کمینفرم
فرهنگ معین
فرهنگ عمید
دانشنامه آزاد فارسی
کُمینْفُرْم (Cominform)
(مخفف دفتر اطلاعاتِ کمونیستی) سازمانی که آندری ژدانوف (۱۸۹۶ـ۱۹۴۸) برای تبادل اطلاعات بین احزاب کمونیست اروپایی تأسیس کرد و از ۱۹۴۷ تا ۱۹۵۶ فعال بود. کمینفرم احیای بین الملل کمونیستی یا کمینترن بود که رسماً در ۱۹۴۳ منحل شده بود. یوگسلاوی در ۱۹۴۸ از کمینفرم اخراج شد. کمینفرم با تصمیم نُه حزب کمونیست اروپایی (شوروی، چکسلوواکی، لهستان، مجارستان، رومانی، بلغارستان، یوگسلاوی، فرانسه، و ایتالیا) دایر بر ایجاد «دفتر اطلاعات» در بلگراد شکل گرفت. انحلال کمینترن در ۱۹۴۳، که با هدف تبلیغاتی معطوف به افکار عمومی متفقین صورت گرفته بود، کاملاً به نفع شوروی بود، زیرا در هدایت و کنترل همۀ احزاب کمونیست از مرکز واحدی در مسکو تغییری به وجود نیاورد. با پایان یافتن جنگ جهانی دوم، کمونیست ها کوشیدند تا جبهه های آزادی بخش ملی را به دولت های جبهۀ ملی تبدیل کنند تا قدرت اصلی را حتی از راه دور در دست داشته باشند. اما به استثنای اروپای شرقی که تحت الشعاع ارتش سرخ قرار داشت، این تبدیل قدرت به وقوع نپیوست، زیرا سقوط هیتلر پیوند میان نیروهای مقاومت کاتولیک، سوسیالیست، و دموکرات مسیحی را ازبین برد. بنابراین، احیای کمینترن با شکلی مبدل ضرورت پیدا کرد. هدف کمینفرم تقویت این نظر در افکار عمومی بود که کمونیسم جنبشی بین المللی است که عملکرد آن در راستای طرحی مشخص صورت می گیرد. اما در مجموع وجود کمینفرم به جای خدمت به اهداف کمونیستی به آن ضربه زد. مخالفت با شوروی همواره بیش از همه در این اعتقاد ریشه داشت که این کشور در حال سازماندهی و حمایت از جنبشی انقلابی در سطح جهان است. کمینترن هم عمدتاً برای آن منحل شده بود که نگرانی افکار عمومی دربارۀ این اعتقاد را از بین ببرد. کمونیست ها با تشکیل کمینفرم، آن شبح قدیمی را دوباره زنده کردند. نقشی که وجود کمینفرم در تسریع تصویب قانون همکاری اقتصادی در کنگرۀ امریکا ایفا کرد، شاهدی بر این مدعاست. کارکردهای کمینفرم در هدایت و حمایت از فعالیت های کمونیسم جهانی، همانند گذشته، کماکان برعهدۀ شوروی بود. این واقعیت در ۱۹۴۸ با اخراج حزب کمونیست یوگسلاوی، که حاضر به تسلیم شدن دربرابر قدرت شوروی نبود، آشکار شد. کمینفرم در آوریل ۱۹۵۶ منحل شد تا راه را برای سیاست «هم زیستی مسالمت آمیز» خروشچف با غرب و نیز دوستی مجدد شوروی با یوگسلاوی همراه کند.
(مخفف دفتر اطلاعاتِ کمونیستی) سازمانی که آندری ژدانوف (۱۸۹۶ـ۱۹۴۸) برای تبادل اطلاعات بین احزاب کمونیست اروپایی تأسیس کرد و از ۱۹۴۷ تا ۱۹۵۶ فعال بود. کمینفرم احیای بین الملل کمونیستی یا کمینترن بود که رسماً در ۱۹۴۳ منحل شده بود. یوگسلاوی در ۱۹۴۸ از کمینفرم اخراج شد. کمینفرم با تصمیم نُه حزب کمونیست اروپایی (شوروی، چکسلوواکی، لهستان، مجارستان، رومانی، بلغارستان، یوگسلاوی، فرانسه، و ایتالیا) دایر بر ایجاد «دفتر اطلاعات» در بلگراد شکل گرفت. انحلال کمینترن در ۱۹۴۳، که با هدف تبلیغاتی معطوف به افکار عمومی متفقین صورت گرفته بود، کاملاً به نفع شوروی بود، زیرا در هدایت و کنترل همۀ احزاب کمونیست از مرکز واحدی در مسکو تغییری به وجود نیاورد. با پایان یافتن جنگ جهانی دوم، کمونیست ها کوشیدند تا جبهه های آزادی بخش ملی را به دولت های جبهۀ ملی تبدیل کنند تا قدرت اصلی را حتی از راه دور در دست داشته باشند. اما به استثنای اروپای شرقی که تحت الشعاع ارتش سرخ قرار داشت، این تبدیل قدرت به وقوع نپیوست، زیرا سقوط هیتلر پیوند میان نیروهای مقاومت کاتولیک، سوسیالیست، و دموکرات مسیحی را ازبین برد. بنابراین، احیای کمینترن با شکلی مبدل ضرورت پیدا کرد. هدف کمینفرم تقویت این نظر در افکار عمومی بود که کمونیسم جنبشی بین المللی است که عملکرد آن در راستای طرحی مشخص صورت می گیرد. اما در مجموع وجود کمینفرم به جای خدمت به اهداف کمونیستی به آن ضربه زد. مخالفت با شوروی همواره بیش از همه در این اعتقاد ریشه داشت که این کشور در حال سازماندهی و حمایت از جنبشی انقلابی در سطح جهان است. کمینترن هم عمدتاً برای آن منحل شده بود که نگرانی افکار عمومی دربارۀ این اعتقاد را از بین ببرد. کمونیست ها با تشکیل کمینفرم، آن شبح قدیمی را دوباره زنده کردند. نقشی که وجود کمینفرم در تسریع تصویب قانون همکاری اقتصادی در کنگرۀ امریکا ایفا کرد، شاهدی بر این مدعاست. کارکردهای کمینفرم در هدایت و حمایت از فعالیت های کمونیسم جهانی، همانند گذشته، کماکان برعهدۀ شوروی بود. این واقعیت در ۱۹۴۸ با اخراج حزب کمونیست یوگسلاوی، که حاضر به تسلیم شدن دربرابر قدرت شوروی نبود، آشکار شد. کمینفرم در آوریل ۱۹۵۶ منحل شد تا راه را برای سیاست «هم زیستی مسالمت آمیز» خروشچف با غرب و نیز دوستی مجدد شوروی با یوگسلاوی همراه کند.
wikijoo: کمینفرم
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید