یاکوب آبراهام کامی پیسارو ( Jacob Abraham Camille Pissarro ) ( زاده ۱۰ ژوئیه ۱۸۳۰ – درگذشته ۱۳ نوامبر ۱۹۰۳ ) نقاش دریافتگر ( امپرسیونیست ) دانمارکی - فرانسوی بود.
کامی[ ۱] پیسارو نقاشی است که نه تنها او را بنیان گذار دریافتگری ( امپرسیونیسم ) می دانند، بلکه وی را استاد چهار نقاش بزرگ پسادریافتگر، از جمله سزان، گوگن و ون گوک، می خوانند. او از استادان پل گوگن بود. رنوآر چهره نگاره های پیسارو از مردم عادی را انقلابی می خواند. وی تنها هنرمندی بود که آثارش بین سال های ۱۸۷۴ و ۱۸۸۶ در هر هشت نمایشگاه آثار دریافت گرانه پاریس به معرض نمایش درآمدند.
کامی پیسارو در ژوئیهٔ ۱۸۳۰ در یکی از جزایر صخره ای بکر کشور دانمارک در سنت توماس متولد شد. پدرش در بندر شارلوت آمالی به پیشه پر رونق آهن فروشی اشتغال داشت. دربارهٔ والدین او چیز زیادی نمی دانیم، جز آنکه پدرش، آبراهام گابریل پیسارو، یهودی فرانسوی تباری بود که اصلیت پرتغالی داشت و نیز مادرش، راکویل مانزانو، از تبار دو رگه اروپایی – آفریقایی بود. کامی خیلی زود استعداد استثنایی اش را در طراحی بروز داد، اما والدینش که ترجیح می دادند آینده او را آینده یک تجارت پیشه مجسم کنند، در ابتدا تمایلی برای تشویق او از خود نشان ندادند.
در سال ۱۸۴۱ خانواده اش تصمیم گرفتند او را برای تحصیل به فرانسه بفرستند؛ و او بعد از سفری طولانی به پاسی[ ۲] رسید و در یک مدرسه شبانه روزی به مدیریت آقایی به نام ساواری مسکن گزید. آقای ساواری به استعداد شاگرد جوان خودش پی برد و برخلاف تمایل صریح والدین او، وی را به تکمیل استعداد خود و ادامه تلاش برای هنرمند شدن تشویق کرد. به رغم منع پدر کامی، که ابداً خیال نداشت به پسر خود اجازه پرداختن به چنین کارهای به زعم خود بدی را بدهد، آقای ساواری، که استعداد بالقوه این جوان را قدر می نهاد، به او اجازه داد که در گردش ها و اوقات استراحت و تعطیلات خود میل هنری خویش را اقناع کند، تا به این ترتیب با امور مدرسه اش تداخلی پیش نیاید و ضمناً با آقای پیسارو آشکارا مخالفت نشده باشد.
زمانی که کامی به هفده سالگی رسید و احساس شد که تحصیلاتش به حد کفایت رسیده است، او را به سنت توماس فراخواندند تا کارآموزی در امور بازرگانی را آغاز کند. او به مدت ۵ سال منتهای کوشش خود را به کار برد تا هم به کار بازرگانی هم به هنر خود بپردازد، اما فشار کار تجارت هر روز غیرقابل تحمل تر از روز پیش می شد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفکامی[ ۱] پیسارو نقاشی است که نه تنها او را بنیان گذار دریافتگری ( امپرسیونیسم ) می دانند، بلکه وی را استاد چهار نقاش بزرگ پسادریافتگر، از جمله سزان، گوگن و ون گوک، می خوانند. او از استادان پل گوگن بود. رنوآر چهره نگاره های پیسارو از مردم عادی را انقلابی می خواند. وی تنها هنرمندی بود که آثارش بین سال های ۱۸۷۴ و ۱۸۸۶ در هر هشت نمایشگاه آثار دریافت گرانه پاریس به معرض نمایش درآمدند.
کامی پیسارو در ژوئیهٔ ۱۸۳۰ در یکی از جزایر صخره ای بکر کشور دانمارک در سنت توماس متولد شد. پدرش در بندر شارلوت آمالی به پیشه پر رونق آهن فروشی اشتغال داشت. دربارهٔ والدین او چیز زیادی نمی دانیم، جز آنکه پدرش، آبراهام گابریل پیسارو، یهودی فرانسوی تباری بود که اصلیت پرتغالی داشت و نیز مادرش، راکویل مانزانو، از تبار دو رگه اروپایی – آفریقایی بود. کامی خیلی زود استعداد استثنایی اش را در طراحی بروز داد، اما والدینش که ترجیح می دادند آینده او را آینده یک تجارت پیشه مجسم کنند، در ابتدا تمایلی برای تشویق او از خود نشان ندادند.
در سال ۱۸۴۱ خانواده اش تصمیم گرفتند او را برای تحصیل به فرانسه بفرستند؛ و او بعد از سفری طولانی به پاسی[ ۲] رسید و در یک مدرسه شبانه روزی به مدیریت آقایی به نام ساواری مسکن گزید. آقای ساواری به استعداد شاگرد جوان خودش پی برد و برخلاف تمایل صریح والدین او، وی را به تکمیل استعداد خود و ادامه تلاش برای هنرمند شدن تشویق کرد. به رغم منع پدر کامی، که ابداً خیال نداشت به پسر خود اجازه پرداختن به چنین کارهای به زعم خود بدی را بدهد، آقای ساواری، که استعداد بالقوه این جوان را قدر می نهاد، به او اجازه داد که در گردش ها و اوقات استراحت و تعطیلات خود میل هنری خویش را اقناع کند، تا به این ترتیب با امور مدرسه اش تداخلی پیش نیاید و ضمناً با آقای پیسارو آشکارا مخالفت نشده باشد.
زمانی که کامی به هفده سالگی رسید و احساس شد که تحصیلاتش به حد کفایت رسیده است، او را به سنت توماس فراخواندند تا کارآموزی در امور بازرگانی را آغاز کند. او به مدت ۵ سال منتهای کوشش خود را به کار برد تا هم به کار بازرگانی هم به هنر خود بپردازد، اما فشار کار تجارت هر روز غیرقابل تحمل تر از روز پیش می شد.
wiki: کامی پیسارو