کفش پاشنه بلند کفشی است که پاشنه هایی بلندتر از دیگر انواع کفش ها دارد. از این گونه کفش در مهمانی ها به دلیل زیبایی، بیشتر استفاده می شود. در بیشتر کفش های پاشنه بلند، پاشنه کفش را به صورت باریک و بلند می سازند که خود انواع مختلفی دارد. [ ۱]
پاشنه نزدیک شش سانتی متر را پاشنه کوتاه و پاشنه ۸٫۵ سانتی متر را پاشنه متوسط بیش از این را پاشنه بلند می گویند. گرچه کفش پاشنه بلند امروزه به صورت انحصاری توسط زنان و دختران استفاده می شود اما در سده های گذشته، مردان از طبقات مختلف اجتماع، از کفش ها و چکمه هایی با پاشنهٔ بلند استفاده می کردند. [ ۲]
نخستین کفش های پاشنه بلند، گونه ای پای افزار نظامی بودند. در آغاز، تنها، مردان کفش پاشنه بلند می پوشیدند. در سده ۱۵ ( میلادی ) ایرانیان ( صفویان ) و عثمانی های برای ایستادن و کشیدن کمان و تیر انداختن، نیاز به کفش هایی با پاشنه های محکم داشتند که پاهای آنها را به خوبی بر رکاب اسب نگه دارد. در سال ۱۵۹۹ هنگامیکه شاه عباس یکم برای جلب اتحاد اروپایی ها در برابر عثمانی ها بود فرستادگانی را با کفش پاشنه بلند روانه اروپا کرد و از همانجا کفش پاشنه بلند رایج شد. موجی از علاقه به آنچه ایرانی ها با خود داشتند اروپای غربی را فرا گرفت. ثروتمندان اروپایی به کفش های طرح ایرانی روی آوردند تا به ظاهر خود جلوه هایی از مردانگی بدهند. به نظر می رسید که فقط کفش های پاشنه بلند می توانند چنین جلوه ای را برای آنان فراهم کنند. [ ۱] [ ۳] الیزابت یکم انگلستان نیز برای نشان دادن همپایی خود با مردان، کفش پاشنه بلند می پوشید. [ ۱]
در سده ۱۷ ( میلادی ) در شهرهای بزرگ اواخر دوران رنسانس، ونیز و فلورانس و اسپانیا کفش هایی می پوشیدند که گاهی به بلندی ۷۵ سانتیمتر هم می رسید. [ ۱] [ ۲] این کفش ها "چوپینز" نامیده می شدند و نشانهٔ ثروتمندی افراد بود. هرچه پاشنه، بلند تر بود پوشاک بلند تر و تزئین شده تری نیاز بود که آنها را بپوشاند و خدمتکاران بیشتری برای کمک به راه رفتن نیاز داشتند. بلند ترین چوبینزی که تا به امروز باقی مانده، یک جفت کفش ونیزی است که نزدیک نیم متر پاشنه دارد و صاحب آن باید دو خدمتکار در دو طرف خود داشت که بتوانند او را سرپا نگه دارند. [ ۱]
لوئی چهاردهم محبوبیت کفش پاشنه بلند را به اوج رساند. [ ۱] او این کفش ها را به خاطر قد کوتاه خود می پوشید. [ ۳] کفش های پاشنه بلند قرمز رنگ او، منبع الهام کریستین لوبوتین، برای طراحی کفش های زنانه شدند. [ ۱] رنگ قرمز پاشنه، نشانگر جایگاه طبقاتی دارنده آن بود زیرا ساخت آن رنگ، گران تمام می شد و به نوعی، جنگاوری و رزم آور بودن فرد را نیز نشان می داد. [ ۳] در دهه ۱۶۷۰ ( میلادی ) ، لوئی چهاردهم فرمانی صادر کرد مبنی بر آنکه تنها اعضای دربارش اجازه داشتند «کفش های پاشنه بلند قرمزرنگ» بپوشند. از دهه ۱۷۴۰ ( میلادی ) مردان، دیگر، کفش پاشنه بلند نپوشیدند. ۵۰ سال پس از آن و با انقلاب فرانسه، زنان اروپایی هم کفش پاشنه بلند نپوشیدند. اما در میانه سده ۱۹ ( میلادی ) و با پیدایش و گسترش عکاسی، بار دیگر پوشیدن کفش پاشنه بلند مد شد. [ ۳]
