کانال بزرگ

دانشنامه عمومی

کانال بزرگ ( ایتالیایی: Canal Grande ) بزرگترین کانال و آبراهه در شهر ونیز ایتالیا است و به همین سبب، دارای بزرگترین ترافیک آبی در این شهر است. این کانال از یک جهت به تالاب ونتزیا در نزدیکی ایستگاه راه آهن ونیزیا سانتا لوچیا متصل است و از جهت دیگر به حوضه سن مارکو می پیوندد. طول این کانال ۳٫۸ کیلومتر ( ۲٫۴ مایل ) و عرض آن نیز ۳۰ تا ۹۰ متر ( ۹۸ تا ۲۹۵ فوت ) می باشد، کانال بزرگ ونیز ۵ متر ( ۱۶ فوت ) ژرفا دارد. برخی از ابنیه و ساختمان های تاریخی از قرن پانزدهم میلادی در جوار کانال بزرگ هنوز هم وجود دارند و از برجسته ترین مکان های توریستی این شهر محسوب می شوند که برخی از مشهورترین آنها عبارت هستند از کا دورو، پالازو برناردو سن پل، کا فوسکاری و همین طور پالازو کاوالی - فرانچه تی[ ۱]
در اولین یکشنبه ماه سپتامبر، فستیوال رگاتا استوریکا در این کانال برگزار می شود که مسابقه ای است میان قایق های ونیزی. این فستیوال بالغ بر هزاران نفر بیننده ثابت و همیشگی دارد که از ساختمان ها یا غرفه های شناور بر روی کانال، به نظاره آن می پردازند. [ ۲] همچنین، در ۲۱ نوامبر هر سال، در آیینی نمادین و پر مخاطب، ونیزی ها از مریم برای کمک به رهایی و نجات یافتن از اپیدمی طاعون سال های ۱۶۳۰ تا ۱۶۳۸ میلادی تشکر می کنند. زائران و مشارکت کنندگان در این مراسم نمادین، با گذر از کانال بزرگ، از دکه های شناور و غذاهای سنتی نیز استفاده می نمایند. [ ۳]
عکس کانال بزرگعکس کانال بزرگعکس کانال بزرگعکس کانال بزرگ

کانال بزرگ (نقاشی مونه). کانال بزرگ ( انگلیسی: Le Grand Canal ) تابلوی نقاشی رنگ روغن بر روی بوم کرباس از نقاش برجسته فرانسوی، کلو مونه است که در سال ۱۹۰۸ طراحی شد. این نقاشی نمایشگر منظره ای از کانال بزرگ شهر ونیز در ایتالیا است. مونه به طور کلی ۶ نقاشی از کانال بزرگ طراحی نمود.
عکس کانال بزرگ (نقاشی مونه)
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف

دانشنامه آزاد فارسی

کانال بزرگ (Grand Canal)
(یا: آبراه ایمپریال؛ به چینی دایون هو) طویل ترین کانال جهان، به طول ۱,۶۰۰ کیلومتر و عرض ۳۰ تا ۶۱ متر. از هانگجو تا تیانجین، در چین، به سمت شمال امتداد دارد. نخستین بخش آن در ۴۸۶پ م، بخش مرکزی، که رودهای جانگ جیانگ و هوانگ هو را به یکدیگر متصل می کند، در ۶۰۵ـ۶۱۰م؛ و بخش شمالی آن در ۱۲۸۲ـ۱۲۹۲م، در زمان حکومت قوبیلای قاآن احداث شد. امروزه از این کانال برای حمل ونقل و گردشگری استفاده می شود، گرچه فقط نیمی از کانال مزبور در برخی از فصل های سال قابل کشتی رانی است. در اواخر قرن ۱۹، به رغم تعمیر و بهینه سازی بخش جنوبی جانگ جیانگ (۱۹۵۸ـ۱۹۶۴)، بخش های بزرگی از کانال بزرگ بی استفاده ماند. در دهۀ ۱۹۸۰ برای بالاکشیدن آب از جانگ جیانگ به بخش شمالی رود، به منظور بهبود وضعیت کشتی رانی در شمال استان جیانگسو، چند واحد پمپاژ ساخته شد.

پیشنهاد کاربران

بپرس