کتایون

در شاهنامۀ فردوسی، دختر قیصر روم ، همسر گُشتاسپ و مادر اسفندیار و پَشوتَن. نامش ناهید بود، اما گشتاسپ او را کتایون می خواند. در داستان ازدواج او آمده است که کتایون، شبی در خواب دید که از گروهی که به دیدن او آمده بودند مردی دسته گلی به او داد و او نیز دسته گلی به او بخشید. قیصر، برابر سنت ، در پی یافتن شوهری برای او، انجمنی آراست . کتایون به همراه ۶۰ دختر، که هر یک دسته گلی در دست داشتند، به انجمن آمد، اما کسی را جز گشتاسپ، که در این هنگام در روم به سر می برد و همان بود که به خوابش دیده بود، نپسندید و خواستۀ خود را با پدر در میان نهاد. قیصر نخست موافق ازدواج کتایون با بیگانه ای چون گشتاسپ نبود، اما سرانجام قبول کرد و کتایون را به گشتاسپ داد. به روایت دَقیقی، کتایون بسیار کوشید فکر سلطنت را از سرِ اسفندیار بیرون کند، اما کاری از پیش نبرد و چون اسفندیار در نبرد با رستم کشته شد، چاره ای نداشت جز آن که بردباری پیشه کند.