پاشنه نزدیک شش سانتی متر را پاشنه کوتاه و پاشنه ۸٫۵ سانتی متر را پاشنه متوسط بیش از این را پاشنه بلند می گویند. گرچه کفش پاشنه بلند امروزه به صورت انحصاری توسط زنان و دختران استفاده می شود اما در سده های گذشته، مردان از طبقات مختلف اجتماع، از کفش ها و چکمه هایی با پاشنهٔ بلند استفاده می کردند. [ ۲]
نخستین کفش های پاشنه بلند، گونه ای پای افزار نظامی بودند. در آغاز، تنها، مردان کفش پاشنه بلند می پوشیدند. در سده ۱۵ ( میلادی ) ایرانیان ( صفویان ) و عثمانی های برای ایستادن و کشیدن کمان و تیر انداختن، نیاز به کفش هایی با پاشنه های محکم داشتند که پاهای آنها را به خوبی بر رکاب اسب نگه دارد. در سال ۱۵۹۹ هنگامیکه شاه عباس یکم برای جلب اتحاد اروپایی ها در برابر عثمانی ها بود فرستادگانی را با کفش پاشنه بلند روانه اروپا کرد و از همانجا کفش پاشنه بلند رایج شد. موجی از علاقه به آنچه ایرانی ها با خود داشتند اروپای غربی را فرا گرفت. ثروتمندان اروپایی به کفش های طرح ایرانی روی آوردند تا به ظاهر خود جلوه هایی از مردانگی بدهند. به نظر می رسید که فقط کفش های پاشنه بلند می توانند چنین جلوه ای را برای آنان فراهم کنند. [ ۱] [ ۳] الیزابت یکم انگلستان نیز برای نشان دادن همپایی خود با مردان، کفش پاشنه بلند می پوشید. [ ۱]
در سده ۱۷ ( میلادی ) در شهرهای بزرگ اواخر دوران رنسانس، ونیز و فلورانس و اسپانیا کفش هایی می پوشیدند که گاهی به بلندی ۷۵ سانتیمتر هم می رسید. [ ۱] [ ۲] این کفش ها "چوپینز" نامیده می شدند و نشانهٔ ثروتمندی افراد بود. هرچه پاشنه، بلند تر بود پوشاک بلند تر و تزئین شده تری نیاز بود که آنها را بپوشاند و خدمتکاران بیشتری برای کمک به راه رفتن نیاز داشتند. بلند ترین چوبینزی که تا به امروز باقی مانده، یک جفت کفش ونیزی است که نزدیک نیم متر پاشنه دارد و صاحب آن باید دو خدمتکار در دو طرف خود داشت که بتوانند او را سرپا نگه دارند. [ ۱]
لوئی چهاردهم محبوبیت کفش پاشنه بلند را به اوج رساند. [ ۱] او این کفش ها را به خاطر قد کوتاه خود می پوشید. [ ۳] کفش های پاشنه بلند قرمز رنگ او، منبع الهام کریستین لوبوتین، برای طراحی کفش های زنانه شدند. [ ۱] رنگ قرمز پاشنه، نشانگر جایگاه طبقاتی دارنده آن بود زیرا ساخت آن رنگ، گران تمام می شد و به نوعی، جنگاوری و رزم آور بودن فرد را نیز نشان می داد. [ ۳] در دهه ۱۶۷۰ ( میلادی ) ، لوئی چهاردهم فرمانی صادر کرد مبنی بر آنکه تنها اعضای دربارش اجازه داشتند «کفش های پاشنه بلند قرمزرنگ» بپوشند. از دهه ۱۷۴۰ ( میلادی ) مردان، دیگر، کفش پاشنه بلند نپوشیدند. ۵۰ سال پس از آن و با انقلاب فرانسه، زنان اروپایی هم کفش پاشنه بلند نپوشیدند. اما در میانه سده ۱۹ ( میلادی ) و با پیدایش و گسترش عکاسی، بار دیگر پوشیدن کفش پاشنه بلند مد شد. [ ۳]
wiki: کفش پاشنه بلند
کفش پاشنه بلند (فیلم ۱۹۹۱). کفش پاشنه بلند ( به اسپانیایی: Tacones lejanos ) فیلمی به کارگردانی پدرو آلمودوار است که در سال ۱۹۹۱ منتشر شد. از بازیگران آن می توان به ویکتوریا آبریل، ماریسا پاردس، خاویر باردم و بیبانا فرناندز اشاره کرد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف