[ویکی الکتاب] تکرار در قرآن: ۲(بار)
سریر. تخت. راغب گفته: کرسی در تعارف عامه اسم چیزیست که بر آن مینشینند. در قاموس و اقرب گوید: کرسی به ضم و کسر کاف به معنی سریر است . سلیمان را امتحان کردیم و بر سریر او جسدی انداختیم سپس انابه نمود رجوع شود به «سلیمان». * . کرسی و سریر خدا که به سموات و ارض محیط است چیست؟ میشود گفت: مراد از کرسی حکومت و قیومیت و سلطه و تدبیر خدا است چنانکه در صدر آیه فرموده: «هُوَ الْحَّیُ الْقَیُّومُ...» و اگر صدر آیه را تا «وَسِعَ کُرْسَیُّهُ...» به دقت مطالعه کنیم این مطلب روشن خواهد شد مخصوصاً با در نظر گرفتن «وَ لایَؤُدُهُ حِفْطُهُما وَ هُوَ الْعَلِّیُ الْعَظیمُ» یعنی نگهداری و تدبیر آسمانها و زمین خدا را خسته نمیکند و او والامقام و بزرگ است. به قول بعضی مراد از کرسی علم است و میشود «وَ لایُحیطُونَ بِشَیْءٍ مِنْ عِلْمِهِ» را به آن قرینه گرفت، بنابر نظر اول، این آیه نظیر آیات . است. و آن از مراتب علم خداست المیزان نیز آن را احاطه سلطنت الهی و ربوبیت و از مراتب علم خدا وسعه را به معنی حفظ کل شیء گفته است. محمد عبده آن را علم الهی میداند. نظری به روایات ظهور بعضی روایات در آن است که کرسی مانند عرش هر دو موجود خارجی و از عالم غیبند چنانکه در «عرش» مشروحاً نقل و بیان شد، از بعضی روایات ظاهر میشود که کرسی قائم به عرش است و آنچه در عالم جاری میشود از عرش به کرسی و از کرسی به عالم میرسد (روایت حنّان ابن سدیر از امام صادق «علیه السلام» در «عرش»). و از برخی از آنها روشن میشود وسعت کرسی بیشتر از عرش است چنانکه از تفسیر عیاشی و غیره نقل شده است. 1- عَنِ الصَّادِقِ «علیه السلام»:«قالَ السَّمواتُ وَ الْاَرْضُ وَ جَمیعُ ما خَلَقَ اللهُ فِی الْکُرْسِیّ». 2- عَنْ اَبی عَبْدِاللهِ «علیه السلام»قالَ:«قالَ اَبُوذَرُ یا رَسُولَ اللهِ ما اَفْضَلُ ما اُنْزِلَ عَلَیْکَ؟ قالَ: آیَةُالْکُرْسِیّ. مَا السَّمواتُ السَّبْعُ وَ الْاَرَضُونَ السَّبْعُ فِی الْکُرْسِیِ اِلا کَحَلْقَةٍ مُلْقاةٍ بِاَرْضٍ بَلاقِعَ وَ اِنَّ فَضْلَهُ عَلَی الْعَرْشِ کَفَضْلِ الْفَلاتِ عَلیِ الْحَلْقَةِ» به صریح این حدیث فضل و فزونی کرسی بر عرش مانند بزرگی بیابان بر یک حلقه آهن است. 3- «عَنْ زُرارَةقالَ: سَأَلْتُ اَبا عَبْدِالله «علیه السلام»عَنْ قَوْلِ اللهِ «وَسِعَ کُرْسِیُّهُ» السَّمواتُ وَ الْاَرْضُ وَسِعَ الْکُرْسسِیَّ اَوِ اَلْکرُْسِیُّ وَسِعَاَلْسَّمواتُ وَ الْاَرْضُ ؟قالَ لا بَلِ اَلْکرُْسِیُّ وَسِعَاَلْسَّمواتُ وَ الْاَرْضُ ، وَالْعَرْشُ وَ کُلَّ شَیْء خَلَقَ اللهُ فِی الْکُرْسِیِّ».