کمبود ویتامین ب۱۲

کمبود ویتامین ب۱۲ که با نام هیپوکوبالامینمیا نیز شناخته می شود، به پایین بودن سطح ویتامین ب۱۲ در خون اشاره دارد. در این بیماری انواع مختلفی از نشانه ها و نشانگان ها ممکن است بروز کند از جمله کاهش توانایی فکر کردن و ایجاد تغییر در خصوصیات شخصیتی مثل افسردگی، زود رنج شدن، و روان پریشی. احساس های غیرطبیعی، تغییر کردن حرکات غیرارادی، و ضعیف شدن عملکرد ماهیچه ها ممکن است رخ دهد و همچنین احتمال التهاب زبان، کاهش توانایی چشایی، کم شدن گلبول های قرمز خون، افت عملکرد قلب و کاهش باروری وجود دارد. نشانگان کمبود ویتامین ب۱۲ در کودکان رشد ضعیف، نمو ضعیف و اختلالات حرکتی است. در صورت عدم درمان زودهنگام بعضی از علایم بیماری ممکن است همیشگی شوند.
کمبود ویتامین ب۱۲ می تواند سبب نشانگان های شیدایی، روان پریشی، خستگی، نقص حافظه، زودرنجی، افسردگی، ناهماهنگی حرکتی و تغییرات شخصیتی شود. در کودکان نشانه ها شامل زودرنجی، ناکامی، بی علاقگی، کم اشتهایی و واپسروی نموی است.
• ناکافی بودن میزان ویتامین ب۱۲ در وعده های غذایی. ویتامین ب۱۲ در محصولات دامی ( تخم، گوشت، شیر ) و بر اساس تحقیقات اخیر در بعضی از جلبک ها وجود دارد.
• جذب ناقص انتخابی ویتامین ب۱۲ به دلیل کمبود فاکتور داخلی.
بیماریهای مختلف معدی مانند گاستریت های مزمن ( تورم مزمن معده ) و آتروفیک ( کم خونی پرنیشیوز ) ، اعمال جراحی برداشتن کامل یا بخشی از معده، باعث عدم ترشح فاکتور داخلی گشته و کمبود ویتامین ب ۱۲ را نیز بدنبال دارند.
مهمترین عارضه این بیمار کم خونی پرنیشیوز است اما کمبود این ویتامین متواند عوارض بسیاری بر سایر ارگان ها از جمله، دستگاه تولید مثل، سیستم عصبی، پوست و . . نیز داشته باشد.
به طور کلی عوارض کمبود ویتامین B12 شامل موارد زیر است:
• کاهش قدرت باردوری
• اسهال
• ریزش موها
• التهاب زبان
• عفونت های مختلف
• شکننده شدن ناخل ها و پوست
• اختلالات حرکتی
• اختلالات یادگیری ( کودکان )
• کاهش حس لامسه و کاهش حس لرزش
• کاهش رفلکس پاتلا
موارد بالا مهمترین عوارض ناشی از کمبود ویتامین B12 است.