کانابو

کانابو ( تلفظ: Kanabo ) ( به کانجی: 鉄棒 ) ، ( به هیراگانا: かなぼう ) یا تِتسوبو ( تلفظ: Tetsubo ) جنگ افزار ( چماق ) آهنین یا پولادین است که در زمان ژاپن فئودالی از آن استفاده می کردند. این جنگ افزار از نوعی چوب بلوط سنگین ساخته شده و از سر تا میانه اش با فلز پوشیده شده، و سپس مرصع به میخ می شود. معمولاً این جنگ افزار خیلی سنگین است.
در برخی منابع آمده است که «کانابو» بزرگ تر است و در انتهای دسته دارای حلقه می باشد و دارای بدنه ای مخروطی یا چند منشوری می باشد ولی «تتسوبو» کوچک تر از کانابو است و بدنه ای استوانه ای دارد و در انتها به جای حلقه دارای تسوکاگاشیرا است.
به علت سنگینی اش، عدد کمی از سپاهیان آن را به کار می بردند. کانابو بیشتر یک آلت افسانه ای به شمار می آید که به وسیلهٔ دیوهای غول پیکر «انی» به کار می رفت، چرا که انی ها بشدت نیرومند بوده و به راحتی می توانند از این اسلحه استفاده کنند.
کاربرد این اسلحه شکستن زرهٔ دشمن و شکستن پای اسبهای رزم آوران سوار است. هنر استفاده از این افزار طاقت فرسا در استادی توازن تن و نیرو هست: اگر استفاده کننده کانابو در ضربه اش موفق نشد، به زودی عرصهٔ حملهٔ متقابلهٔ دشمن می شود. به علت عهد و پیمان های بودائی که کشتن را حرام می دانند، کانابو مرجح ترین افزار نزد سهی ( راهب بودائی رزم آور ) و یامابوشی ( مرتاض بودائی ) بود که آن را به روش دفاعی به کار می بردند.