کاپینامارنگی

کاپینگامارانگی یک آب سنگ حلقوی و منطقه شهرداری در ایالت پوناپی، ایالات فدرال میکرونزی است. این آب سنگ حلقوی، جنوبی ترین آبخوست در جزایر کارولین و ایاات فدرال میکرونزی است. این آب سنگ حلقوی در فاصله ۳۰۰ کیلومتر ( ۱۹۰ مایل ) از جنوبی ترین آب سنگ حلقوی دیگر ( نوکوئورو ) و ۷۴۰ کیلومتر ( ۴۶۰ مایل ) جنوب باختر آبخوست اصلی ایالت پوناپی قرار دارد و یک آب سنگ حلقویِ دور افتاده است.
مساحت کل آن به همراه تالاب داخلی، ۷۴ کیلومتر مربع ( ۲۹ مایل مربع ) است. به غیر از این، مساحت خشکی آن ۱٫۱ کیلومتر مربع ( ۰٫۴۲ مایل مربع ) است که از ۳۳ آبخوست کوچک پر درخت در بخش خاوری آب سنگ حلقوی تشکیل شده است. در سه آبخوست مجموعاً ۵۰۰ نفر زندگی می کنند. درهنگام مد دریا، لبه باختری آب سنگ تقریباً به زیر آب می رود.
در سال ۲۰۰۷ جمعیت آب سنگ حلقوی کاپینگامارانگی ۵۰۰ نفر بود. چند صد نفر از مردم کاپینگامارانگی در دهکده پراکید در پوناپی زندگی می کنند. بیشترین منبع درآمد آنها از راه ماهی گیری است. این مردم به زبان پلی نزی صحبت می کنند. [ ۱]
آبخوست توهو پایتخت منطقه شهرداری کاپینگامارانگی است. این آبخوست با بلندای ۸۹۰ میلیمتر ( ۳۵ اینچ ) به وسیله یک گذرگاه در شمال خود به آبخوست ولوآ ( با نام دیگر «اِرو» ) وصل است. بسیاری از ساکنان در این دو آبخوست کوچک و آبخوست تارینگا ( جنوب توهو ) زندگی می کنند. از دیگر آبخوست ها برای کشت میوه و سبزی استفاده می شود. [ ۲]
نخستین اروپایی وارد شده به آب سنگ حلقوی کاپینگامارانگی، یک کاشف اسپانیایی به نام «هرناندو د گریالوا» در ۱۵۳۷ پس از میلاد بود. او نام این آبخوست را «لُس پِسکادُرِس» نامید. که به معنی "آبخوست ماهی گیران" در زبان اسپانیایی است ( با پنگهو اشتباه نشود ) . [ ۳] [ ۴] همزمان «آنتونیو گالوو» فرماندار شهر ترنیت در کتاب خود پیمان دو کشف چاپ سال ۱۵۶۳ به این آبخوست اشاره کرده است. [ ۵]
در سده ۱۹ ( میلادی ) ، بریتانیایی ها آنرا «گرینویچ و پاکرام» و فرانسوی ها آنرا «کنستانتین» نامیدند.
در هنگام جنگ جهانی دوم این آبخوست توسط نیروهای امپراتوری استعماری ژاپن اشغال شد. اما چند بمب افکن راهبردی نیروی دریایی ایالات متحده آمریکا آنها را بمباران کردند. ویرانه های دو کشتی همچنان باقی مانده اند. [ ۶]
در ۱۸۸۵ در هنگام نزاع بین امپراتوری استعماری آلمان و اسپانیا بر سر جزایر کارولین، با دستور پاپ لئون سیزدهم، گروهی کاردینال، مالکیت اسپانیا بر جزایر کارولین و پالائو را به عنوان بخشی از هند شرقی اسپانیا بررسی کرده و در ۱۷ دسامبر آن سال تایید کردند. بند ۲ تاییدیه، محدوده قلمرو اسپانیا را میکرونزی جنوبی تعیین می کند که بین عرض جغرافیایی استوا و مدار ۱۱ درجه شمالی و طول جغرافیایی ۱۳۳ و ۱۶۴ درجه شرقی قرار می گیرد. در ۱۸۹۹ اسپانیا در جنگ آمریکا و اسپانیا شکست خورد و جزایر ماریانا، کارولین و پالائو را به آلمان فروخت. اگرچه پژوهش گر شورای پژوهش ملی اسپانیا «امیلیو پاستور سانتوس» در سال ۱۹۴۸ ادعا کرد که بر پایه اسناد تاریخی، مانند نمودارها و نقشه های آن زمان، کاپینگامارانگی و برخی آبخوست های دیگر، هیچگاه بخشی از جزایر کارولین نبوده اند. بنابراین مالکیت کاپینگامارانگی و دیگر آبخوست ها به آلمان منتقل نشده اند. همچنین هیچ سند دیگری برای ترک اسپانیا از این ابخوست ها وجود ندارد. بنابراین این آبخوست باید در مالکیت اسپانیا باشد.