کنایات قران

[ویکی فقه] کنایات قرآن. کنایات قرآن به استعمال لفظ ، و اراده لازم معنای آن در قرآن اطلاق می شود.
«کنایه» یکی از اسلوب های بیانی قرآن و عبارت است از به کار بردن لفظی در غیر معنای حقیقی آن؛ چنان چه قرینه ، مانع از اراده معنای اصلی نشود؛ و عبارت به دیگر، بیان ملزوم و اراده لازم لفظ را «کنایه» گویند.
دیدگاه علما درباره کنایه
علمای بیان در حقیقت یا مجاز بودن کنایه اختلاف دارند. کسانی که کنایه را مجاز دانسته و منکر مجاز در قرآنند، وجود کنایه در قرآن را نیز منکر شده اند. دلیل آنها در انکار وجود مجاز در قرآن این است که مجاز، مرادف با دروغ است، و قرآن منزه از کذب است.اما قائلان به وجود مجاز در قرآن، وجود کنایه در قرآن را نیز می پذیرند. از سوی دیگر، کسانی که معتقدند کنایه ، استعمال لفظ در موضوع له خود است و اراده لازم معنا، آن را از حقیقت بودن خارج نمی کند، از طرفداران کنایات قرآن هستند.
وقوع کنایه در قرآن
پس دو دسته وقوع کنایه در قرآن را پذیرفته اند:۱. قائلان به وقوع مجاز در قرآن؛۲. قائلان به حقیقت بودن کنایه.
اقسام کنایه به اعتبار وضوح و خفا
...