کامی فلاماریون

نیکولا کامی فلاماریون، ( به فرانسوی: Nicolas Camille Flammarion ) ، نویسنده و اخترشناس فرانسوی، ( ۲۶ فوریه ۱۸۴۲ تا ۳ ژوئن ۱۹۲۵ ) ، نویسنده ای پرکار با بیش از پنجاه عنوان، از جمله نوشتارهای دانشی پرخوانندهٔ علم به زبان ساده، بیشتر آن ها کارهایی در مورد اخترشناسی، و پیش از آن ها در آغاز کار، چند رمان شایان توجه علمی–تخیلی، و نیز کارهایی در زمینهٔ بررسی های روانی و موضوعات مرتبط به آن بود. او مجلهٔ اخترشناسی ( L'Astronomie ) را؛ که در سال ۱۸۸۲ انتشار آن را آغاز کرده بود، منتشر می کرد. کمیل فلاماریون رصدخانهٔ خصوصی خود را در ( Juvisy - sur - Orge ) ، فرانسه اداره می کرد.
کامی فلاماریون هم زمان با جووانی اسکیاپارلی اخترشناس ایتالیایی، به گونهٔ گسترده ای درگیر تحقیق و بررسی به اصطلاح آن روز «کانال های» مریخ، در طول دهه های ۱۸۸۰ و ۱۸۹۰ بود. [ ۱] مانند اخترشناس آمریکایی پرسیوال لوول، او هم بر این باور بود که "کانال ها در ماهیت خود ساختگی ( مصنوعی ) هستند و به احتمال زیاد "رودخانه های پیشینند و با هدف توزیع سرتاسری آب به سطح قاره ها اصلاح شده اند. " "[ ۲] او همچنین باور داشت که آن سیاره در مرحلهٔ پیش رفتهٔ سکونتی خود قرار دارد، و این کانال ها نتیجه تلاش و ساختهٔ گونه های پیشرفتهٔ هوشمندی هستند که می کوشند در یک دنیای خشک به زندگی ادامه دهند. [ ۳]
نام های تریتون و آمالتئا به ترتیب برای ماه های نپتون و مشتری را نخست او پیشنهاد کرد، هرچند این نام ها چندین دهه بعد رسماً به تصویب رسیدند. [ ۴] جرج گاموف فیزیکدان تجربی برجسته و کاشف واپاشی آلفا در تونل زنی کوانتومی، کامی فلاماریون را به عنوان شخصیتی که تأثیر قابل توجهی در پیدا کردن علاقه به دانش فیزیک در دوران کودکی او داشته نام می برد. [ ۵]
به نظر می رسد آثار فلاماریون نخستین بار توسط میرزا ابوطالب زنجانی در اواخر دوران ناصرالدین شاه به فارسی ترجمه شده و به چاپ رسیده است. [ ۶]