همه بوم و بر زیر نعل اندرون
چو کرباس آهار داده بخون.
فردوسی.
نامه صاحب با نامه ٔاو باشدهمچو کرباس حلب با قصب مقرن.
فرخی.
مانک آچارهای بسیار و کرباسها از دست رشت زنان پارسا پیش آورد. ( تاریخ بیهقی ).از تو درویشان کرباس نیابند و گلیم
مطربان را جز دیبای سپاهان ندهی.
ناصرخسرو.
بسیاربدین و بدان به حیلت کرباس بدادی به نرخ بیرم.
ناصرخسرو.
با نبوت چه کار بود او راچون برفت از پس رسن کرباس.
ناصرخسرو.
چون نپوشی چه خز و چه کرباس چون نبویی چه نرگس و چه پیاز.
ناصرخسرو.
و پنبه بسیار خیزد [ از جهرم ] و برد و کرباس آرند از آنجا. ( فارسنامه ابن البلخی ص 131 ).فرق کن فرق کن خداوندا
گوهر از سنگ و دیبه از کرباس.
مسعودسعد.
سایه زلف سیه بر روی کرباس سفیدچون منقش کرده روی لوح کافوری به قار.
سوزنی.
حال مقلوب شد که بر تن دهرابره کرباس و دیبه آستر است.
خاقانی.
نمدها و کرباسهای ستبرببندند بر پای پویان هزبر.
نظامی.
سیم بربایند زین گون پیچ پیچ سیم از کف رفته و کرباس هیچ.
مولوی.
یا تو بافیدی یکی کرباس تاخوش بسازی بهر پوشیدن قبا.
مولوی.
مدتی جولاهه دربارت کشیدعاقبت کرباس گشتی توله دار.
نظام قاری ( دیوان ص 27 ).
ابر کرباس و شفق خسقی و شامست سمورصبح قاقم شمر و حبر پر از موج بحار.
نظام قاری ( دیوان ص 11 ).
قلمی فوطه وکرباس و ندافی و قدک یقلق و طاقیه و موزه و کفش و دستار.بیشتر بخوانید ...
