کرم انگلی ( به انگلیسی: Parasitic worm ) درشت انگل هایی هستند که معمولاً بالغ آن ها با چشم غیرمسلح دیده می شود. بسیاری از آن ها کرم های منتقل شده از خاک هستند و دستگاه گوارش را آلوده می کنند. کرم های انگلی دیگر مانند کپلک خون نیز در رگ های خونی سکونت دارند. [ ۱]
بعضی کرم های انگلی همانند زالوها و تک زادویسان، انگل برون زی و گروه دیگر همانند آسکاریس ها و کرم های کدو نیز انگل درون زی هستند.
کرم های انگلی در میزبان های زنده زندگی و از آن ها تغذیه می کنند. آنها ضمن ایجاد اختلال در توانایی میزبان خود در جذب مواد مغذی، از تغذیه و محافظت برخوردار می شوند. این می تواند باعث ضعف و بیماری در میزبان شود. کرم های انگلی نمی توانند کاملاً درون انسان تولید مثل کنند. آنها یک چرخه زندگی دارند که شامل مراحل مختلفی است که بخشی از آن باید در خارج از بدن انسان انجام شود. [ ۲] کرم های انگلی به دلیل توانایی دستکاری در پاسخ ایمنی میزبان با ترشح مواد سرکوب کننده پاسخ ایمنی بدن قادرند سال ها در میزبان های پستاندار خود زنده بماند. [ ۳] همه کرم های انگلی در هنگام تولید مثل تخم تولید می کنند. این تخم ها دارای پوسته ای محکم هستند که از آنها در برابر طیف وسیعی از شرایط محیطی محافظت می کند؛ بنابراین تخم می تواند ماه ها یا سال ها در محیط زنده بماند.
بیشتر کرم های انگلی، انگل های روده ای هستند. عفونتی که توسط آن ها رخ می دهد به نام عفونت کرمی شناخته می شود.
طول عمر کرم های بالغ هر گونه بسیار متفاوت با یک گونه های دیگر است اما به طور کلی در محدوده ۱ تا ۸ سال است. این عمر چندین ساله نتیجهٔ توانایی آن ها در دستکاری پاسخ ایمنی میزبانشان با ترشح محصولات سرکوب کننده پاسخ ایمنی بدن است.
کرم های انگلی می تواند نرماده همانند کرم های ماسه ای و کپلک ها ( به جز کپلک خون ) ، یا دارای دو جنس مجزا مانند کرم های لوله ای باشند. همه کرم های انگلی برای تولید مثل تخم تولید می کنند.
کرم ماده در فرایندی به نام تخم گذاری هر بار هزاران یا حتی صدهاهزار تخم می گذارد. تعداد تخم های تولید شده توسط گونه های مختلف کرم در یک زمان بسیار متفاوت و در محدوده ۳٬۰۰۰ تا ۷۰۰٬۰۰۰ متغیر است. لاروها وابسته به نوع گونه درون میزبان یا خارج از آن از تخم ها پدید می آیند؛ برای تخم های موجود در خاک مرطوب، دمای مطلوب و سطح اکسیژن کافی، جنین پس از ۲ تا ۴ هفته به یک لارو عفونی تبدیل می شود که «لارو مرحله دوم» نام می گیرد. این لارو پس از مصرف توسط یک میزبان، در روده کوچک از تخم خارج شده و به اندامهای مختلف مهاجرت می کند. این لاروهای عفونی ( یا «تخم های عفونی» ) ممکن است دو سال یا بیشتر در خاک زنده بمانند. روند بلوغ لارو در میزبان بسته به نوع کرم می تواند از حدود دو هفته تا چهار ماه طول بکشد و پس از آن کرم آمادهٔ تولید مثل می شود.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفبعضی کرم های انگلی همانند زالوها و تک زادویسان، انگل برون زی و گروه دیگر همانند آسکاریس ها و کرم های کدو نیز انگل درون زی هستند.
کرم های انگلی در میزبان های زنده زندگی و از آن ها تغذیه می کنند. آنها ضمن ایجاد اختلال در توانایی میزبان خود در جذب مواد مغذی، از تغذیه و محافظت برخوردار می شوند. این می تواند باعث ضعف و بیماری در میزبان شود. کرم های انگلی نمی توانند کاملاً درون انسان تولید مثل کنند. آنها یک چرخه زندگی دارند که شامل مراحل مختلفی است که بخشی از آن باید در خارج از بدن انسان انجام شود. [ ۲] کرم های انگلی به دلیل توانایی دستکاری در پاسخ ایمنی میزبان با ترشح مواد سرکوب کننده پاسخ ایمنی بدن قادرند سال ها در میزبان های پستاندار خود زنده بماند. [ ۳] همه کرم های انگلی در هنگام تولید مثل تخم تولید می کنند. این تخم ها دارای پوسته ای محکم هستند که از آنها در برابر طیف وسیعی از شرایط محیطی محافظت می کند؛ بنابراین تخم می تواند ماه ها یا سال ها در محیط زنده بماند.
بیشتر کرم های انگلی، انگل های روده ای هستند. عفونتی که توسط آن ها رخ می دهد به نام عفونت کرمی شناخته می شود.
طول عمر کرم های بالغ هر گونه بسیار متفاوت با یک گونه های دیگر است اما به طور کلی در محدوده ۱ تا ۸ سال است. این عمر چندین ساله نتیجهٔ توانایی آن ها در دستکاری پاسخ ایمنی میزبانشان با ترشح محصولات سرکوب کننده پاسخ ایمنی بدن است.
کرم های انگلی می تواند نرماده همانند کرم های ماسه ای و کپلک ها ( به جز کپلک خون ) ، یا دارای دو جنس مجزا مانند کرم های لوله ای باشند. همه کرم های انگلی برای تولید مثل تخم تولید می کنند.
کرم ماده در فرایندی به نام تخم گذاری هر بار هزاران یا حتی صدهاهزار تخم می گذارد. تعداد تخم های تولید شده توسط گونه های مختلف کرم در یک زمان بسیار متفاوت و در محدوده ۳٬۰۰۰ تا ۷۰۰٬۰۰۰ متغیر است. لاروها وابسته به نوع گونه درون میزبان یا خارج از آن از تخم ها پدید می آیند؛ برای تخم های موجود در خاک مرطوب، دمای مطلوب و سطح اکسیژن کافی، جنین پس از ۲ تا ۴ هفته به یک لارو عفونی تبدیل می شود که «لارو مرحله دوم» نام می گیرد. این لارو پس از مصرف توسط یک میزبان، در روده کوچک از تخم خارج شده و به اندامهای مختلف مهاجرت می کند. این لاروهای عفونی ( یا «تخم های عفونی» ) ممکن است دو سال یا بیشتر در خاک زنده بمانند. روند بلوغ لارو در میزبان بسته به نوع کرم می تواند از حدود دو هفته تا چهار ماه طول بکشد و پس از آن کرم آمادهٔ تولید مثل می شود.
wiki: کرم انگلی