در الهیات مسیحی، کلیساشناسی مطالعه جماعت کلیسا، تاریخ مسیحیت، رابطه آن با عیسی از دیدگاه مسیحیان، نقش آن در رستگاری، سیاست کلیسایی آن، نظم و انضباط، فرجام شناسی و رهبری آن است.
در تاریخ اولیه کلیساشناسی، از مسائل اصلی یکی مربوط به وضعیت اعضای جنتیل بود که در عهد جدید به تحقق کلیسای عهد عتیق یهودیت تبدیل شده بود. ابهامات دیگر این بود که آیا قرار است کلیسا توسط شورایی متشکل از چندین شبان یا یک اسقف واحد اداره شود؟ اسقف رم بر سایر اسقف های بزرگ چقدر اختیار دارد؟ نقش کلیسا در جهان، اینکه آیا نجات در خارج از نهاد کلیسا ممکن است یا خیر، رابطه بین کلیسا و دولت، و مسائل الهیات و نیایش سرایی و مسائل دیگر از جمله دیگر ابهام ها بود.
کلیساشناسی ممکن است در معنای خاص برای توصیف شخصیت یک کلیسا یا یک فرقه مسیحی به کار رود. از این منظر این واژه در عباراتی مانند کلیسای کاتولیک، کلیسای پروتستان و کلیساشناسی نهضت وحدت کلیساها کاربرد دارد.
واژه کلیسای شناسی در قرن نوزدهم به عنوان علم سازه و بنا و تزئین های کلیسا تعریف شد و هنوز هم در زمینه تاریخ معماری به این معنا استفاده می شود.
ریشه کلمه کلیساشناسی از یونانی ἐκκλησία می آید ekklēsia ( لاتین: ecclesia ) به معنی " جماعت، کلیسا " [ notes ۱] و - λογία , - logia، به معنای «کلمات»، «دانش» یا «منطق»، اصطلاحی ترکیبی که در نام های علوم یا مجموعه های دانش به کار می رود.
کلمه مشابه کلیساشناسی برای اولین بار در فصلنامه منتقد بریتانیایی در سال ۱۸۳۷ در مقاله ای که توسط یک نویسنده ناشناس نوشته شده بود ارائه شد که آن را اینگونه تعریف کرد:
بنابراین منظور ما از کلیساشناسی، علمی است که می تواند به ساخت و عملکرد صحیح کلیسا یا جامعه مسیحی بپردازد. و ممکن است مردان را اعضای آن جامعه تلقی کند، خواه اعضای کلیسای مسیحی به معنای وسیع کلمه، یا اعضای شاخه یا انجمنی از آن کلیسا، که در یک پادشاهی جداگانه واقع شده و بر اساس اَشکال قانون اساسی و انضباط داخلی آن اداره می شود.
با این حال، در جلد ۴ ژورنال انجمن کمبریج کمدن، که در ژانویه ۱۸۴۵ منتشر شد، آن جامعه ادعا کرد که آنها کلمه کلیساشناسی: ecclesiology را ابداع کرده اند.
کلیساشناس اولین بار در اکتبر ۱۸۴۱ منتشر شد و به مطالعه ساختمان و تزئین کلیساها می پرداخت. این به ویژه مرمت کلیساهای انگلیکن را به شکوه گوتیک فرضی خود تشویق کرد و زمان آن در میانه موج بازسازی ویکتوریایی بود که در نیمه دوم قرن نوزدهم در سراسر انگلستان و ولز گسترش یافت. نشریه بعدی آن کلیساشناس امروزی هنوز تا تاریخ ۲۰۱۷[ بروزرسانی] باقی مانده است، که توسط انجمن کلیسایی ( سازمان خیریه ) منتشر می شود. [ ۳]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدر تاریخ اولیه کلیساشناسی، از مسائل اصلی یکی مربوط به وضعیت اعضای جنتیل بود که در عهد جدید به تحقق کلیسای عهد عتیق یهودیت تبدیل شده بود. ابهامات دیگر این بود که آیا قرار است کلیسا توسط شورایی متشکل از چندین شبان یا یک اسقف واحد اداره شود؟ اسقف رم بر سایر اسقف های بزرگ چقدر اختیار دارد؟ نقش کلیسا در جهان، اینکه آیا نجات در خارج از نهاد کلیسا ممکن است یا خیر، رابطه بین کلیسا و دولت، و مسائل الهیات و نیایش سرایی و مسائل دیگر از جمله دیگر ابهام ها بود.
کلیساشناسی ممکن است در معنای خاص برای توصیف شخصیت یک کلیسا یا یک فرقه مسیحی به کار رود. از این منظر این واژه در عباراتی مانند کلیسای کاتولیک، کلیسای پروتستان و کلیساشناسی نهضت وحدت کلیساها کاربرد دارد.
واژه کلیسای شناسی در قرن نوزدهم به عنوان علم سازه و بنا و تزئین های کلیسا تعریف شد و هنوز هم در زمینه تاریخ معماری به این معنا استفاده می شود.
ریشه کلمه کلیساشناسی از یونانی ἐκκλησία می آید ekklēsia ( لاتین: ecclesia ) به معنی " جماعت، کلیسا " [ notes ۱] و - λογία , - logia، به معنای «کلمات»، «دانش» یا «منطق»، اصطلاحی ترکیبی که در نام های علوم یا مجموعه های دانش به کار می رود.
کلمه مشابه کلیساشناسی برای اولین بار در فصلنامه منتقد بریتانیایی در سال ۱۸۳۷ در مقاله ای که توسط یک نویسنده ناشناس نوشته شده بود ارائه شد که آن را اینگونه تعریف کرد:
بنابراین منظور ما از کلیساشناسی، علمی است که می تواند به ساخت و عملکرد صحیح کلیسا یا جامعه مسیحی بپردازد. و ممکن است مردان را اعضای آن جامعه تلقی کند، خواه اعضای کلیسای مسیحی به معنای وسیع کلمه، یا اعضای شاخه یا انجمنی از آن کلیسا، که در یک پادشاهی جداگانه واقع شده و بر اساس اَشکال قانون اساسی و انضباط داخلی آن اداره می شود.
با این حال، در جلد ۴ ژورنال انجمن کمبریج کمدن، که در ژانویه ۱۸۴۵ منتشر شد، آن جامعه ادعا کرد که آنها کلمه کلیساشناسی: ecclesiology را ابداع کرده اند.
کلیساشناس اولین بار در اکتبر ۱۸۴۱ منتشر شد و به مطالعه ساختمان و تزئین کلیساها می پرداخت. این به ویژه مرمت کلیساهای انگلیکن را به شکوه گوتیک فرضی خود تشویق کرد و زمان آن در میانه موج بازسازی ویکتوریایی بود که در نیمه دوم قرن نوزدهم در سراسر انگلستان و ولز گسترش یافت. نشریه بعدی آن کلیساشناس امروزی هنوز تا تاریخ ۲۰۱۷[ بروزرسانی] باقی مانده است، که توسط انجمن کلیسایی ( سازمان خیریه ) منتشر می شود. [ ۳]
wiki: کلیساشناسی