کمان آبششی. کمان های آبششی ( انگلیسی: Branchial arches ) مجموعه ای از حلقه های استخوانی موجود در ماهی هستند که از آبشش ها حمایت می کنند. از آنجایی که داشتن آبشش وضعیت اولیه مهره داران است، همه جنین های مهره دار دارای قوس های حلقی می شوند، اگرچه سرنوشت نهایی این کمان ها بین گونه های مختلف متفاوت است. در ماهی آرواره دار، کمان اول به آرواره و کمان دوم به آرواره زیرین لامی شکل تبدیل شده است که در آن کمان های پسین، از آبشش ها پشتیبانی می کنند.
در دوزیستان و خزندگان، بسیاری از عناصر از جمله کمان های آبششی از میان رفته اند و در نتیجه فقط آرواره های دهان و یک دستگاه لامی ( هیوئید ) باقی مانده است. در پستانداران و پرندگان، استخوان لامی هنوز ساده تر است. همه مهره داران پایه با آبشش نفس می کشند. آبشش ها درست پشت سر حمل می شوند و در حاشیه پسینِ ( خلفیِ ) مجموعه ای از روزنه ها از مری به سمت بیرونی قرار می گیرند. هر آبشش توسط یک کمان غضروفی یا استخوانی نگه داشته می شود. [ ۱]
ماهیان استخوانی دارای سه جفت کمان، ماهی های غضروفی دارای پنج تا هفت جفت و ماهی های بدون آرواره اولیه دارای هفت جفت کمان هستند. نیاکان مهره داران بدون شک دارای قوس های بیشتری بودند، زیرا برخی از خویشاوندان طنابدار آن ها بیش از ۵۰ جفت آبشش دارند. [ ۲]
در دوزیستان و برخی از ماهی های استخوانی اولیه، لاروها دارای آبشش های بیرونی هستند که از کمان های آبشش منشعب می شوند. [ ۳] این ها در بزرگسالی کاهش می یابند و عملکرد آنها توسط آبشش های مناسب در ماهی و شش ها در بیشتر دوزیستان انجام می شود. برخی از دوزیستان آبشش های لارو بیرونی را در بزرگسالی حفظ می کنند، سامانه پیچیده آبشش درونی همان طور که در ماهی دیده می شود ظاهراً در اوایل تکامل چهاراندامان به طور غیرقابل برگشتی از بین رفته است. [ ۴]
مجموعه آبششی معمولاً برای تنفس یا تغذیه استفاده می شود. بسیاری از ماهی ها، کمان های آبشش خلفی را به آرواره های حلقی تغییر داده اند، که اغلب به دندان های حلقی مخصوص برای خوردن طعمه های خاص مجهز هستند ( دندان های بلند و تیز در مارماهی های گوشتخوار در مقایسه با دندان های پهن و له کننده در کپور سیاه سفت خوار ) . در دوزیستان و خزندگان، کمان لامی به دلایل مشابه اصلاح شده است و اغلب در تنفس دهانی استفاده می شود و اغلب در بیرون زدگی زبان برای گرفتن طعمه نقش دارد. در گونه هایی با حرکات زبانی پَرتابه ای بسیار تخصصی مانند آفتاب پرست یا برخی سمندرهای بی شش، دستگاه لامی برای این منظور به شدت اصلاح شده است، در حالی که اغلب در گونه هایی که از تغذیه مکشی استفاده می کنند، بیش پرورده می شود. در گونه هایی مانند مارها و بزمجه ها که زبانشان تنها نقش یک اندام حسی را پیدا کرده است، از دستگاه لامی اثر کمی به جا مانده است.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدر دوزیستان و خزندگان، بسیاری از عناصر از جمله کمان های آبششی از میان رفته اند و در نتیجه فقط آرواره های دهان و یک دستگاه لامی ( هیوئید ) باقی مانده است. در پستانداران و پرندگان، استخوان لامی هنوز ساده تر است. همه مهره داران پایه با آبشش نفس می کشند. آبشش ها درست پشت سر حمل می شوند و در حاشیه پسینِ ( خلفیِ ) مجموعه ای از روزنه ها از مری به سمت بیرونی قرار می گیرند. هر آبشش توسط یک کمان غضروفی یا استخوانی نگه داشته می شود. [ ۱]
ماهیان استخوانی دارای سه جفت کمان، ماهی های غضروفی دارای پنج تا هفت جفت و ماهی های بدون آرواره اولیه دارای هفت جفت کمان هستند. نیاکان مهره داران بدون شک دارای قوس های بیشتری بودند، زیرا برخی از خویشاوندان طنابدار آن ها بیش از ۵۰ جفت آبشش دارند. [ ۲]
در دوزیستان و برخی از ماهی های استخوانی اولیه، لاروها دارای آبشش های بیرونی هستند که از کمان های آبشش منشعب می شوند. [ ۳] این ها در بزرگسالی کاهش می یابند و عملکرد آنها توسط آبشش های مناسب در ماهی و شش ها در بیشتر دوزیستان انجام می شود. برخی از دوزیستان آبشش های لارو بیرونی را در بزرگسالی حفظ می کنند، سامانه پیچیده آبشش درونی همان طور که در ماهی دیده می شود ظاهراً در اوایل تکامل چهاراندامان به طور غیرقابل برگشتی از بین رفته است. [ ۴]
مجموعه آبششی معمولاً برای تنفس یا تغذیه استفاده می شود. بسیاری از ماهی ها، کمان های آبشش خلفی را به آرواره های حلقی تغییر داده اند، که اغلب به دندان های حلقی مخصوص برای خوردن طعمه های خاص مجهز هستند ( دندان های بلند و تیز در مارماهی های گوشتخوار در مقایسه با دندان های پهن و له کننده در کپور سیاه سفت خوار ) . در دوزیستان و خزندگان، کمان لامی به دلایل مشابه اصلاح شده است و اغلب در تنفس دهانی استفاده می شود و اغلب در بیرون زدگی زبان برای گرفتن طعمه نقش دارد. در گونه هایی با حرکات زبانی پَرتابه ای بسیار تخصصی مانند آفتاب پرست یا برخی سمندرهای بی شش، دستگاه لامی برای این منظور به شدت اصلاح شده است، در حالی که اغلب در گونه هایی که از تغذیه مکشی استفاده می کنند، بیش پرورده می شود. در گونه هایی مانند مارها و بزمجه ها که زبانشان تنها نقش یک اندام حسی را پیدا کرده است، از دستگاه لامی اثر کمی به جا مانده است.
wiki: کمان آبششی