کلمات وجودیه شرطیه

[ویکی فقه] کلمات وجودیه شرطیه، به معنای کلمات دالّ بر زمان حکم، و اتصال یا انفصال مقدم و تالی در قضیه شرطیه است.
رابطه بر دو قسم است: رابطه زمانی و رابطه غیرزمانی. مراد از رابطه زمانی لفظی است که بر اسناد محمول به موضوع در زمان معیّن دلالت می کند، یعنی علاوه بر نسبت حکمیه، بر زمان تحقق آن نسبت نیز دلالت می کند. رابطه زمانی به "کلمات وجودیه حملیه" و "کلمات وجودیه شرطیه" تقسیم می شود. کلمات وجودیه شرطیه از اقسام رابطه زمانی هستند که علاوه بر حکم به اتصال و پیوستگی، یا عناد و جدایی در قضیه شرطیه، بر زمان حکم نیز دلالت می کنند.
اقسام کلمات وجودیه شرطیه
این کلمات، به تبع تقسیم قضیه شرطیه به متصله و منفصله، دو قسم پیدا می کند:
← کلمات وجودیه متصله
در تنظیم این مقاله از منابع ذیل استفاده شده است: • ابن سینا، حسین بن عبدالله، الشفا (منطق).• مظفر، محمدرضا، المنطق.
...