کلرپرومازین

کلرپرومازین ( به انگلیسی: Chlorpromazine ) که تحت نام های تجاری تورازین و لارگاکتیل در میان دیگران به بازار عرضه می شود، یک داروی ضد روان پریشی است. [ ۱] این ماده دارویی در درجه اول برای درمان اختلالات روانی مانند اسکیزوفرنی استفاده می شود. [ ۱] سایر کاربردها شامل درمان اختلال دو قطبی، بی خوابی، مشکلات شدید رفتاری در کودکان از جمله کسانی که دارای نقص توجه بیش فعالی، تهوع و استفراغ، اضطراب قبل از عمل و سکسکه هستند که به دنبال اقدامات دیگر بهبود نمی یابند. [ ۱] می توان از طریق دهان، یا تزریق به عضله تجویز کرد. [ ۱]
رده درمانی: فنوتیازینها، آنتی سایکوتیک
اشکال دارویی: قرص، آمپول
کلرپرومازین در اختلالات شدید روانی ( سایکوز ) یا حملات حاد مانیا و به عنوان آرامبخش، بی اشتهایی عصبی، میگرن و فشار خون حاملگی، درمان وابستگی به مخدرها و در نوزادان دیستونی گردنی بکار می رود. کلرپرومازین همچنین در پورفیری و به عنوان بخشی از درمان کزاز مورد استفاده قرار گرفته است. هنوز هم برای مدیریت کوتاه مدت اضطراب شدید و پرخاشگری روانی توصیه می شود. درمان سکسکه های مقاوم و شدید، تهوع و استفراغ شدید از دیگر کاربردها هستند. [ ۲] [ ۳] علائم هذیان در بیماران مبتلا به ایدز در بیمارستان بستری با دوزهای پایین کلرپرومازین درمان شده است. کلرپرومازین همانند سایر داروهای ضد روانپریشی نسل اول علائم منفی اسکیزوفرنی را تشدید می کند.
کلرپرومازین اثر درمانی خودرا به طور عمده با آنتاگونیزه کردن گیرنده های D2 دوپامین در سیستم اعصاب مرکزی در مسیر مزولیمبیک ومزوکورتیکال اعمال می نماید. همچنین گیرنده های موسکارینی، هیستامینی، سروتونینی و آلفا ـ آدرنرژیک بوسیله این دارو تحت تأثیر قرار می گیرند. مسدود شدن گیرنده های دوپامین در مزوکورتیکال توسط کلرپرومازین سبب تشدید علائم منفی اسکیزوفرنی مانند انزوای اجتماعی، ناتوانی در ابراز احساسات و افسردگی می گردد.
علائم خارج هرمی و درمصرف طولانی مدت دیسکینزی دیررس، کاهش دمای بدن، افزایش وزن، خواب آلودگی، بی ثباتی خلقی، رنگ پریدگی، کابوس شبانه، بی خوابی وافسردگی ممکن است ایجاد گردد. آثار ضدموسکارینی نظیر خشکی دهان، احتقان بینی، یبوست، اشکال در دفع ادرار و تاری دید از عوارض شایع دارو هستند. کاهش فشار خون، عوارض چشمی، کهیر، آسم، تورم حنجره، تغییر رنگ پوست