کثیر السفر

[ویکی شیعه] کَثیرُ السَّفَر کسی که شغل یا زندگی اش به گونه ای است که زیاد سفر می کند و فاصله بین سفرهایش کمتر از ده روز است. از نظر بسیاری از فقیهان شیعه افراد کثیر السفر و دائم السفر حکم مسافر را ندارند و باید در سفر روزه بگیرند و نماز را تمام بخوانند. با توجه به گسترش رفت و آمدها و مسافرت های شغلی و تحصیلی، احکام کثیر السفر جزو پرسش های رایج شده است.
اصطلاح کثیر السفر یا دائم السفر در کنار اصطلاحاتی مثل مَن شُغلُهُ السَّفَر (کسی که شغلش مسافرت است) و مَن شُغلُهُ فی السَّفَر (کسی که شغلش در مسافرت است) از تعبیراتی هستند که در بحث نماز مسافر در کتاب های فقهی مطرح شده اند. ریشه این اصطلاحات چند حدیث از امام باقر (ع) و امام صادق (ع) است. در این احادیث حکم نماز و روزه کسانی که مثل شتردار و دریانورد و نامه رسان و تاجر سفرهای زیادی دارند بیان شده است.
به نوشته مقاله «حُکمُ مَن عَمَلُهُ السَّفَر» اصطلاح کثیر السفر در احادیث و نیز متون فقهی قبل از شیخ مفید نیامده است و شیخ مفید این اصطلاح را بر اساس مضامین احادیث ساخته است. برخی فقیهان نیز از تعبیر کسانی که کارشان سفر است استفاده کرده اند و برخی دیگر نیز از تعبیر «کسی که سفر او بیش از حَضَر باشد» استفاده کرده اند.