کلود پیرون

کلود پیرون ( به فرانسوی: Claude Piron ) ، ( زادهٔ ۲۶ فوریه ۱۹۳۱ در شهر نمور بلژیک — درگذشتهٔ ۲۲ ژانویه ۲۰۰۸ در شهر گلان سوئیس ) که در دنیای اسپرانتو خود را کلاودیو ( به اسپرانتو: Klaŭdjo ) می نامید، و از نام های مستعار یوهان والانو ( به اسپرانتو: Johán Valano ) و یوهان بالانو ( به اسپرانتو: Johán Balano ) نیز برای نگاشتن برخی از رمان ها و نوول های خود استفاده می کرد، اسپرانتودان سوئیسی، زبان شناس، روان شناس و روان کاو، نویسندهٔ اسپرانتیست، مترجم هم زمان در سازمان ملل متحد از زبان های چینی، انگلیسی، روسی و اسپانیایی به زبان فرانسوی ( از سال ۱۹۵۶ تا سال ۱۹۶۱ ) ، و کارشناس بین المللی سازمان جهانی بهداشت بود. [ ۱] [ ۲]
پروفسور پیرون، ازجمله، عضو آکادمی اسپرانتو، عضو افتخاری سازمان جهانی اسپرانتو، و عضو انجمن نویسندگان اسپرانتوزبان بود. [ نیازمند منبع]
پیرون پس از همکاری ۶سالهٔ خود با سازمان ملل متحد، برای سازمان جهانی بهداشت در سراسر جهان کار کرد و آثار فراوانی به زبان فراساخته ی اسپرانتو نگاشت. وی در طول مسافرت های کاری خود از زبان اسپرانتو در بسیاری از کشورهای دنیا استفاده کرد، ازجمله: ژاپن، چین، ازبکستان، قزاقستان، و تعدادی از کشورهای آفریقا و آمریکای لاتین، و تقریباً تمامی کشورهای اروپائی. [ نیازمند منبع]
پروفسور پیرون، که روان شناس و روان کاو نیز بود[ نیازمند منبع] ، از سال ۱۹۷۳ تا سال ۱۹۹۴ در دانشکدهٔ روان شناسی دانشگاه ژنو ( سوئیس ) مشغول تدریس بود. [ نیازمند منبع]
پروفسور پیرون در دانشگاه ایالتی سان فرانسیسکو به تدریس زبان اسپرانتو نیز پرداخت. [ نیازمند منبع]
اثر مشهور پروفسور پیرون، تحت عنوان چالش زبانی - از هرج ومرج به سوی خرد سالم ( به فرانسوی: Le Défi des langues - Du Gâchis au bon sens ) ( انتشارات لارماتان، پاریس، ۱۹۹۴ ) ، در واقع نوعی روان کاوی علمی در ارتباط با ارتباطات بین المللی است. [ ۳] ترجمهٔ پرتغالی این کتاب ( به پرتغالی: O desafio das linguas ) در سال ۲۰۰۲ منتشر گردید - نشر پونتس ( به پرتغالی: Pontes ) ، کمپیناس.
طیف آثار پروفسور پیرون بسیار وسیع است و ژانرهائی مانند رمان، نوول، شعر، علمی، آموزشی، و … را شامل می شود. آز آثار مشهور او می توان از گردا ناپدید شد که رمانی کوتاه برای آموزش زبان اسپرانتو است، و زبان خوب که در مورد ابعاد گوناگون زبان اسپرانتو است، نام برد. در این کتاب، پیرون ازجمله به ابعاد بنیادین زبانشناختی و اجتماعی زبان اسپرانتو می پردازد. تز پیرون در این اثر مشهور، این است که زبان اسپرانتو نسبت به زبان های ملی موجود بسیار آسان تر است، زیرا منطبق با اصول بنیادی ذهن انسان در ارتیاط با زبان آموزی است - به ویژه گرایش ذهن انسان به تعمیم دادن اَشکال و قواعد گرامری. وی در این کتاب بر روی قدرت واژه سازی اسپرانتو بر اساس سازوکار پیوندی بودن آن نیز تکیهٔ فراوانی کرده است: ویژگی ای که سبب می شود در زبان اسپرانتو، شخص فراگیرنده با یادگیری تعداد محدودی ریشه ی کلمه، پایانه و آوند ( پیشوند و پسوند ) قادر به ساختن واژگان فراوانی شود که نیازی به از برکردن آن ها و معانی شان ندارد - چراکه معنی آن ها برابر است با معنی کل اجزای به کاررفته در ساخت آن ها.