[ویکی اهل البیت] کتاب های متداول درسی در حوزه های علمیه شیعه در طی زمان های مختلف با یکدیگر متفاوت بوده و در هر دوره و زمانی کتاب های خاصی تدریس می شده است. البته علوم و مباحثی که در سالهای مختلف تحصیل در حوزه در نظر گرفته می شده، غالبا یکی بوده و جز موارد اندکی تغییر نیافته است.
اما کتاب هایی که در هر زمینه از علوم جهت تحصیل انتخاب می شده اند، متفاوت بوده تا این که سرانجام این کتاب ها در قرن سیزدهم هجری به صورت یکدست و یکنواخت درآمد و این ترکیب تا مدت زیادی ادامه داشت تا این که در سالهای اخیر مرکز مدیریت حوزه علمیه قم با الهام از فرمایشات رهبر معظم انقلاب اسلامی ایران در صدد تغییر و تحول نظام آموزشی حوزه، خصوصاً اصلاح متون درسی حوزه برآمد و در این جهت تغییرات خاصی هم انجام شده است.
تحصیل در حوزها به سه دوره مقدمات، سطح و خارج تقسیم می شود:
سالهای اولیه طلبگی (اول تا سوم) را سالهای مقدمات و دروس مربوط به این دوره را دروس مقدمات می نامند، طلاب در این سالها بیشتر به علوم صرف و نحو و معانی و بیان و منطق می پردازند و از این طریق برای فهم و فقه و اصول، قرآن و حدیث و ورود به مراحل سطح و خارج آماده می شوند.
دوره سطح معمولاً به پایه های چهارم تا دهم گفته می شود که خود نیز به دو قسمت سطح یک و دو تقسیم می شود. در این مرحله طلاب به تفصیل با همه مباحث فقهی و اصولی آشنا شده و یک دوره کامل فقه و نیمه استدلالی را می گذارنند کتاب هایی که برای این مرحله از تحصیل طلاب نوشته شده اند، حاصل تلاش فقها و متخصصان علوم فقه و اصول است که با الهام از مکتب غنی اهل بیت مبانی استوار و ژرف فقهی، اصولی، کلاس و فلسفی را به یادگار گذاشته اند.
علوم قرآن، تفسیر و حدیث و کلام از جمله مباحث دیگری است که در این مرحله تدریس می شوند.
این مرحله معمولاً بعد از گذاراندن حداقل ده سال تحصیلی در حوزه است طلاب در این مرحله به شکل عمیق و گسترده و به صورت کاملاً استدلالی مباحث فقه و اصول را مورد بحث قرار داده و پایه های علمی خود را در جهت نیل به قله رفیع اجتهاد پرورش می دهند.
قرآن و سنّت منابع اصلی علوم اسلامی محسوب می گردند و در حقیقت علوم اسلامی برای فهم این دو منبع نورانی وضع گردیدند. حوزه های علمیۀ شیعه برای بزرگداشت رسول اکرم (ص) و اجرای فرمان وی که در آن به قرآن و عترت سفارش فرموده اند، تمامی علوم را برای شناخت هرچه بیشتر و دقیقتر آن دو منبع ملکوتی به کار بستند.
اما کتاب هایی که در هر زمینه از علوم جهت تحصیل انتخاب می شده اند، متفاوت بوده تا این که سرانجام این کتاب ها در قرن سیزدهم هجری به صورت یکدست و یکنواخت درآمد و این ترکیب تا مدت زیادی ادامه داشت تا این که در سالهای اخیر مرکز مدیریت حوزه علمیه قم با الهام از فرمایشات رهبر معظم انقلاب اسلامی ایران در صدد تغییر و تحول نظام آموزشی حوزه، خصوصاً اصلاح متون درسی حوزه برآمد و در این جهت تغییرات خاصی هم انجام شده است.
تحصیل در حوزها به سه دوره مقدمات، سطح و خارج تقسیم می شود:
سالهای اولیه طلبگی (اول تا سوم) را سالهای مقدمات و دروس مربوط به این دوره را دروس مقدمات می نامند، طلاب در این سالها بیشتر به علوم صرف و نحو و معانی و بیان و منطق می پردازند و از این طریق برای فهم و فقه و اصول، قرآن و حدیث و ورود به مراحل سطح و خارج آماده می شوند.
دوره سطح معمولاً به پایه های چهارم تا دهم گفته می شود که خود نیز به دو قسمت سطح یک و دو تقسیم می شود. در این مرحله طلاب به تفصیل با همه مباحث فقهی و اصولی آشنا شده و یک دوره کامل فقه و نیمه استدلالی را می گذارنند کتاب هایی که برای این مرحله از تحصیل طلاب نوشته شده اند، حاصل تلاش فقها و متخصصان علوم فقه و اصول است که با الهام از مکتب غنی اهل بیت مبانی استوار و ژرف فقهی، اصولی، کلاس و فلسفی را به یادگار گذاشته اند.
علوم قرآن، تفسیر و حدیث و کلام از جمله مباحث دیگری است که در این مرحله تدریس می شوند.
این مرحله معمولاً بعد از گذاراندن حداقل ده سال تحصیلی در حوزه است طلاب در این مرحله به شکل عمیق و گسترده و به صورت کاملاً استدلالی مباحث فقه و اصول را مورد بحث قرار داده و پایه های علمی خود را در جهت نیل به قله رفیع اجتهاد پرورش می دهند.
قرآن و سنّت منابع اصلی علوم اسلامی محسوب می گردند و در حقیقت علوم اسلامی برای فهم این دو منبع نورانی وضع گردیدند. حوزه های علمیۀ شیعه برای بزرگداشت رسول اکرم (ص) و اجرای فرمان وی که در آن به قرآن و عترت سفارش فرموده اند، تمامی علوم را برای شناخت هرچه بیشتر و دقیقتر آن دو منبع ملکوتی به کار بستند.
wikiahlb: کتابهای_درسی_حوزه_های_علمیه