[ویکی فقه] کلمات هندی قرآن. کلمات هندی قرآن به کلماتی از قرآن ، به لغت اهل هند اطلاق می شود.
زبان هندی از جمله زبان های آریایی است که زبان شناسان آن را از مجموعه زبان های هندی ایرانی و از خانواده زبان های هندی اروپایی قلمداد می کنند.
کلمات قرآنی منسوب به زبان هندی
کلمات قرآنی ذیل به هندی منسوب است:۱. ابلعی: بنوش: (یا ارض ابلعی ماءک) ؛۲. طوبی: بهشت : (طوبی لهم وحسن مآب) ؛ ( سیوطی این اسم را در شمار اسامی حبشی نیز ذکر کرده است)۳. سندس: حریر نازک. نویسنده کتاب القرائات القرآنیة کلمه «ابلعی» را بدون اختلاف، هندی دانسته، اما کلمه «طوبی» را لغتی شمرده است که مخالفت های ضعیفی هم درباره آن هست.
زبان هندی از جمله زبان های آریایی است که زبان شناسان آن را از مجموعه زبان های هندی ایرانی و از خانواده زبان های هندی اروپایی قلمداد می کنند.
کلمات قرآنی منسوب به زبان هندی
کلمات قرآنی ذیل به هندی منسوب است:۱. ابلعی: بنوش: (یا ارض ابلعی ماءک) ؛۲. طوبی: بهشت : (طوبی لهم وحسن مآب) ؛ ( سیوطی این اسم را در شمار اسامی حبشی نیز ذکر کرده است)۳. سندس: حریر نازک. نویسنده کتاب القرائات القرآنیة کلمه «ابلعی» را بدون اختلاف، هندی دانسته، اما کلمه «طوبی» را لغتی شمرده است که مخالفت های ضعیفی هم درباره آن هست.
wikifeqh: کلمات_هندی_قرآن