[ویکی فقه] کشف الیقین فی فضائل امیرالمؤمنین علیه السلام (کتاب). کشف الیقین فی فضائل امیرالمؤمنین علیه السّلام نوشته علامه حلی، حسن بن یوسف، متوفای ۷۲۶ هجری است.
ذکر فضائل مولای متقیان امیرالمؤمنین علی علیه السلام.
ترتیب کتاب
مؤلف کتاب را به یک مقدمه و ۴ فصل تقسیم کرده است:
← مقدمه
علامه حلی بجز چند مورد، تمام روایات کتاب خود را از منابع مورد قبول اهل سنت نقل کرده است.از جمله منابع علامه در کتاب کشف الیقین می توان به: مناقب خوارزمی، مسند احمد، بشارة المصطفی، خصائص طبری ، الیواقیت، اسباب النزول واحدی و مناقب ابن مغازلی اشاره نمود.محقق کتاب نیز با تلاش فراوان، عینا مطالب کتاب را با کتب و منابع معتبر شیعه تطبیق داده است.
ترجمه
...
ذکر فضائل مولای متقیان امیرالمؤمنین علی علیه السلام.
ترتیب کتاب
مؤلف کتاب را به یک مقدمه و ۴ فصل تقسیم کرده است:
← مقدمه
علامه حلی بجز چند مورد، تمام روایات کتاب خود را از منابع مورد قبول اهل سنت نقل کرده است.از جمله منابع علامه در کتاب کشف الیقین می توان به: مناقب خوارزمی، مسند احمد، بشارة المصطفی، خصائص طبری ، الیواقیت، اسباب النزول واحدی و مناقب ابن مغازلی اشاره نمود.محقق کتاب نیز با تلاش فراوان، عینا مطالب کتاب را با کتب و منابع معتبر شیعه تطبیق داده است.
ترجمه
...
[ویکی شیعه] کشف الیقین فی فضائل امیرالمؤمنین علیه السلام (کتاب). کشْفُ الیقین فی فَضائل أمیرالمؤمنین (علیه السلام) کتابی در فضائل امیر مؤمنان علی(ع) از ولادت تا بعد از وفات، نوشتۀ علامه حلی (م. ۷۲۶) با استناد به منابع اهل سنت. علامه، این اثر را به درخواست محمد خدابنده به رشته تحریر در آورد که بعدها مورد استفاده و اعتماد بسیاری از علما نظیر علامه مجلسی در بحارالانوار قرار گرفت.
ابومنصور جمال الدین، حسن بن یوسف بن مطهّر حلّی (۶۴۸-۷۲۶ قمری) معروف به علامه حلّی، از علمای شیعه قرن هشتم قمری است. مناظرات و آثار او موجب گرایش اولجایتو (سلطان محمد خدا بنده) به تشیع و رواج مذهب شیعه در ایران گردید. علامه حلی دارای تالیفات بسیاری در علوم فقه، اصول، عقاید، فلسفه، منطق، دعا و... است از جمله تبصرة المتعلمین فی احکام الدین، کشف المراد، نهج الحق و کشف الصدق، باب حادی عشر، خلاصة الاقوال فی معرفة الرجال، الجوهر النضید. او نخستین کسی بود که به علت فضل و دانش بسیارش با لقب آیت الله خوانده شد.
علامه در مقدمه بیان کرده که اولجایتو (حاکم مغولی که به برکت علامه و برخی دیگر از علمای شیعه به تشیع گرائید) از او خواسته است در فضائل حضرت علی(ع) کتابی تدوین کند و او پذیرفته و کتابی مختصر نوشته است.
ابومنصور جمال الدین، حسن بن یوسف بن مطهّر حلّی (۶۴۸-۷۲۶ قمری) معروف به علامه حلّی، از علمای شیعه قرن هشتم قمری است. مناظرات و آثار او موجب گرایش اولجایتو (سلطان محمد خدا بنده) به تشیع و رواج مذهب شیعه در ایران گردید. علامه حلی دارای تالیفات بسیاری در علوم فقه، اصول، عقاید، فلسفه، منطق، دعا و... است از جمله تبصرة المتعلمین فی احکام الدین، کشف المراد، نهج الحق و کشف الصدق، باب حادی عشر، خلاصة الاقوال فی معرفة الرجال، الجوهر النضید. او نخستین کسی بود که به علت فضل و دانش بسیارش با لقب آیت الله خوانده شد.
علامه در مقدمه بیان کرده که اولجایتو (حاکم مغولی که به برکت علامه و برخی دیگر از علمای شیعه به تشیع گرائید) از او خواسته است در فضائل حضرت علی(ع) کتابی تدوین کند و او پذیرفته و کتابی مختصر نوشته است.