کلارا هاسکیل ( به انگلیسی: Clara Haskil ) ( ۷ ژانویه ۱۸۹۵ در بخارست – ۷ دسامبر ۱۹۶۰ در شهر بروکسل ) نوازندهٔ پیانوی کلاسیک اهل رومانی بود.
شهرت او به واسطهٔ ترجمه مجموعه های کلاسیک و عاشقانه قدیمی بود. به ویژه ثبت کردن قطعه هایی از موزارت؛ و ثبت کردن و نوشتن نت هایی از بتهوون، شومان و اسکارلاتی. علاوه بر آن او برای اجراهای خودش با پیانو نیز نت نویسی می کرد. بدون شک کلارا یکی از بزرگترین پیانیست هایی است که آثار موزارت را بطرز شگفت آوری اجرا می کرد.
هاسکیل در یک خانواده یهودی سفاردی در بخارست رومانی به دنیا آمد. وی ابتدا در شهر وین نزد ریشارد روبرت آموزش دید. هاسکیل سپس در سن ۱۰ سالگی به پاریس نقل مکان نمود جایی که تحت نظر ژوزف مورپان آموزش دید. وی در همان سال آلفرد کورتو در کنسرواتوار پاریس تحصیل نمود و در سن ۱۵ سالگی درحالیکه جایزه اول کنسرواتوار ( Premier Prix ) را به خود اختصاص داده بود، از این مرکز هنری فارغ التحصیل گشت. همه چیز حکایت از آینده ای درخشان داشت، اما موانع و مشکلات فراوان بودند. این مشکلات تنها به شرایط بد مالی محدود نمی شد، بلکه جریانات سیاسی نیز در آینده این نوازنده نقش مهمی داشتند. کلارا موسیقی دانی بسیار حساس بود که از بودن در مقابل تماشاگر و به طور کلی از صحنه و اجرا در مقابل مردم هراس داشت و همین موضوع باعث می شد که غالباً بعد از اجرای کنسرت نداند که تشویق تماشاگران برای اجرای زیبای اوست یا از روی ترحم.
از هنگام کودکی به بیماری های گوناگون دچار گشته و اغلب نیز رنگ پریده و بیمار بنظر می رسید.
کلارا با نوازندگان و موسیقی دان برجسته ای همچون ژرژ انسکو که او نیز رومانیایی بود، پابلو کازالز، آیزاک استرن، آرتور گرومیو و اوژن ایزایی کنسرت های متعددی در تمام اروپا اجرا نمود.
او به عنوان یک سولیست تحت رهبری بسیاری از رهبران بزرگ ارکستر زمان خود، از جمله جان باربیرولی، سر توماس بیچام، آدریان بولت، ایگن یخوم، هربرت فون کارایان، رودولف کمپه، ولفگانگ زاوالیش، گئورگ سالتی و لئوپولد استوکوفسکی پیانو نواخت.
در سال های ۱۹۵۰ بود که وی توانست خود را به عنوان یک پیانیست توانا به مردم بشناساند. گواه این موضوع، صفحات موزیک وی هستند که برای کمپانی های مختلف ضبط گردید.
در سال های دهه ۱۹۵۰ مشکلات مالی وی بر طرف گردید و زندگی برای کلارا اندکی راحتر شد اما همه اینها در سلامتی او تأثیرگذار نبود. در نهایت وی در اثر سقوط از پله های ایستگاه راه آهن بروکسل در ۷ دسامبر ۱۹۶۰ و در سن ۶۵ سالگی درگذشت و در گورستان مون پارناس به خاک سپرده شد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفشهرت او به واسطهٔ ترجمه مجموعه های کلاسیک و عاشقانه قدیمی بود. به ویژه ثبت کردن قطعه هایی از موزارت؛ و ثبت کردن و نوشتن نت هایی از بتهوون، شومان و اسکارلاتی. علاوه بر آن او برای اجراهای خودش با پیانو نیز نت نویسی می کرد. بدون شک کلارا یکی از بزرگترین پیانیست هایی است که آثار موزارت را بطرز شگفت آوری اجرا می کرد.
هاسکیل در یک خانواده یهودی سفاردی در بخارست رومانی به دنیا آمد. وی ابتدا در شهر وین نزد ریشارد روبرت آموزش دید. هاسکیل سپس در سن ۱۰ سالگی به پاریس نقل مکان نمود جایی که تحت نظر ژوزف مورپان آموزش دید. وی در همان سال آلفرد کورتو در کنسرواتوار پاریس تحصیل نمود و در سن ۱۵ سالگی درحالیکه جایزه اول کنسرواتوار ( Premier Prix ) را به خود اختصاص داده بود، از این مرکز هنری فارغ التحصیل گشت. همه چیز حکایت از آینده ای درخشان داشت، اما موانع و مشکلات فراوان بودند. این مشکلات تنها به شرایط بد مالی محدود نمی شد، بلکه جریانات سیاسی نیز در آینده این نوازنده نقش مهمی داشتند. کلارا موسیقی دانی بسیار حساس بود که از بودن در مقابل تماشاگر و به طور کلی از صحنه و اجرا در مقابل مردم هراس داشت و همین موضوع باعث می شد که غالباً بعد از اجرای کنسرت نداند که تشویق تماشاگران برای اجرای زیبای اوست یا از روی ترحم.
از هنگام کودکی به بیماری های گوناگون دچار گشته و اغلب نیز رنگ پریده و بیمار بنظر می رسید.
کلارا با نوازندگان و موسیقی دان برجسته ای همچون ژرژ انسکو که او نیز رومانیایی بود، پابلو کازالز، آیزاک استرن، آرتور گرومیو و اوژن ایزایی کنسرت های متعددی در تمام اروپا اجرا نمود.
او به عنوان یک سولیست تحت رهبری بسیاری از رهبران بزرگ ارکستر زمان خود، از جمله جان باربیرولی، سر توماس بیچام، آدریان بولت، ایگن یخوم، هربرت فون کارایان، رودولف کمپه، ولفگانگ زاوالیش، گئورگ سالتی و لئوپولد استوکوفسکی پیانو نواخت.
در سال های ۱۹۵۰ بود که وی توانست خود را به عنوان یک پیانیست توانا به مردم بشناساند. گواه این موضوع، صفحات موزیک وی هستند که برای کمپانی های مختلف ضبط گردید.
در سال های دهه ۱۹۵۰ مشکلات مالی وی بر طرف گردید و زندگی برای کلارا اندکی راحتر شد اما همه اینها در سلامتی او تأثیرگذار نبود. در نهایت وی در اثر سقوط از پله های ایستگاه راه آهن بروکسل در ۷ دسامبر ۱۹۶۰ و در سن ۶۵ سالگی درگذشت و در گورستان مون پارناس به خاک سپرده شد.
wiki: کلارا هاسکیل