این روایت نیز نظیر سابق است. در کافی باب العرش و الکرسی نیز این روایات و نظائر شان یافته است ایضاً توحید صدوق باب 52. گفته شد که: ظهور روایات در موجود خارجی بودن کرسی است مگر آنکه کسی آنها را به عنایتی تأویل کند واللَّه العالم در توحید صدوق باب 52 از حفض بن غیاث نقل شده: «سَأَلْتُ اَبا عَبْدِاللَّهِ «علیه السلام» عَنْ قَوْلِ اللَّهِ «وَسِعَ کُرْسَیُّهُ السَّمواتِ وَ الْاَرْضَ» قالَ: عِلْمُهُ». فضیلت آیة الکرسی . این آیه مشهور به آیة الکرسی است از صدر اول اسلام حتی در
زمان حضرت رسول «صلی اللَّه علیه و آله» - چنانکه از روایات شیعه و اهل سنت به دست میآید - به این نام معروف شده است. این آیه توحید خالص و قدرت و قیومیت خداوند را در جهان به بهترین وجهی روشن و بیان میکند توجه به الفاظ و معانی آن از توضیح درباره آن بی نیاز میکند و چون دارای این مقام و عظمت است لذا درباره حفظ و
خواندن و توجه به معانی آن بیشتر توجه شده و فضائلی درباره آن نقل گردیده است. در تفسیر برهان از امام صادق «علیه السلام» منقول است: 1- «قالَ اِنَّ لِکُلِّ شَیْءٍ ذُرْوَة وَ ذُرْوَةُ الْقُرْآنِ آیَةُ الْکُرْسِیّ مَنْ قَرَءَها مَرَّ ةً صَرَفَ اللهُ عَنْهُ اَلْفَ مَکْروُهٍ مِنْ مَکارِهِ الدُّنْیا وَ اَلْفَ مَکْروُهٍ مِنْ مَکارِهِ الْآخِرَةِ، اَیْسَرُ مَکْروُهِ الدُّنْیا اَلْفَقْرُ و اَیْسَرُ مَکْرُوهِ الْآخِرَةِ عَذابُ الْقَبْرِ وَ اِنّی لَاَسْتَعینُ بِها عَلی صُعُودِ الدّرَجَةِ» این حدیث در برهان از تفسیر عیاشی نقل شده و در نسخه ما از عیاشی زیادتی در حدیث هست که وجه آن را ندانستیم لذا آن را بدون زیادت از برهان نقل کردیم. یعنی برای هر چیز نخبهای هست و نخبه قرآن و قله قرآن آیةالکرسی است، هر که یکبار آن را بخواند خداوند هزار ناگواری از ناگواریهای دنیا و هزار ناگواری از ناگواریهای آخرت را از او بگرداند، آسانترین ناگواری دنیا فقر و سهلترین ناگواری آخرت عذاب قبر است و من به امید ارتقاء درجه و مقامم آن را میخوانم. 2- «قالَ اَبُو عَبْدِاللَّهِ «علیه السلام» اَلا اُخْبِرُکُمْ بِما کانَ رَسُولُ اللهِ«صلی الله علیه و آله» یَقُولُ اِذا آوی اِلی فِراشِهِ؟ قُلْتُ: بَلی قالَ: کانَ یَقْرَءُ آیَةَالْکُرْسِیِ وَ یَقُولُ بِسْمِ اللهِ آمَنْتُ بِاللهِ وَ کَفَرْتُ بِالطَّاغُوتِ اَللهُمَّ احْفِظْنی فی مَنامی وَ فی یَقْظَتی» (برهان). از امیرالمؤمنین «علیه السلام» در امالی شیخ نقل شده: از روزی که کلام رسول خدا «صلی اللَّه علیه و آله» را درباره آیةالکرسی شنیدم نخوابیدم هیچ شب نخوابیدم مگر اینکه آن را خواندم.
