کروموزیلوگرافی ( انگلیسی: Chromoxylography ) یک شیوهٔ منبت کاری رنگی بر روی چوب کروم یا براق می باشد، این روش یک تکنیک محبوب از اواسط قرن نوزدهم تا اوایل قرن بیستم بود، معمولاً برای تولید تصاویر در کتاب های مصور از جمله کتاب های کودک، مجلات پالپ سریال[ یادداشت ۱] و پوشش هنری برای کتاب های پشت زرد[ و ۱] کاربرد داشت، در قرن نوزدهم هنر حکاکی و منبت کاری بر روی چوب کروم توسط دستگاه های حکاکی و چاپ دستی کامل شد، به ویژه در انگلستان و توسط قلم زن و چاپگر مشهور دورهٔ هنر ویکتوریا[ و ۲] یعنی ادموند ایوانز طیف گسترده ای از رنگ و سایه توسط مخلوط کردن اصولی رنگ ها به دست آمد.
کروموزیلوگرافی یک تکنیک پیچیده بود که نیاز به حکاکی ظریف و چاپ کم نقض برای حصول نتایج خوب و مطلوب داشت، تا قبل از آن چاپ رنگی برای روزنامه ها و مجلات پالپ مقرون به صرفه نبود و بسیار هزینه بر بود و تنها بعد از ابداع شیوهٔ کروموزیلوگرافی بود که پای عکس های رنگی به روزنامه ها و مجلات و همچنین کتاب ها باز گردید، برای چاپ به وسیلهٔ کروموزیلوگرافی بسته به اهمیت طرح از حداقل سه بلوک رنگ تا یک دوجین و حتی بیشتر استفاده می شد.
این شیوه از طراحی که بانی آن ادموند ایوانز بود انقلاب بزرگی در زمینهٔ چاپ و نشر به دنبال داشت و باعث ایجاد نگرشی جدید از جانب نویسندگان و ناشران در جهت ارائهٔ آثار پر بارتری گردید، ایوانز که در ابتدا شاگرد ساموئل بنتلی[ و ۳] بود، کار خود را با قلم زنی و حکاکی بر روی چوب آغاز کرد که پیش زمینهٔ ابداع تکنیک کروموزیلوگرافی بود، او پشتکار قابل ملاحظه ای داشت و به واسطهٔ همین پشتکار پیشرفت شایان و سریعی به دست آورد. علاقه و ترقی ایوانز به مصور سازی باعث شد تا استادش بنتلی، او را به یک طراح حرفه ای تر و مشهور به نام ابنزر لاندلس[ و ۴] معرفی کند و همین امر باعث رویکرد جدیدی در زندگی ایوانز گردید.
کارهای ایوانز در جهت گسترش تکنیک مصور سازی، طراحان کتاب و مجلات آن زمان را تحت تأثیر عمیق قرار داد، طراحانی از جمله راندولف کالدکوت[ و ۵] [ ۱] ، والتر کران[ و ۶] و کیت گریناوی[ و ۷] که معاصر ایوانز بودند، با ابداع این شیوهٔ مصور سازی جدید توسط ایوانز، کتاب های طراحان یادشده رنگ و روحی تازه گرفت، تا پیش از ابداع این تکنیک، طراحی این هنرمندان زیبا اما تا حدودی به دلیل مشکلات ترکیب مناسب رنگ و چاپ اصطلاحاً بی روح بود، چاپ با تکنیک کروموزیلوگرافی باعث شد که چهره و دست شخصیت های طراحان رنگ و لعاب دیگری به خود بگیرد،
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفکروموزیلوگرافی یک تکنیک پیچیده بود که نیاز به حکاکی ظریف و چاپ کم نقض برای حصول نتایج خوب و مطلوب داشت، تا قبل از آن چاپ رنگی برای روزنامه ها و مجلات پالپ مقرون به صرفه نبود و بسیار هزینه بر بود و تنها بعد از ابداع شیوهٔ کروموزیلوگرافی بود که پای عکس های رنگی به روزنامه ها و مجلات و همچنین کتاب ها باز گردید، برای چاپ به وسیلهٔ کروموزیلوگرافی بسته به اهمیت طرح از حداقل سه بلوک رنگ تا یک دوجین و حتی بیشتر استفاده می شد.
این شیوه از طراحی که بانی آن ادموند ایوانز بود انقلاب بزرگی در زمینهٔ چاپ و نشر به دنبال داشت و باعث ایجاد نگرشی جدید از جانب نویسندگان و ناشران در جهت ارائهٔ آثار پر بارتری گردید، ایوانز که در ابتدا شاگرد ساموئل بنتلی[ و ۳] بود، کار خود را با قلم زنی و حکاکی بر روی چوب آغاز کرد که پیش زمینهٔ ابداع تکنیک کروموزیلوگرافی بود، او پشتکار قابل ملاحظه ای داشت و به واسطهٔ همین پشتکار پیشرفت شایان و سریعی به دست آورد. علاقه و ترقی ایوانز به مصور سازی باعث شد تا استادش بنتلی، او را به یک طراح حرفه ای تر و مشهور به نام ابنزر لاندلس[ و ۴] معرفی کند و همین امر باعث رویکرد جدیدی در زندگی ایوانز گردید.
کارهای ایوانز در جهت گسترش تکنیک مصور سازی، طراحان کتاب و مجلات آن زمان را تحت تأثیر عمیق قرار داد، طراحانی از جمله راندولف کالدکوت[ و ۵] [ ۱] ، والتر کران[ و ۶] و کیت گریناوی[ و ۷] که معاصر ایوانز بودند، با ابداع این شیوهٔ مصور سازی جدید توسط ایوانز، کتاب های طراحان یادشده رنگ و روحی تازه گرفت، تا پیش از ابداع این تکنیک، طراحی این هنرمندان زیبا اما تا حدودی به دلیل مشکلات ترکیب مناسب رنگ و چاپ اصطلاحاً بی روح بود، چاپ با تکنیک کروموزیلوگرافی باعث شد که چهره و دست شخصیت های طراحان رنگ و لعاب دیگری به خود بگیرد،
wiki: کروموزیلوگرافی