کلاترین ( به انگلیسی: Clathrin ) ، پروتئینی است که نقش بسیاری در تشکیل وزیکول های روکش دار دارد. کلاترین نخستین بار توسط باربارا پیرز در سال ۱۹۷۶ جداسازی و نام گذاری شد. [ ۱] کلاترین به شکل تریسکلیون بوده که از سه زنجیره سنگین و سه زنجیره سبک تشکیل شده است. هنگامی که تریسکلیون ها با هم برهمکنش می کنند، شبکه ای چند وجهی ساخته که وزیکول ها را احاطه می کنند. از این رو نام این پروتئین را از واژه لاتین clathrum به معنای شبکه برگرفته اند. از کت - پروتئین هایی همچون کلاترین ها، جهت ساخت وزیکول های کوچک برای انتقال مولکول ها به داخل سلول استفاده می گردد. اندوسیتوز و اگزوسیتوز وزیکول ها، به سلول ها امکان انجام این موارد را می دهند: ارتباط با یکدیگر، جابه جایی مواد مغذی، وارد کردن گیرنده های پیام، وساطت در پاسخ ایمنی پس از نمونه برداری از جهان برون سلولی، و پاکسازی مواد زائد سلولی باقیمانده از التهاب بافتی. ویروس ها و سایر عوامل بیماری زا ممکن است کنترل مسیر درون سلولی را جهت ورود به سلول طی دوره عفونت در دست گیرند. [ ۲]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف
wiki: کلاترین