کلیات تذکره

[ویکی فقه] تَذکِره، عنوان شماری از کتابهای عربی و فارسی و ترکی، نیز عنوانی برای کتابهای شرح حال، بویژه شرح حال شاعران می باشد.
واژه تذکره معانی گوناگون دارد، از جمله: به یادآوردن، یاد کردن، یادآوری، آنچه موجب یادآوری شود، وسیله تذکر، یادگار و غیره.

تذکره عنوان کتاب هایی در شرح حال شاعران
کتابهای گوناگونی در موضوعات مختلف و با عنوان تذکره، به عربی و فارسی، وجود دارد و به نظر می رسد که مؤلفان آن ها در انتخاب این واژه برای عنوان کتاب، به معنای آن (یادآوری) التفات داشته اند. این واژه برای کتابهای شرح حال صوفیان و خطاطان و علما و از همه بیش تر شاعران و ادیبان به کار رفته به طوری که بتدریج اصطلاحی برای کتابهای شرح حال شاعران شده است.

عنوان تذکره در کتابهای عربی
این واژه در عنوان بسیاری از کتابهای عربی با موضوعات گوناگون دیده می شود که برخی از آن ها عبارت اند از: تذکره ابن المعتز (متوفی ۲۹۶)، تذکرة الخواص از سِبْط ابن جوزی (متوفی ۶۵۴) و تذکرة النبیه فی ایّام المنصور و بنیه از ابن حبیب حلبی که به سبب دربرداشتن شرح زندگانی امیران و بزرگان اهمیت فراوانی دارد.

عنوان تذکره در علم رجال
...