کربوکسی هموگلوبین ( به انگلیسی: Carboxyhemoglobin ) با نماد COHb یا HbCO، ترکیبی پایدار از کربن مونوکسید و هموگلوبین هست که با تماس کربن مونوکسید و گلبول قرمز خون ایجاد می شود. قرار گرفتن در معرض میزان کم کربن مونوکسید باعث کاهش توانایی هموگلوبین برای تحویل اکسیژن به بافت می شود زیرا تشکیل کربوکسی هموگلوبین ساده تر از اکسی هموگلوبین است.
منوکسیدکربن یک ماده ساده می باشد که از متابولیسم طبیعی ایجاد می شود. سیگار کشیدن ( از طریق استنشاق مونوکسیدکربن ) باعث افزایش میزان این ماده در خون به میزان چندین برابر بیشتر از غلظت طبیعی آن می شود.
هر هموگلوبین از چهار گروه هم ( به انگلیسی: heme ) یا آهن تشکیل شده که هرکدام قابلیت اتصال به یک اتم اکسیژن به شکل برگشت پذیر را دارند. اتصال اکسیژن به هرکدام از محلهای آهن باعث تغییر شکل در پروتئین شده که در نهایت اتصال اکسیژن به سایر اتم های آهن را هم تسهیل می کند. منوکسیدکربن هم به همان محلی که اکسیژن متصل می شود، متصل می گردد اما اتصال منوکسیدکربن با آهن 250 بار محکمتر است.
به طور معمول اتصال اکسیژن و هموگلوبین در ریه انجام می شود و در پی آن در بافتی که فشار اکسیژن پایین است اکسیژن از هموگلوبین آزاد شده و در بافت رها می شود. در مقابل زمانی که منوکسیدکربن با هموگلوبین متصل می شود جدا شدن آن از هموگلوبین به آسانی جدا شدن اکسیژن نیست. میزان انتشار آهسته مونوکسیدکربن باعث انباشته شدن کربوکسی هموگلوبین در خون می شود. به همین دلیل ملکول های هموگلوبین کمتر در دسترس خواهند بود و فرد به تدریج دچار خفگی تدریجی با منوکسیدکربن خواهد شد.
از آنجا که اتصال منوکسیدکرین و هموگلوبین پایدار است و جدا شدن این دو ماده از هم به آرامی انجام می شود میزان هموگلوبین کمتری برای انتقال اکسیژن از ریه به بافتها در دسترس است. تبدیل هموگلوبین به کربوکسی هموگلوبین که در علم پزشکی به آن کربوکسی هموگلوبینمیا می گویند می شود و در نهایت منجر به مسمومیت یا مرگ می شود. میزان پایین منوکسیدکربن منجر به ایجاد علائم محرومیت از اکسیژن مانند خستگی، گیجی و ناهشیاری می شود.
نیمه عمر کربوکسی هموگلوبین در خون ۴ تا ۶ ساعت است. با استفاده از اکسیژن با مقدار کم می توان این زمان را به ۳۵ تا ۷۰ دقیقه کاهش داد. علاوه بر این استفاده از چادر اکسیژن در مقایسه با استفاده از اکسیژن به تنهایی می تواند تأثیر بیشتری در کاهش میزان کربوکسی هموگلوبین در خون داشته باشد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفمنوکسیدکربن یک ماده ساده می باشد که از متابولیسم طبیعی ایجاد می شود. سیگار کشیدن ( از طریق استنشاق مونوکسیدکربن ) باعث افزایش میزان این ماده در خون به میزان چندین برابر بیشتر از غلظت طبیعی آن می شود.
هر هموگلوبین از چهار گروه هم ( به انگلیسی: heme ) یا آهن تشکیل شده که هرکدام قابلیت اتصال به یک اتم اکسیژن به شکل برگشت پذیر را دارند. اتصال اکسیژن به هرکدام از محلهای آهن باعث تغییر شکل در پروتئین شده که در نهایت اتصال اکسیژن به سایر اتم های آهن را هم تسهیل می کند. منوکسیدکربن هم به همان محلی که اکسیژن متصل می شود، متصل می گردد اما اتصال منوکسیدکربن با آهن 250 بار محکمتر است.
به طور معمول اتصال اکسیژن و هموگلوبین در ریه انجام می شود و در پی آن در بافتی که فشار اکسیژن پایین است اکسیژن از هموگلوبین آزاد شده و در بافت رها می شود. در مقابل زمانی که منوکسیدکربن با هموگلوبین متصل می شود جدا شدن آن از هموگلوبین به آسانی جدا شدن اکسیژن نیست. میزان انتشار آهسته مونوکسیدکربن باعث انباشته شدن کربوکسی هموگلوبین در خون می شود. به همین دلیل ملکول های هموگلوبین کمتر در دسترس خواهند بود و فرد به تدریج دچار خفگی تدریجی با منوکسیدکربن خواهد شد.
از آنجا که اتصال منوکسیدکرین و هموگلوبین پایدار است و جدا شدن این دو ماده از هم به آرامی انجام می شود میزان هموگلوبین کمتری برای انتقال اکسیژن از ریه به بافتها در دسترس است. تبدیل هموگلوبین به کربوکسی هموگلوبین که در علم پزشکی به آن کربوکسی هموگلوبینمیا می گویند می شود و در نهایت منجر به مسمومیت یا مرگ می شود. میزان پایین منوکسیدکربن منجر به ایجاد علائم محرومیت از اکسیژن مانند خستگی، گیجی و ناهشیاری می شود.
نیمه عمر کربوکسی هموگلوبین در خون ۴ تا ۶ ساعت است. با استفاده از اکسیژن با مقدار کم می توان این زمان را به ۳۵ تا ۷۰ دقیقه کاهش داد. علاوه بر این استفاده از چادر اکسیژن در مقایسه با استفاده از اکسیژن به تنهایی می تواند تأثیر بیشتری در کاهش میزان کربوکسی هموگلوبین در خون داشته باشد.
wiki: کربوکسی هموگلوبین