتی غیرفعال ( PTCS ) عبارت است از:
• عایق چند لایه ( MLI ) که از فضاپیما در برابر گرمای بیش از حد خورشیدی یا سیاره ای و همچنین از خنک شدن بیش از حد در هنگام قرار گرفتن در اعماق فضا محافظت می کند.
• پوشش هایی که خواص حرارتی اپتیکی سطوح خارجی را تغییر می دهند.
• پرکننده های حرارتی برای بهبود کوپلینگ حرارتی در رابط های انتخاب شده ( به عنوان مثال، در مسیر حرارتی بین یک واحد الکترونیکی و رادیاتور آن ) .
• واشرهای حرارتی برای کاهش کوپلینگ حرارتی در رابط های انتخاب شده.
• دوبلورهای حرارتی برای پخش گرمای دفع شده توسط تجهیزات روی سطح رادیاتور.
• آینه ها ( آینه های سطح ثانویه، SSM یا بازتابنده های خورشیدی نوری، OSR ) برای بهبود قابلیت دفع حرارت رادیاتورهای خارجی و در عین حال کاهش جذب شارهای خورشیدی خارجی.
• واحدهای گرمکن رادیوایزوتوپ ( RHU ) ، که توسط برخی از مأموریت های سیاره ای و اکتشافی برای تولید گرما برای اهداف TCS استفاده می شود.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفکنترل حرارتی برای عملکرد بهینه و موفقیت در مأموریت ضروری است زیرا اگر یک قطعه درمعرض دماهای خیلی بالا یا خیلی پایین قرار گیرد، ممکن است آسیب ببیند یا عملکرد آن به شدت تحت تأثیر قرار گیرد. کنترل حرارتی همچنین برای پایدار نگه داشتن اجزای خاص ( مانند سنسورهای نوری، ساعت های اتمی و… ) در شرایط دمایی معین ضروری است تا اطمینان حاصل شود که آنها تا حد امکان کارآمد هستند.
سیستم کنترل حرارتی می تواند از هر دو قسمت فعال و غیرفعال تشکیل شده باشد و به دو روش کار کند:
• از تجهیزات در برابر گرمای بیش از حد محافظت می کند، چه با استفاده از عایق حرارتی در برابر شارهای حرارتی خارجی ( مانند خورشید یا شارمادون قرمز سیاره ای و شارآلبیدو ) ، یا با حذف مناسب گرما از منابع داخلی ( مانند گرمای ساطع شده توسط تجهیزات الکترونیکی داخلی ) .
• از تجهیزات در برابر دماهای بسیار پایین، با عایق حرارتی از سینک های خارجی، با افزایش جذب حرارت از منابع خارجی، یا با انتشار گرما از منابع داخلی محافظت می کند.
سیستم کنترل حرارتی غیرفعال ( PTCS ) عبارت است از:
• عایق چند لایه ( MLI ) که از فضاپیما در برابر گرمای بیش از حد خورشیدی یا سیاره ای و همچنین از خنک شدن بیش از حد در هنگام قرار گرفتن در اعماق فضا محافظت می کند.
• پوشش هایی که خواص حرارتی اپتیکی سطوح خارجی را تغییر می دهند.
• پرکننده های حرارتی برای بهبود کوپلینگ حرارتی در رابط های انتخاب شده ( به عنوان مثال، در مسیر حرارتی بین یک واحد الکترونیکی و رادیاتور آن ) .
• واشرهای حرارتی برای کاهش کوپلینگ حرارتی در رابط های انتخاب شده.
• دوبلورهای حرارتی برای پخش گرمای دفع شده توسط تجهیزات روی سطح رادیاتور.
• آینه ها ( آینه های سطح ثانویه، SSM یا بازتابنده های خورشیدی نوری، OSR ) برای بهبود قابلیت دفع حرارت رادیاتورهای خارجی و در عین حال کاهش جذب شارهای خورشیدی خارجی.
• واحدهای گرمکن رادیوایزوتوپ ( RHU ) ، که توسط برخی از مأموریت های سیاره ای و اکتشافی برای تولید گرما برای اهداف TCS استفاده می شود.
wiki: کنترل حرارتی فضاپیما