کانال سوئِز، آب راهی ساختگی در کشور مصر به درازای ۱۹۲ کیلومتر است، که دریای مدیترانه را به دریای سرخ پیوند می دهد. [ ۱] احداث کانال سوئز پس از یک دهه و در سال ۱۸۶۹ خاتمه یافت. [ ۱] این آب راهه در غرب صحرای سینا و شمال شرق کشور مصر واقع شده است. راه آبی سوئز به عنوان میان بُری برای کشتی ها و قایق هایی که از بندرهای قارهٔ اروپا و آمریکا به سمت بندرهای جنوب شرق آسیا، شرق آفریقا و قارهٔ اقیانوسیه دررفت وآمد هستند، ساخته شده است تا ناچار به دور زدن قارهٔ آفریقا یا انتقال زمینی بارها نباشند. کانال سوئز سریع ترین مسیر کشتی رانی بین اروپا و آسیا ست. چیزی حدود ۱۲ درصد کل تجارت دریایی دنیا از این کانال انجام می شود. [ ۲] این کانال یکی از منابع اصلی درآمد ارزی کشور مصر پس از اهرام مصر است. [ ۳]
درازای کانال سوئز از پورت سعید در ساحل دریای مدیترانه، تا شهر سوئز در کرانهٔ دریای سرخ ۱۶۳ کیلومتر است. در نیمه راه دریاچهٔ المرة کانال را به دو شاخه تقسیم می کند. قسمتی از کانال در شمال دریاچهٔ «اَلمُرةَ»، و قسمتی دیگر در جنوب این دریاچه قرار دارد. «کانال سوئز» میانبری است برای کشتی هایی که از اروپا به سوی آسیا روانه می شوند. پیش از احداث «کانال سوئز»، کشتی ها برای رفتن از اروپا به آسیا، ناچار بودند تا دماغه امید نیک در جنوبی ترین بخش قاره آفریقا پیش روند یا اینکه بار کشتی ها را پس از تخلیه در ساحل دریای مدیترانه، از راه زمینی به شهر سوئز در ساحل دریای سرخ رسانده، و با کشتی دیگری از دریای سرخ به کشورهای آسیایی می فرستادند.
«داریوش بزرگ، پادشاه بزرگ ایران از خاندان هخامنشی هنگامی که می خواست بخش های باختری و خاوری شاهنشاهی خود را با یک راه آبی به هم بپیوندد، باید به آشکار کردن ( کشف ) راه های آبی ناشناخته دست می زد. از این روی به «اسکولاکس کاریایی» اهل کاریاندا، فرمان داد با چند کشتی جنگی پارسی سراسر کرانه های دریایی شاهنشاهی ایران را شناسایی کند و در این باره گزارش دهد. اسکولاکس از شهر گنداره –در خاور افغانستان امروزی - سفر خود را آغاز کرد. او رود کابل را در مسیرش به سوی خاور تا پیوستن به سند راند و از آن پس بر روی سند، رو به جنوب، خود را به اقیانوس هند رساند. وی با رسیدن به اقیانوس هند، در حالی که به سوی باختر می راند، کرانه های خلیج فارس تا «بندر کاریایی» در بنیشو ( در نزدیکی خرمشهر کنونی ) را بررسی کرد. او پس از این، دلیرانه آغاز به دور زدن دریاییِ شبه جزیرهٔ عربستان کرد، تا پس از سی ماه به «سوئز» کنونی رسید. اسکولاکس گزارش های کار خود را پس از بازگشت از مصر به داریوش بزرگ داد. »[ ۴]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدرازای کانال سوئز از پورت سعید در ساحل دریای مدیترانه، تا شهر سوئز در کرانهٔ دریای سرخ ۱۶۳ کیلومتر است. در نیمه راه دریاچهٔ المرة کانال را به دو شاخه تقسیم می کند. قسمتی از کانال در شمال دریاچهٔ «اَلمُرةَ»، و قسمتی دیگر در جنوب این دریاچه قرار دارد. «کانال سوئز» میانبری است برای کشتی هایی که از اروپا به سوی آسیا روانه می شوند. پیش از احداث «کانال سوئز»، کشتی ها برای رفتن از اروپا به آسیا، ناچار بودند تا دماغه امید نیک در جنوبی ترین بخش قاره آفریقا پیش روند یا اینکه بار کشتی ها را پس از تخلیه در ساحل دریای مدیترانه، از راه زمینی به شهر سوئز در ساحل دریای سرخ رسانده، و با کشتی دیگری از دریای سرخ به کشورهای آسیایی می فرستادند.
«داریوش بزرگ، پادشاه بزرگ ایران از خاندان هخامنشی هنگامی که می خواست بخش های باختری و خاوری شاهنشاهی خود را با یک راه آبی به هم بپیوندد، باید به آشکار کردن ( کشف ) راه های آبی ناشناخته دست می زد. از این روی به «اسکولاکس کاریایی» اهل کاریاندا، فرمان داد با چند کشتی جنگی پارسی سراسر کرانه های دریایی شاهنشاهی ایران را شناسایی کند و در این باره گزارش دهد. اسکولاکس از شهر گنداره –در خاور افغانستان امروزی - سفر خود را آغاز کرد. او رود کابل را در مسیرش به سوی خاور تا پیوستن به سند راند و از آن پس بر روی سند، رو به جنوب، خود را به اقیانوس هند رساند. وی با رسیدن به اقیانوس هند، در حالی که به سوی باختر می راند، کرانه های خلیج فارس تا «بندر کاریایی» در بنیشو ( در نزدیکی خرمشهر کنونی ) را بررسی کرد. او پس از این، دلیرانه آغاز به دور زدن دریاییِ شبه جزیرهٔ عربستان کرد، تا پس از سی ماه به «سوئز» کنونی رسید. اسکولاکس گزارش های کار خود را پس از بازگشت از مصر به داریوش بزرگ داد. »[ ۴]
wiki: کانال سوئز