آبراه پاناما، یک آبراه غیرطبیعی است که توسط انسان در کشور پاناما به وجود آمده و اقیانوس آرام را به اقیانوس اطلس ارتباط می دهد. این آبراه که در جریان یکی از بزرگ ترین و دشوارترین پروژه های مهندسی در جهان ایجاد شده است یکی از سرشناس ترین و مهم ترین آبراه های جهان است.
در شرایطی که راه معمولی کشتیرانی میان شهرهای نیویورک و سان فرانسیسکو ۲۲۵۰۰ کیلومتر مسافت دارد، عبور از کانال پاناما این مسافت را به ۹۵۰۰ کیلومتر کاهش می دهد. در گذشته کشتی ها برای عبور از اقیانوس آرام به اطلس مجبور بودند آمریکای جنوبی را دور بزنند اما پس از ایجاد این کانال به طور مستقیم از اروپا به آمریکا و از آنجا به آسیای شرقی می روند.
کانال پاناما ۸۲ کیلومتر طول دارد و از باریکهٔ پاناما گذر می کند. کلمبیا، فرانسه و بعداً ایالات متحده قلمرو اطراف کانال را در طول ساخت و ساز آن کنترل کردند. فرانسه، کار بر روی این کانال را در سال ۱۸۸۱ آغاز کرد. اما به دلیل عدم اعتماد سرمایه گذاران درپی مشکلات مهندسی و نرخ بالای مرگ و میر کارگران متوقف شد. ایالات متحده این پروژه را در ۴ مه ۱۹۰۴ به دست گرفت و کانال را در ۱۵ اوت ۱۹۱۴ افتتاح کرد.
ایالات متحده به کنترل کانال و منطقه کانال پاناما در اطراف آن ادامه داد تا این که به دنبال معاهده های توریخوس - کارتر در سال ۱۹۷۷ و پس از یک دوره کنترل مشترک آمریکا و پاناما این کانال در سال ۱۹۹۹ تحت کنترل دولت پاناما قرار گرفت و اکنون توسط سازمان دولتی کانال پاناما مدیریت و اداره می شود. بر پایه معاهده های توریخوس - کارتر کانال پاناما باید برای رفت وآمد صلح آمیز شناورها بازو ایمن بماند. مشروط بر اینکه کشتی ها از هنجارهای ایمنی جهانی دریانوردی پیروی و عوارض پرداخت کنند و مرتکب اعمال خصمانه نشوند. [ ۱]
قفل های کانال در هر انتها کشتی ها را تا ارتفاع دریاچه گاتون بالا می برند. این دریاچهٔ مصنوعی برای کاهش مقدار کار حفاری مورد نیاز برای کانال ایجاد شده است و سطح آن ۲۶ متر بالاتر از سطح دریای آزاد قرار دارد. سپس کشتی ها در انتهای دیگر پایین آورده می شوند. قفل های اصلی ۳۳٫۵ متر ( ۱۱۰ فوت ) عرض دارند. خط سوم و عریض تری از قفل ها بین سپتامبر ۲۰۰۷ و مه ۲۰۱۶ ساخته شد. این آبراه توسعه یافته عملیات تجاری خود را در ۲۶ ژوئن ۲۰۱۶ آغاز کرد. قفل های جدید، امکان عبور کشتی های بزرگ تر و جدید پاناماگذر را فراهم می کنند. [ ۲]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدر شرایطی که راه معمولی کشتیرانی میان شهرهای نیویورک و سان فرانسیسکو ۲۲۵۰۰ کیلومتر مسافت دارد، عبور از کانال پاناما این مسافت را به ۹۵۰۰ کیلومتر کاهش می دهد. در گذشته کشتی ها برای عبور از اقیانوس آرام به اطلس مجبور بودند آمریکای جنوبی را دور بزنند اما پس از ایجاد این کانال به طور مستقیم از اروپا به آمریکا و از آنجا به آسیای شرقی می روند.
کانال پاناما ۸۲ کیلومتر طول دارد و از باریکهٔ پاناما گذر می کند. کلمبیا، فرانسه و بعداً ایالات متحده قلمرو اطراف کانال را در طول ساخت و ساز آن کنترل کردند. فرانسه، کار بر روی این کانال را در سال ۱۸۸۱ آغاز کرد. اما به دلیل عدم اعتماد سرمایه گذاران درپی مشکلات مهندسی و نرخ بالای مرگ و میر کارگران متوقف شد. ایالات متحده این پروژه را در ۴ مه ۱۹۰۴ به دست گرفت و کانال را در ۱۵ اوت ۱۹۱۴ افتتاح کرد.
ایالات متحده به کنترل کانال و منطقه کانال پاناما در اطراف آن ادامه داد تا این که به دنبال معاهده های توریخوس - کارتر در سال ۱۹۷۷ و پس از یک دوره کنترل مشترک آمریکا و پاناما این کانال در سال ۱۹۹۹ تحت کنترل دولت پاناما قرار گرفت و اکنون توسط سازمان دولتی کانال پاناما مدیریت و اداره می شود. بر پایه معاهده های توریخوس - کارتر کانال پاناما باید برای رفت وآمد صلح آمیز شناورها بازو ایمن بماند. مشروط بر اینکه کشتی ها از هنجارهای ایمنی جهانی دریانوردی پیروی و عوارض پرداخت کنند و مرتکب اعمال خصمانه نشوند. [ ۱]
قفل های کانال در هر انتها کشتی ها را تا ارتفاع دریاچه گاتون بالا می برند. این دریاچهٔ مصنوعی برای کاهش مقدار کار حفاری مورد نیاز برای کانال ایجاد شده است و سطح آن ۲۶ متر بالاتر از سطح دریای آزاد قرار دارد. سپس کشتی ها در انتهای دیگر پایین آورده می شوند. قفل های اصلی ۳۳٫۵ متر ( ۱۱۰ فوت ) عرض دارند. خط سوم و عریض تری از قفل ها بین سپتامبر ۲۰۰۷ و مه ۲۰۱۶ ساخته شد. این آبراه توسعه یافته عملیات تجاری خود را در ۲۶ ژوئن ۲۰۱۶ آغاز کرد. قفل های جدید، امکان عبور کشتی های بزرگ تر و جدید پاناماگذر را فراهم می کنند. [ ۲]
wiki: کانال پاناما