کلان سونامی یا مگاسونامی ( به انگلیسی: Megatsunami ) ، موج بسیار بزرگی است که در اثر جابجایی بزرگ و ناگهانی مواد به داخل بدنه ای از آب ایجاد می شود.
کلان سونامی ها ویژگی های کاملاً متفاوتی با سونامی های معمولی دارند. سونامیهای معمولی در اثر فعالیت های تکتونیکی زیر آب ( حرکت صفحه های زمین ) ایجاد می شوند و بنابراین در امتداد مرزهای صفحه ها و در نتیجه زلزله و در پی آن بالا آمدن یا سقوط در کف دریا که حجمی از آب را جابجا می کند، رخ می دهد. سونامی های معمولی امواج کم عمقی را در آب های ژرف اقیانوس ایجاد می کنند که با نزدیک شدن به خشکی، ارتفاع آن به طور چشمگیری افزایش می یابد. در مواقعی هست که قوی ترین زمین لرزه ها به حداکثر ارتفاع حدود ۳۰ متر ( ۹۸ فوت ) می رسد. [ ۱] در مقابل، کلان سونامی زمانی رخ می دهد که مقدار زیادی از مواد به طور ناگهانی در آب یا هر جایی نزدیک به آب سقوط می کند ( مانند برخورد شهاب سنگ یا فعالیت های آتشفشانی ) . آن ها می توانند ارتفاع موج اولیه بسیار بزرگی داشته باشند که از صدها و احتمالاً تا هزاران متر؛ بسیار فراتر از ارتفاع هر سونامی معمولی است. این ارتفاع موج غول پیکر به این دلیل رخ می دهد که آب در اثر ضربهٔ برخورد یا جابجایی به سمت بالا و بیرون پاشیده می شود.
نمونه هایی از کلان سونامی های مدرن عبارتند از: فوران کراکاتوآ در سال ۱۸۸۳ ( فوران آتشفشانی ) ، کلان سونامی خلیج لیتویا در سال ۱۹۵۸ ( لغزش زمین به خلیج ) .
کلان سونامی، یک سونامی با دامنه موج اولیه با ارتفاعی است که در ده ها، صدها و احتمالاً تا هزاران متر اندازه گیری می شود. کلان سونامی نوعی رویداد جدا از یک سونامی معمولی است و توسط مکانیسم های فیزیکی مختلفی ایجاد می شود.
در سال ۲۰۰۰ در یک مستند تلویزیونی بی بی سی کارشناسان گفتند که تصور آنها این است که محتمل ترین علت یک مگاسونامی در آینده، رانش زمین در یک جزیره آتشفشانی اقیانوسی است. [ ۲] اندازه و قدرت موجی که توسط چنین سونامی ایجاد می شود، می تواند اثرات مخربی داشته باشد. اگر چه هنوز این نظریه ناقص هست اما کارشناسان میگویند که این موج می تواند از اقیانوس ها عبور کند و تا ۲۵ کیلومتری ( ۱۶مایلی ) از ساحل در داخل خشکی پیشروی کند. [ ۳]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفکلان سونامی ها ویژگی های کاملاً متفاوتی با سونامی های معمولی دارند. سونامیهای معمولی در اثر فعالیت های تکتونیکی زیر آب ( حرکت صفحه های زمین ) ایجاد می شوند و بنابراین در امتداد مرزهای صفحه ها و در نتیجه زلزله و در پی آن بالا آمدن یا سقوط در کف دریا که حجمی از آب را جابجا می کند، رخ می دهد. سونامی های معمولی امواج کم عمقی را در آب های ژرف اقیانوس ایجاد می کنند که با نزدیک شدن به خشکی، ارتفاع آن به طور چشمگیری افزایش می یابد. در مواقعی هست که قوی ترین زمین لرزه ها به حداکثر ارتفاع حدود ۳۰ متر ( ۹۸ فوت ) می رسد. [ ۱] در مقابل، کلان سونامی زمانی رخ می دهد که مقدار زیادی از مواد به طور ناگهانی در آب یا هر جایی نزدیک به آب سقوط می کند ( مانند برخورد شهاب سنگ یا فعالیت های آتشفشانی ) . آن ها می توانند ارتفاع موج اولیه بسیار بزرگی داشته باشند که از صدها و احتمالاً تا هزاران متر؛ بسیار فراتر از ارتفاع هر سونامی معمولی است. این ارتفاع موج غول پیکر به این دلیل رخ می دهد که آب در اثر ضربهٔ برخورد یا جابجایی به سمت بالا و بیرون پاشیده می شود.
نمونه هایی از کلان سونامی های مدرن عبارتند از: فوران کراکاتوآ در سال ۱۸۸۳ ( فوران آتشفشانی ) ، کلان سونامی خلیج لیتویا در سال ۱۹۵۸ ( لغزش زمین به خلیج ) .
کلان سونامی، یک سونامی با دامنه موج اولیه با ارتفاعی است که در ده ها، صدها و احتمالاً تا هزاران متر اندازه گیری می شود. کلان سونامی نوعی رویداد جدا از یک سونامی معمولی است و توسط مکانیسم های فیزیکی مختلفی ایجاد می شود.
در سال ۲۰۰۰ در یک مستند تلویزیونی بی بی سی کارشناسان گفتند که تصور آنها این است که محتمل ترین علت یک مگاسونامی در آینده، رانش زمین در یک جزیره آتشفشانی اقیانوسی است. [ ۲] اندازه و قدرت موجی که توسط چنین سونامی ایجاد می شود، می تواند اثرات مخربی داشته باشد. اگر چه هنوز این نظریه ناقص هست اما کارشناسان میگویند که این موج می تواند از اقیانوس ها عبور کند و تا ۲۵ کیلومتری ( ۱۶مایلی ) از ساحل در داخل خشکی پیشروی کند. [ ۳]
wiki: کلان سونامی