کلارا شومان

کلارا یوزفینه شومان ( آلمانی: Clara Josephine Schumann؛ ۱۳ سپتامبر ۱۸۱۹ – ۲۰ مهٔ ۱۸۹۶ ) نوازندهٔ پیانو، آهنگساز و معلّمِ پیانوی اهل آلمان بود. او که به عنوان یکی از برجسته ترین پیانیست های دورهٔ رمانتیک شناخته می شود، در یک دورهٔ ۶۱ ساله با برگزاری کنسرت های بسیار و رپرتوارهایی در قالب رسیتال های پیانو، موقعیت خود را با کارهای جدی به عنوان یک نوازندهٔ چیره دست تثبیت کرد. وی همچنین در طول فعالیت هایش آثاری برای پیانو سولو، کنسرتو پیانو، موسیقی مجلسی، قطعات کرال و ترانه آهنگسازی کرد.
کلارا در لایپزیگ رشد کرد، جایی که پدرش فریدریش ویک، یک پیانیست و معلم حرفه ای و مادرش یک خوانندهٔ برجسته بود. او در آن زمان به عنوان کودکی اعجوبه شناخته می شد که توسط پدرش آموزش دیده است و از یازده سالگی تورهای موفقیت آمیز خود را در پاریس، وین و دیگر شهرهای اروپا، آغاز کرد. وی با آهنگساز روبرت شومان ازدواج کرد و این زوج هشت فرزند داشتند. آنها با هم، یوهانس برامس را مورد تشویق قرار داده و رابطه نزدیکی با او برقرار کردند. کلارا آثار زیادی از شوهرش و برامس را برای اولین بار در کنسرت های عمومی به اجرا گذاشت.
کلارا پس از مرگ زودهنگام شوهرش، به تورهای کنسرت خود در اروپا برای دهه ها ادامه داد و اغلب با یوزف یواخیم ( نوازندهٔ ویولن ) و دیگر نوازندگان ارکستر مجلسی همکاری داشت. وی از سال ۱۸۷۸، یک معلم و مربی تأثیرگذار در «کنسرواتوار دکتر هوخ»، در شهر فرانکفورت، جایی که دانشجویان بین المللی را جذب می کرد، شناخته می شد. وی همچنین ویرایش آثار همسرش را برای انتشار انجام می داد. کلارا بیستم مه ۱۸۹۶ در فرانکفورت درگذشت، اما او را در کنار همسرش در بن به خاک سپردند.
در سینما نیز چندین فیلم به موضوع کلارا پرداخته اند، از جمله فیلم رویاپردازی ( ۱۹۴۴ ) و کلارای معشوق ( ۲۰۰۸ ) به کارگردانی هلما زاندرز - برامس ساخته شده است. همچنین اسکناسی ۱۰۰ مارکی به همراه تصویری از کلارا با چاپ سنگی اثر آندریاس استاب، از سال ۱۹۸۹ تا ۲۰۰۲، به چاپ رسید. علاقه به آثار او در اواخر قرن بیستم دوباره احیا گردید و به مناسبت دویستمین سال تولدش، کتاب ها و نمایشگاه های جدیدی برپا شد.
کلارا یوزفینه ویک[ ب] ، ۱۳ سپتامبر ۱۸۱۹، در شهر لایپزیک، از پدری با نام فریدریش ویک و مادری با نام ماریان بارگیل[ پ] ، زاده شد. مادرش خوانندهٔ مشهوری بود و به صورت هفتگی با صدای سوپرانو و تکنوازی پیانو، در سالن گواندهاوس اجرای برنامه داشت. [ ۱] [ ۲] والدین کلارا اختلافات آشتی ناپذیری داشتند که بخشی از آن به دلیل ماهیت تسلیم ناپذیرِ پدر، به خاطر رابطهٔ مادرش با دوستِ پدرش ( آدولف بارگیل[ ت] ) بود. [ ۳] [ ۴] سرانجام پدر و مادر کلارا در سال ۱۸۲۵، از هم طلاق گرفتند و بعداً ماریان با آدولف ازدواج کرد. کلارا در حالی که پنج ساله بود، مادرش با آدولف به برلین نقل مکان کردند، ولی او نزد پدرش ماند و ارتباطش با مادر فقط در حدِ نوشتن نامه و ملاقات های گاه و بی گاه محدود شد. [ ۵]